Alle inzendingen, jaar 2018, week 24

Goed als brood zit zij met het jong op schoot terwijl de groten om haar benen stoeien. En zo vertrouwd is haar dit schuwe dat haar uit het bos toestroomt dat zij ze niet meer ziet, eekhoorns en bomen. Mij en heel de roekeloos veranderlijk bestaande stad die mij omgeeft brengt zij tot stand vanuit dat veel te hoge hoofd; hier fiets ik…

“Zeg Mark”, zei Shell (en zo begon de lobby), Uiteindelijk ga jíj toch over poen? Wil jij een kleinigheidje voor ons doen?” “Wel ja!” zei Mark, “Gesjoemel is mijn hobby.” “Ik haal dat geld”, zei hij zonder te blozen, “Bij ouderen, bij zieken en werklozen!”…

mijn god, men relt en maakt weer veel kabaal de genderongelijkheid, wat een sof en ook het thema is banale stof zo roepen de ontstemden allemaal Is het de kift waardoor men nu de moeder de vrouw laat lezen als een kijvend loeder…

Adem door Als alles pijn doet De wereld wegvalt Niets nog klopt Recht je rug Verbijt de pijn Ga door Als je gevoel Gevoelloos is gestopt Verbind je niet Met die gedachten Hoe somber En zwartgallig ook Aan het eind Van duisteren nachten Is er licht En witte rook Probeer te overleven Standvastig Met je kop ervoor Laat zien Dat…

Met de stroom komt de mooiste droom mee: Wij, met z'n twee een scheepje, schip beiden, beste stuurlui niet aan wal.…

voortijdig gaat het langste uur aan de evenaar voorbij dit ogenblik rijmt niet op zelden daarvoor komen we dagen tekort binnen ligt het daglicht tegen het venster verkleurt een zon achter glas, blijft de straat gesloten op het heetst van de dag we moeten nog een ware toedracht ontrafelen laat iemand de einder ontwaren die jeugdige jaren…

Zij kiezen voor de makkelijkste weg, Gaan uitsluitend voor grote hotels aan zee, Ze gaan voor de sterren van het hotel, Maar de sterren boven zee zien ze niet, Want daar hebben ze niets mee. Wij kiezen liever voor het achterland, Weg van de sterren van een zouteloos hotel Met uitzicht op het zoute water van de zee - Wij zien de boer, zijn…

het lentegras nog vochtig van ochtenddauw de hemelsbrede lucht gevuld met licht ruimte licht een dauwdruppel schittert op het zachte rozenblad het vastgeroeste bevroren gemoed snikt zich langzaam los mijn aangeraakte gezichtsveld kent geen randen…

De woorden worden woest teruggeslagen; gewond, monddood blijven ze liggen weggemoffeld als de natte bladeren tegen het troittoirband De tong beweegt om een enkele naar ademsnakkende buiten te brengen Raakt dan verstrikt in het net van de innerlijke criticus…

te kunnen zeggen - het is even tussen stilten heel luid geweest in bezinning overkomt een kloppend hart het kille kikkerdril over het kerkhof gaan zilvergrijze schimmen geluidloos schreeuwend bijna paranoia - somber met mijn sombrero in de regentijd bij het bosbeheer begint werk ook in de winter voor de dageraad…

De nasmaak van zoet is bitter, ik weet het wel, maar ik heb geen energie en ik wil altijd van alles, maar dan loop ik hier op de markt in Marrakech blond rond praat met een moedertje en dan wil ik als een moedertje leven voor mijn lieve lichaam in harmonie met uien wortelen, wind en zon mijn mond edelachtbaar voor mijn buik…

Onder het oppervlak, van onze dagelijkse sleur, sluimert toch ons vuur. Onder de donkere wolken, van onze teleurstellingen, wachten ons troost en hoop. Onder de golven, van ons alledaagse leven, stroomt onze liefde. Onder de spiegelingen, van onze illusies, wacht ons het wonder, van de werkelijkheid. Wacht ons ons trouwe leven,…

Soms ben je ontroostbaar en doet het pijn om ergens niet bij te mogen zijn. Je moet het je een plekje geven, maar dat valt zeker niet mee. Het doet je verdriet.…

De moeder staat bovenaan zij is het baken waarop de maatschappij kan staan ze heeft kinderen die ze gebaard heeft De moeder die heeft je grootgebracht was hard en zacht ze deed haar dingen wel als je stout was kreeg je een lel ze kon stil zijn zwijgzaam was bekwaam werkte hard kon zichzelf wegcijferen zij stond niet bovenaan in haar…

ik zag haar zwaaien trager worden voelde kou in een steeds ijlere lucht nog konden wij elkaar niet laten hebben nooit berust in een levenslange vlucht als tegenpolen wisten wij de krachten van het spelen op het scherp van de snee in samen leven namen wij natuurlijk ook het risico van onszelf kennend mee maar juist waar haten…

Het geraas van het nabije vee. De boer die in de schaduw zit van het bleke beeld. De bomen die buigen voor de wind van de zee. Zijn ouders hebben het lapje grond gekocht waar hij tot het kraakbeen in de modder stak. Hij was een begaafd student. ‘Iets in de wiskunde,’ zegt de boer. Het beeld werd gemaakt naar een schoolfoto. ‘Twee jaar later…

Hoe komt dat toch? Is het zijn blinde vlek? De kwaal van selectieve mannenoren Die moeilijk hoge vrouwenstemmen horen? Of door die hanige karaktertrek? Die stumperd kan daar zelf geen bal aan doen Soms mist hij dus bij keuzes goed fatsoen…

Zij stonden rechtover elkander. Zij zagen elkander aan De ene had in haar ogen een glimlach, En de andere een stille traan. Deze was een verouderde vrouwe, Die steun zocht aan de wand. En gene een jeugdige beeltnis, Geschilderd door meesterhand. Hoe spraken die zoete trekken Nog tot haar zusterhert! "'t Is heden zestig jaren, Dat zij…

In een volle gang Is er geen doorkomen aan En blijf je stilstaan…

Leven vol van zijn achter al wat is en komt gaat een wereld schuil.…

Ik luister naar degene die in nood leven ik heb veel gezien heb een internationaal wereld beeld dat ik een goede positie zou krijgen had ik voorzien Ik kom op voor arme mensen in onderontwikkelde landen ik geloof dat wij in rampen belanden als we niet beschaafd blijven onderdak bieden aan degene die komen uit oorlogsgebieden mijn…

Haar wangen droegen al dagen vele tekens, naast kraaienpootjes rondom haar ogen intens blikken als bijeengebonden schoven, vers op het land die prachtige vergezichten. En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die…

een leeg glas op een lege tafel het zicht is meer dan het zien met de ogen op de bodem van het glas ligt het sterven van de tijd de schilder toont de gestolde eenzaamheid in vage lijnen en een witte vlek het lege glas op een verlaten tafel…

Een kikkertje slaapt op een waterlelieblad in het zonnetje zijn wit waterbedje drijft tussen groene eendenkroos.…

Met het water Tot aan de lippen Of zelfs daarboven Door tegenspoed Of ongeluk Bleef ik In mezelf geloven Niets of niemand Kon mij breken Maakte dat stuk Leven Op het randje Of zelfs daar overheen Ik was het gewoon Zo aan gewend Als een tweede natuur Op den duur Niets anders Zo gekend Om hulp vragen Is zo moeilijk Dat doe je…

Alsof mijn hart overloopt net een gulle waterval Die op eeuwig water hoopt Het is een wonderlijk gevoel Niet in woorden te vatten En het heeft maar één doel Heb lief en geef Durf en leef Ontvang en zweef Voel en beef Mijn liefde voor jou Is eindeloos en diep Wij zijn samen....wouw…

Wie heeft die bommen losgelaten wie zette z’n handtekening onder het afschieten van die alles vernietigende granaten welk groot stuk onbenul verschuilt zich achter het bestoken van onschuldige mensen kinderen met dat hartverscheurende chemische spul wie heeft besloten tot het neerhalen van dat met vakantiegangers gevulde vliegmachien blijkt…

Toen indertijd de Nederlandse Jood Naar Westerbork in Drenthe werd verbannen Had niemand weet van snode Duitse plannen, Dat dat het voorportaal werd van hun dood. Wie Westerbork als pretpark afficheert Die heeft van de historie niks geleerd.…

ik hoorde een lied uit de vierde dimensie waar magie en mystiek de klankkeuzes zijn liet me meevoeren door stemming en sfeer naar grenzen van weleer in de diepte van ons hart overweldigend was de smart en het mededogen dat met duizend ogen warmte gaf na een korte heling ging ik weer omhoog waar de ruimte haar schittering ingetogen…

Eens daverend eruit gedaan het droge in, naar handen, dat longen mochten openslaan, dat lucht erin, dat kleren aan, dat lavend zog gevonden. Dat aangevangen te bestaan uit ketens moeders, voorgoed moeders, wetend van hoe onbedaarlijk baarlijk zij zijn losgebonden. ----------------------------------- uit: 'Wuif de mussen uit',…