Alle inzendingen, jaar 2018, week 6

Zachte zoute tranen stromen op mijn wang. Ik voel mij eenzaam en alleen. Het maakt mij soms zo bang. Tranen blijven stromen op mijn wangen nat een zuur. De zon is weg, het leven guur. Het verlies is bitter, maar niets aan te doen. Zijn beslissing! Hij ging weg zonder zoen. Maar nu ben jij hier En wat jij doet maakt mij tranen met…

Ik droom de dagen van weleer als in het heden De dagen onbezorgd van jeugd, geluk en spel Toen tijden onbekommerd om de toekomst streden Gedachten aan zorg en last waren niet in tel Ik droom de wereld geschapen in zijn eenheid Met menig hemellichaam en sterren en maan Die ongeschonden door menselijke domheid Als ‘t paradijs vol bloemen en…

we tellen noch noemen de breuken de malen dat Magere Hein met zijn messcherpe invitatie zwaait we delen ongebroken een tere traan van de lenteregen op prilgroen voorjaarsblad we weten wat we gisteren wilden weten de onmeetbare tinteling van droef verlangen…

Weerbarstig puberaal knellend keurslijf Ontpopt om een wijdere wereld in te vliegen. De horizon stralend toelachend, maar Uit de wereld gerukt zonder verre vlucht. Wij staren in het luchtledige door het plotse. Een vrolijke vrouw zal je nooit zijn, Jij blijft ons nabij in gestokte wording. Dit overstijgen werkt verscheurend, Wij staan…

Stel: ik mocht een wensje doen, slechts eentje maar, hoef er niet lang over te denken, mijn wens is zonneklaar! 1 dagje, geen ellende, oorlog, doden of verdriet dat is een kleine wens toch, of vind je soms van niet? 1 dagje, dat niemand wat mankeert of overkomt Zo’n wens is toch te doen, dat moet wel bijna toch? 1 dagje maar!…

teruggeworpen in stilte klinkt een vraaggesprek enkelvoudig kent slappe sneeuw liefde, angst om verlaten achter te blijven is dit een doorwaakte nacht met vaal straatlicht blijven passie en paniek altijd dicht bij elkaar liggen onzichtbaar in het donker hoe harder hoe dieper staat er weining wind, vraagt niemand of het koud is…

Soms dwarrelen gedachten neer, die ‘k opvang en voor jou noteer, die ‘k rangschik in grammatica, spelspelend met fonetica. Betekenis heeft zomaar geen zin, als ik er mijn logica in spin. Ik weef een web van woorden vol verrassende akkoorden. Soms dwarrelen emoties neer, die ‘k vasthoudend voor jou fixeer, componerend in harmonica…

Alsof de wind het geheugen had meegenomen langs nostalgische familiebeelden in een televisieserie over melancholie zo lieten wij ons vervoeren in de spanning van het ogenblik het moment van gewortelde waarheid voorovergebogen als naar de grond gericht om het zware werk te doen voor de doden die ons lieten falen toen de weemoed kwam met…

Ik zet het het alarm in mijn hoofd elke ochtend bij het gloren uit dan ontspruiten mijn gedachten vanuit de vele nachtelijke prachten schrijf ik met plezier al mijn dromen op papier en deel ze geïllustreerd hier. Welke kleur zal vandaag in de pupil van mijn ogen tij gedogen, de nacht met de dag het huidige leven met het even mogen verweven…

Ik kreeg vandaag via een drone een liefdesbrief van Marie Antoinette van Oostenrijk. Je zou denken, dat kan natuurlijk niet, maar op paranormaal gebied is alles mogelijk. Ze houdt ontzettend veel van mij, schrijft ze en ze hoopt dat ik nog op tijd kom om haar van de guillotine te redden om daarna voor altijd op Ibiza feest te vieren…

Soms, in een etalage, komt gij voor, tussen geslachtgenoten opgesteld. beskleed met nieuwe kleren en vermeldt het kaartje op uw borst de prijs waarvoor. Dan weet ik weer hoeveel ik u behoor. Het enige wat in mijn leven geldt wordt binnen op de toonbank neergeteld. Wij gaan er samen voor een uur vandoor. ’s Avonds na zessen is de…

Men moet de dichters niet veel vreugd vermaken; Laat ze wrang worden tot ze heilzaam zijn, Als kruidendranken die genezend zijn; God geeft hen 't zoet eerst als zij bitter smaken. Voert men de jachthond vet, hij jaagt niet meer. De vink zingt beter als hij is verblind. Niet zonder tucht krijgt men een man van 't kind. De nachtegaal…

fluorescerend kleuren aromatische geuren op vleugjes warme wind van een spelende avondbries het is de balans die het rood van de ondergaande zon hangt tussen twee werelden in minutieus evenwicht waarbij tijd lijkt uit te dijen zonder in verglijden op te gaan seconden stil blijven staan in een totaal ervaren van geluk waar grenzen…

Het volk snapt in het algemeen geen snars van ‘t reilen en het zeilen van de natie. Een referendum is een aberratie; in ‘t gunstigste geval een malle farce. Het plebs faciliteren mee te praten? Heel onverstandig volgens democraten.…

het politiek orgaan heeft dus besloten de donorwet is eindelijk een feit dat maakt ons speelbal van de overheid een lichaam harteloze idioten ze hebben al voldoende op hun lever dus nee, geen rijksgeklier, ik word geen gever…

Dat ik dat mag allemaal die warmte, dat lijf, mijn lijf het water, eten alle functies liggen, slapen lopen, dansen dat ik uniek als elke bloem dat ik muziek kan horen mocht geboren baren kijken naar mijn willen me en de ander kan verstillen dat ik mag geven ja mag leven en nog zoveel meer dat ik daag'lijks leer…

Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin Als de menselijke geest die vrij is van gedachten Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren Aan de Zonnegod behoort al deze roem Want hij schiep…

Het bed is de poort Tussen Dromenland En Doorsneeland. Het doorgeefluik Tussen eroderend verlangen En erotiserende lust.…

Wachter.. Wachter ben ik aan het pad Ik wacht.. en dat is dat Verwacht van mij geen wijsheid Ik lijd een winderig leven Mijn 'stekels' groen in de kruin Welke spin zal in m'n knot een web gaan weven?…

Verwarrend, denk ik toch Goed of niet Zwart of wit Koud of warm Haat of liefde Maak niet uit Het is een opkomend besluit Die rijpt in mijn geest Misschien in mijn hart het meest De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Kale bomen kunnen beter luisteren naar het verdriet van weer en wind soms ben je tegen later weten weer even het ontheemde kind kale bomen lijken stil te zeggen als de lente komt in zon bemind je hoeft het niet meer uit te leggen met wat je in het heden vindt kale bomen kunnen beter zwijgen over wat er jou ooit is aangedaan je kunt er…

Was het liefde of enkel een hormoon dat uit een ontmoeting met hem bij haar ‘n leven schiep; een leven teveel, niet bedoeld maar toch geboren; wel met een áfkomst maar zonder perspectief Was het de natuur of het lot dat bij een ander stel de wet van éen maal éen is drie weersprak en keer op keer het prille en kwetsbare embryonale, steeds…

landt een woord zachter zonder iemands stem als je alleen maar met inkt zou spreken je met slechts dunne potloodlijnen schetst wat doet het woord onder een vernislaag de worsteling met het verzwegene brandt het verleden onder de glanzende schijn wil het zich uit je borst scheuren om zich te bevrijden van die blinde kwelling…

zoals een weiland plotseling stilhoudt in een voorbijgaande trein vogelvrij, hersenspinsels die zowel wolkenloos als lucht zijn of een ongeplande aankomst een harde noot om te kraken door te dringen tot randmeren een voorbode van verleden jaar soms heb je een hamer nodig om bij het zachte vruchtvlees te geraken voorbij bestemming…

Bij jou... Bij jou…. Aan tijden ben ik niet gebonden. Graag kom ik bij jou, je bent altijd in beweging. Er gaat geen dag moment voorbij, van stilte. Soms ben je rustig, dan weer hevig, vaak torenhoog. Tolerant ben je zeker niet. Gevaarlijk ben…. je. Bedachtzaam geef je mij de ruimte, om je lief te hebben. Oogstrelende natuureigenschappen…

Uit de donkere aarde Komt op het licht, En het Heelal zweeft in het licht Der Liefde. Gij ligt in 't licht der Eeuwigheid, In dat licht, dat zich om ons breidt, Zweef ik. O niet van mij het licht, Dat zich over u breidt, Het is, het is het licht Der Eeuwigheid. O niet van u het licht, Dat zich uit u verspreidt…

zij wisten de vocalen snel naar boven te halen maar in het fijne werk waren ze niet zo scherp daar speelde de lach met mimiek een doorslaggevende rol begrepen worden was lol pas toen zij echt iets wilden zeggen probeerden dat met klanken uit te leggen lazen ogen mee kwam er diepte in communiceren en voorbij de grens van nu konden…

Wee het veel te smalle bospad, het stramme struikgewas, wee de gaten in de bodem. De jaren zijn in de boeien geslagen, langs de straten slapen de vochtige lichamen, stapels op een hoop verzameld. Hier heeft iets plaatsgevonden dat op de vage waarheid lijkt. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

Hij zou het goud gaan winnen dat stond vast Die Bergsma zou hij even degraderen En Ted-Jan zou hij wel een lesje leren Die wensdroom werd echter een loden last Hij heeft het niet gefixed, hij ging ten onder Nu nog de aftermat(c)h...wat een gedonder…

Ik ben het zatter dan zat wil het weer ruiken Ja, weer gras op de mat dat de keeper in de blubber moet duiken en van die strepen op je vuurrode dijen in de rust smeren met vaseline omdat je hebt liggen glijen wat nou disipline? lekker in de regen op de grasmat eerst de man dan dan de bal “wat is er, had je wat? mot je een knal?” en dan…