2.139 resultaten.
opnieuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 230 teruggebracht naar een
verdwenen wereld
zie ik de schommel in
het desolate landschap
achter het struikgewas
vind ik het kind
dat zwijgend scharrelt
op droge dode grond
takjes plant in
weerbarstige aarde
mijn verstarde ogen
kleven vast
vast aan wat
verloren ging
de radeloze ratel
helpt me oorverdovend
uit de droom…
Gum
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 230 Je hebt jezelf weggegomd
zo was je er
zo een schaduw van bestaan
met het ondergaan
van de zon
neem je plaats op mijn papier
ik geef je dan woorden
die ik nooit van je zal horen.…
onhoorbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 292 het mannetje van
de tijd poetst met
ijverige preciesie
de minuten uit
we kruipen door
het oog van de naald
met man en macht
kijken we weg zo
weids mogelijk weg
langs het witte spoor
van kiezelstenen zien we
het zonovergoten kind
het neemt ons bij
de hand naar
het stromende water
op die helverlichte
dag leggen we
de maskers…
Afscheid?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 272 Vandaag of morgen ben ik dood.
Dat wist ik al mijn hele leven.
Dat was een zeer vaststaand gegeven
Waarvoor het lot geen uitweg bood.
Maar waarom zou ik daarvoor vrezen?
De dood geeft eindeloze rust,
Alsof de slaap je eeuwig kust
Om je van elk leed te genezen.
Maar ach, het klaterende licht,
De kleur en geur van de seringen,
En hoor eens…
De kater die ik mis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 412 Zoals alle mensen samen
onze mensheid vormen,
vormen alle levende katten
een onsterfelijke kattenziel.
Sinds mijn wijze kater dood is,
groet ik alle onbekende poezen,
omdat elke eigenzinnige poes
de kater voorstelt die ik mis.…
Ten dode opgeschreven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 249 Als de dood een sterveling ter sprake brengt
spreekt het meisje voor haar beurt
in een gedicht dat om het leven komt
woorden tussen troostende witregels
blijven uit
om wit te kunnen dragen
legt zij zich onder de zonnehemel neer…
Logeerkamer van de dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 225 In de week die geen dagen kende,
de week die hing, zoals zomerkampen en kerstvakanties,
in een tijd van kauwgom.
Hoe ik reeds in de gang, door een diepe kleilucht heen,
de rotte longen boven rook.
Dat alle ramen en deuren openstonden, voor geen enkel zuchtje wind,
in de week van de hittegolf. Die geen dagen kende.
Hoe de stilte werd opgevuld…
Hartzeer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 351 snap je dan niet
dat ik
het beste
met je
voor heb
kijk in
mijn hart
zie dat
dit niet is
wat ik ooit
gewild heb
maar de kaarten
zijn geschud
nood breekt wet
straks het pijnlijke
afscheid
is waar ik nog het
meest tegenop zie…
Verdwaald
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 232 hoe kon je zo verdwaald zijn
was het leven zo’n gevecht
de strijd in jouw hoofd
ondoorgrondelijk
hoe wij jou ook liefden
bleek dat niet genoeg
niet voldoende reden
om te blijven
daar waar wij zijn
wij die het leven anders ervaren
al is ’t nooit zonder slag of stoot
is het gemis al begonnen…
Wanneer je er niet meer bent
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 243 Ga, maar vergeet me niet, was 't laatste wat ze zei
ga, maar denk aan me, was 't laatste wat hij hoorde.
't Licht in haar ogen doofde, de sprankeling verdween
ga, mijn lief ga maar, ik blijf achter, wellicht alleen.
Maar dat ik van je hou, je bij voorbaat al mis
is iets wat vanzelfsprekend is.
Je was alles voor me, de zon, de sterren,…
Dat wat resteert
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 340 Wie kon weten dat de tijd zou komen
met handen vol zwarte bloemen en
verscholen in zijn mantel het noodlot
dat zijn ijskoude adem zou leggen over
het gelaat van unieke schepselen
maar onaangeroerd bleven de herinneringen
standvastig in hun soliditeit als een
erfenis van waardevolle schatten
op het witte doek van gedachten
soms, als in een…
Terugreis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 263 op de gulden middenweg
terug naar de bron
raap ik
geluidloos
vergeten woorden
die onuitgesproken
bleven
noch door jou
of mij
ik had je liever lief…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 265 Sluit je ogen..
Doe ze in ons samen dicht.
Denk niet verder, over alles.
Laat het rusten, voel de sluimer,
proef het avondlicht.
Er was zoveel,
om in te leven.
Je gaf je ziel aan ieder mee.
De waarde die je, kon vergeven.
Het is gebeurd, laat het rusten.
Zie je eigen sterrenzee.
Het is,
echt tijd..
Sluit je ogen.
Droom nu verder…
mijn huis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 228 in dit huis heb ik gewoond
verhalen gehoord
het erf zien sterven.
het is een gedeelte van mijn leven
waar ik jeugd en kattenkwaad
aan de kapstok hing
ik voelde mij er vrij
zat aan de tafel
keek naar de kerk
en drogisterij
nu sterft het in het dorp
dat ooit een zomers ansicht was…
Tezamen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 230 samen
hebben we
je terug gedragen
terug gedragen
naar daar
waar het ooit begon
en kijken
je na
eindeloos…
Zwagermans laatste
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 217 noem het het hoofd
laten hangen
maar dan toch ook
het lichaam en om
wat het verbindt...
ik schrijf niet
over het diepere
het licht zonder geluid
ingenieus draagt het informatie
terug over de Styx
vormde zijn geleidebrief
die hij achterliet
zogenaamd vergat
waaraan hij met jou werkte
zonder dat je het in de gaten had…
ga niet weg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 304 ga niet weg
nu de klok
de tijd in
stukken slaat
niet weggaan
nu de nacht
dode dromen
ontvouwt
ga niet weg
nu de duisternis
zijn eigen woning
vond
niet weggaan
nu de feniks
de ochtenddauw met
de vuurdood bezegelt…
hemel noch hel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 262 verborgen onder een vernis
van zoekgeraakte woorden
staken we wat we zeggen wilden
in een nieuwe eenvoudige jas
we vergoten geen bloed
haalden niets overhoop
hemel en hel bleven ongemoeid
er was strijd noch gewoed
in de ontembare stroom van
die ingeblikte taal verloren
we de vurige woordenstrijden
van weleer…
Nieuw leven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 278 Haar droge hand
slap en ruw,
verrimpeld als het ribbelkarton
dat ik eens kreeg in een knutselpakket,
klemt zich vast aan de houten leuning langs de muur.
Haar kleine mond
week en uitgezakt,
lippen die ze vroeger stijf opeen perste
als ze het nergens mee eens was
hangen nu willoos geopend.
Haar dagen gevuld
met rondjes rijden,
door…
Boeket voor een stervende
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 340 elke bloem een gedachte
van vriendschap en verbinding
om jou op te beuren
nu elke dag zo zwaar is
je lijf je in de steek laat
denken wij aan jou
we weten van jouw moed
nu je dit pad moet gaan
tot je levenseinde
elke bloem een gedachte
van vriendschap en verbinding
om jou op te beuren…