124 resultaten.
opgetild
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 ze zet een
stap terug in
het schurende
bijtende zand
de zilte
zeelucht hongert
in de
zwarte nacht
de storm tilt
haar op
hoog boven
de tijdelijkheid
hoe onverschillig
is de nacht
voor de
zachte krachten…
Elvis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Iemand is de dood ontvlucht
zo gaat althans het gerucht
al tijden loopt dit verhaal
en ieder maal in een andere taal
het is natuurlijk niet echt
maar niemand zet het recht
als je ergens in gelooft
lijkt het of je zinnen worden geroofd
Sinterklaas bestaat
en Elvis is alleen te laat.…
Het stille verdriet
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 431 Nachten hadden zo hun eigenaardigheden
speels en avontuurlijk als een kinderlijke held
die het bed deelde met hemelblauwe luchten
tranen vielen als regen in het openlijke veld
hij hield zijn adem in, als verdriet te hevig werd
dan zag hij weer ganzen die in formatie vlogen
om een ander land te gaan verkennen
met dezelfde emoties als die er…
regen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 regen
vanmorgen
bij het wakker worden
kon ik niet bevatten nog
wat gisteren de avond
mij heeft gebracht
als donderslag
bij heldere hemel
benam jij mij de zomer
door onverwachts opeens
van mij weg te gaan
terwijl ik geven wil
wat en wie ik ben
is het nooit genoeg
of zal het kunnen zijn
om met mij te blijven
pijpenstelen nu
nat…
Remco Campert in het oog
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 299 Een jongetje en een meisje staan in een hart van voorjaarszon,
elkaar ontwijkend
te wachten op de tram.
Zij zeventien, hij achtentachtig
en allebei zonder woorden.
Hun blikken zijn poëzie zonder stem.
Tussen zijn vingers als gebroken sigaartjes
trilt een sigaret naar kapotte onderlip.
Majestueus traag in gebaren vol verlegenheid.
Zij is wordt overvallen…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 160 O werelds leven
niets zo wraakroepend de dood
mee met de baring…
Waterplas
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 79 Hier
wordt zand opgezogen
maakt plaats
voor water
Diepte... dieper
liep er
eerst roodbont vee
binnen draad en hek
Nu....
is er de zomer door
trek
aan en op 't water
Winters stil
op deze winterdag
geen kijkers, geen spel
de plas verre van in trek.…
Liefde
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 371 Liefde
Als mensen van je houden
en om je geven
kunnen mooie dingen
ontstaan.
Verrassingen zijn dan vaak
prachtig
en dat mag je waarderen.
Je krijgt liefde van die
personen,
omdat ze je mogen
en je liefhebben.
Liefde hebben we
allemaal een beetje
nodig.
Niemand is volmaakt,
dat weten wij ook wel,
maar door liefde omringd
worden,…
Specerijen-bazar.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 452 Dromend gaan door de specerijenstraatjes.
De huisjes zijn van zoete geur doorstoofd.
Het wolkt uit dozen, balen, kast en laadjes
Ene bedwelming om mijn zalig hoofd.…
Tal van rituelen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 88 met zwarte lagen
dekten wij ons toe
behalve zij die dat
door branden nog
even wilden vertragen
een lach van
het is mooi geweest
was niet altijd feest maar
wij hebben voor ons werk
gestaan de plicht gedaan
het gaf rust aan
nabestaanden te weten
dat zij die gingen nog
altijd deelden in het fysiek
en geestelijk aanwezig zijn
in…
Klonen
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 179 De dood en de belasting. Staan die vast?
De dood is straks een achterhaalde notie
die zich, dankzij de nieuwe kloonpromotie,
niet langer aandient als gevreesde gast.
Een prachtstunt, enkel nog te overtreffen
door klonen die de tax op kunnen heffen.…
Tuin
gedicht
2.0 met 61 stemmen 7.507 Ik zit voor het raam en zie
hoe de tuin niet is veranderd
voor haar ben ik niet weggeweest
de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht
het is vreemd te bedenken dat zij mij
niet kent, zich mij niet herinnert
na al die tijd dat ik hier niet was
ik de tuin was vergeten, zij voor mij
niet bestond, is zij nog helemaal als toen
hoezeer ik ook…
Aan Mijn Mensen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 163 Wat ben ik trots
Op jou, op jullie
Wat overweldigt mij
Jouw schoonheid
Jouw geheimen
Ken ik, zie ik hier
Jouw angsten schijnen door
In je lach
Maar je hebt toch
Zoveel gevochten
Bent zoveel gegroeid,
Zoveel geweest
Alles van jou
Dat is mij zo lief
Ik ben zo blij
Op jouw zijlijn
Ben niet zo bang
Me te overschijnen
Dat doe je…
Hoop
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 147 Zoals tijd in het leven snijdt,
Meedogenloos en zonder spijt.
Zoals pijn en verdriet teveel kan zijn,
In jouw leven het refrein.
Zo ook weer kan er dat moment komen,
Dat je weer in jouw dromen durft geloven.…
Voor Aurelia Brouwers
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 183 kaarslicht flikkert
de klok tikt
tot de tijd daar is
om los te mogen laten
niet meer te hoeven vechten
oeverloos te vechten
tegen de demonen
die mij het leven ondragelijk maakten
eindelijk is de tijd daar
om niets meer te hoeven
in mijn hart
neem ik jullie allemaal mee
hoe rijk ben ik
en eindelijk vrij…
De Toverhazelaar
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 342 In hartje winter tussen bladerloze bomen
bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar
hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen
in hartje winter tussen bladerloze bomen
doet ons zalig van een nabije lente dromen
geurt vol zoetheid zijn weerbarstig krulletjeshaar
In hartje winter tussen bladerloze bomen
Bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar…
Barbara bekent haar zonden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 Als een wilde roos worstel ik in gekwelde
bewegingen. Bewogen door hebberige handen die mijn
Habsburgse borst kneden, word ik het leven
moe. Ik hoest, ik hoest. De bezoekingen van kleine mensen
storen mijn uitkleden niet. Ik spuug op hen.
Diep kerven de koraalkettingen in mijn
lijfeigenennek. Ik ben niet Cleopatra,
niet de minnares van Caesar…
hier sta ik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 216 hier sta ik dan
een oude eik
wiens takken ooit
jong en groen nog
zich verstrengelden
met een appelboom
uit de wortels
van die omhelzing
entten zich de loten
die schuilend eerst
groter groeiend later
uit onze schaduw traden
zo is vol het leven
in het kleine woud
dat wij samen waren
tot rot op zekere dag
ziek en dodelijk
mij…
mijn fototoestel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 305 Ik kan hem niet meer missen.
Ik heb hem nodig, om mijn geheugen,
weer wat op te frissen.
Al jaren is hij mijn vriend,
dat heeft hij zeker verdiend.
Bloemen, landschappen, watervallen,
alles kan hij in zich onthouden,
zijn allesziend oog laat niets ontvallen.
Mooie groene valleien, hoge bergtoppen,
gaat hij in zijn geheugen verstoppen…
Zonsondergang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 Ik wil met jou
op de hoogste kruin
van het achterland
de dag bloedend
zien sterven
in de zee.
De natuur
verstillend, verkillend,
ons deert het niet.
Ik wil met jou
een bloeiende tuin
en in elk kwadrant
leven voedend,
zo tevree
verwerven.
In het vuur
van hartstocht gewrocht
zing ik mijn lied.
Ik wil met jou de laatste…
Het licht in de duisternis
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 212 mijn vader zei me eens:
“het donkere verbergt
wat het licht niet verdragen kan”
de volgende nacht
kwam hij stomdronken thuis
zijn maag lag overhoop
en zijn darmen in de knoop
het toilet was getuige
van zijn onbezonnen daad
toen zei ik:
“nu weet ik
wat je gisteren bedoelde
met het donkere en het licht”
hij veegde zijn mond af
trok…
Kleine dingen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 195 Het zijn de kleine dingen die het doen
Het luisteren naar wat God ons biedt
Ook het zingen van een prachtig lied.
Het zijn de kleine dingen die het doen
Het beleven van een mooie zomerdag
Waar je zo dankbaar van genieten mag
Het zijn de kleine dingen die het doen
Dat je ’s morgen gezond op mag staan
In alle vrijheid je eigen gang kan gaan…
Balen als een stekker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 150 Balen als een stekker!
Ik baal vaak als een stekker
van al die bekende mannen en vrouwen
doorgaans op middelbare leeftijd
die hun jeugdverslaving hebben overwonnen
hun verslaving van seks, drugs en rock en rol
Ik baal zeker als een stekker
van al die vrome christelijken
veelal al op jongere leeftijd
hun zonden te hebben overwonnen
en nu…
aan de andere kant
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 ik bundelde mijn
gedachten op
een namiddag
in de winter
haastig pakte
ik alles wat
ik niet nodig
had erbij
ik beschilderde
een doek
impressionistisch
met een dikke kwast
ik verliet het
huis mijn
tweede huid toen
ik ontwaakte…
Opnieuw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 122 Laat ons vergeten
dat bossen zingen
wolken fantasiefiguren tonen
dat bergen dromen
bloemen naar onze liefde dingen
en rivieren klanken
stromen
laat ons even vergeten
wat we weten
hoe moeilijk benoembare
verschijnselen heten
en ze opnieuw ervaren
laat ons weer opnieuw
samen komen
en weer woorden zoeken
en doen of we elkaar voor het…
Uit noodzaak
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 95 Kiezen tussen bevriezen,
of moedig voortleven.
Zwevend tussen wanhoop en moed.
Daar waar illusies sterven.
Daar waar mensen moeten capituleren.
Daar waar eerlijkheid dwingt.
Daar waar mensen de goede dood,
in de ogen moeten kijken.
Daar worden overlevenden,
tot leven gewekt.
Uit liefde.
Uit noodzaak.…
Dichtmaat
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 301 woorden
waar ook vandaan
dansend op de wind
uit de mond van een kind
ze willen geschreven worden
woorden
waar ook vandaan
uit het hart van een bloem
te lezen op een gezicht
ze willen geschreven worden
woorden
waar ook vandaan
dit is de week waarin
ze tot een feest worden gedicht
© Hilly Nicolay
26 januari 2018…
Kop voor keel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 151 Steile wanden en vismogelijkheid
Twee voorwaarden van de ijsvogel
Met een in de steile wand slim-gegraven
nestgang
voor vervolg van kleur
Met lichtbruin-oranje gevederde buik
witte hals en scherpgepunte snavel
is het beestje, opvallend, verdwenen van Rode Lijst
Als echt één van de mooiste vogels die
werkelijk zeer fascinerend, door zowel…
Onder het oppervlak
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 111 In de diepte tekenen zich dingen
ogenschijnlijk verborgen haarscherp af,
blijkt het hart zich bezwaarder te zingen
dan eigen stem er tekenen aan gaf.
Groeven van pijn, zelf opgelegde straf,
eigen falen krast er sporen van schuld,
zwarte dagen, een overvraagd geduld,
opgeklopte eisen aan prestaties
warme wensen, verlangens onvervuld.
Diep vanbinnen…
De stervende pelgrim
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.232 Wanneer, in 't moordend licht, te midden der woestijnen,
De moede karavaan van wrede dorst versmacht,
Ontschuilt ze, in 't zand gehukt, 't alzengend zonneschijnen,
En beidt, in lome slaap, de koele wind der nacht.
Maar dan, met d'eerste ster, herrijst ze en staat reisvaardig:
De lendenen omgord, de kemelen belaên...
Alleen één schaamle…