ik wind er geen doekjes om waar het lekt moet je dichten…

Zij kon niet bij het hoogste schap en sprak mij verlangend aan: 'zou u mij misschien willen~~~~' doorbrak de vraag met humor nee, was mijn reactie: dat wil ik niet! zij schrok: 'maar uh, uh~~~~~' Interrumpeerde haar weer: wel wil ik u even een kontje geven 'uh?' keek zij boos ja, besliste ik, omhoog, optillen? 'o nee, dat wil…

een goede vriend verstaat, zo denk ik vaak de kunst van leven niet ik weet het bijna zeker want op zijn zoete zomerdagen wanneer de bloemen en het gras om vlinders vragen, dan ja dan ruikt hij de geuren niet hij zegt het niet, maar 't is niet moeilijk te bedenken terwijl hij zo verkikkerd is op lekker kokkerellen ach, en een vrouw niet…

geen supermaan zal mij weerhouden om in de nacht verdoemenis te brouwen vrees, gij wratloze wangedrochten want ik heb al met iedere duisternis gevochten vol zal mijn gif zijn in iedere ster en 't water mijn betoverd gezang zal jullie lokken als een onweerstaanbare sater gij klein gespuis, al baadt gij nog in superlicht, leiden elfjes u,…

Vat geen kou mijn beste jongen sprak mijn vader toegenegen en hij trok mij goed bedoelend warme winterkleren aan twee stoere boeren winterlaarzen waar hij krom voor had gelegen en een jas van houtje-touwtje uit een mottenbal gehesen wollen wanten en een das om zo mijn mannetje te staan want een held ging nooit op sokken had hij altijd onderwezen…

Ik lig in bed probeer te slapen en draai me om en om maar ik kan de slaap niet vatten en dat is ook niet zo stom. De kat van de buren die is krols wat een gegil hij jankt maar door ik kan er niet meer tegen. Ik moet hier weg kleed me aan en doe de voordeur open daar staat dat stomme beest en ik zeg: "man, doe niet zo bezopen!"…

Uiteindelijk zijn wij royalige nazaatjes ondanks het verre uit elkaar af en toe een beetje deftige mot wij moeten gewoon buiten onze wil om wel op TV met het gevolg privé familiediner het Barokkigorkest gaat wel mee voor de begeleiding na het toetje leuk met z’n allen zingen wie zal dat betalen, wie heeft zoveel geld vallen wij lekker…

elke ochtend weer slapen mijn ogen ik wrijf het er in en er uit begin de dag met zout…

de zeer koude wind knijpt heel hard in mijn wangen als oude tantes…

in mijn kamer staat een tas van waterdicht vouwkarton met een bosje tulpen na verlepping van de bloemen zie ik mogelijkheden als damesplaspuutje voortaan in de file houd ik bij watersnood mijn bodem droog…

Zie ze bengelen bij de slagerij in de bek van mijn hond derde been van mijn buurman in de handen van zijn schat op de boerenkool en zuurkool Ido wordt er laat van bewust broodbelegging wordt een lust zijn Duitse vrouw eet ze rauw Gait Jan de Boer gaat het te ver hij lust geen worst, daar komt bij wat een boer niet kent eet 'ie niet tot…

ik zou graag een gedicht schrijven zonder woorden, als muziek zonder akkoorden en een baspartij dan leg ik mijn pen terzij met bombarie en mimiek om even later over te drijven…

Tafel fraai getooid vol met feestelijke spijzen 't lijkt wel kerst: het kaarslicht aan; hij zal zich gelukkig prijzen Frisse parfum opgedaan en de wijn komt koel te staan ook het schort is afgedaan alles klaar om te beginnen Zacht muziek om bij te zingen op de klok is alles klaar; hoorde ze de auto maar he, daar roept de telefoon. Leuk…

Gedichtendag, En in de uitstalling van slagerij André, Tussen de worsten en de ham, Hangt er een levensgroot gedicht, Toevallig van mijzelf. Aan een mevrouw van onbestemde leeftijd Die in de etalage kijkt, Vraag ik: "Hoe vindt u het?" Ze kijkt mij angstig aan Alsof ik het op haar, Of nog veel erger, Misschien wel op haar handtas heb…

Zo langs velden en langs wegen zocht zij in het ochtendgloren vrouwenmantel, goudenregen ogentroost voor haar verdriet valeriaan en monnikspeper sleutelbloemen, riddersporen alles voor haar rieten mandje dat zij meedroeg met een lied Ze hopte zomaar van de hop weer naar de heermoes en het koren zwierezwaaiend met haar armen tussen bloesems…

aan het eind van de dag weet ik dat ik eindelijk mag het juk van de arbeid ik mag het kwijt niet meer het werk op de korrel maar de bevrijdende borrel…

al vroeg in het voorjaar schreef ik dit punt diep in mijn buik ik wachtte op een geluid of een ander teken van leven helaas brak het niet open zoals u ziet het wordt een dag zonder gedicht vandaag…

De huismus wordt het meest geteld, hij is nadrukkelijk aanwezig, Verbazend ijverig en steeds bezig. En wij zijn zeer op hem gesteld. Dus "huismus"als U zich niet meldt, wordt U hier ook niet geteld.…

Motorisch gezien moeten uw benen blijven lopen contact maken met de grond en vooral uh... richting bepalen als u veel reist dan sjeest de auto en u niet! ja dokter zit u te veel wordt het vastroesten in een stalen harnas! ja dokter heeft u eigenlijk een auto? ja dokter! wilt u een borrel? dag dokter!…

"beste Vic" zei de dokter tegen mij "we kunnen na dit onderzoek gevoeglijk constateren dat u heel erg anders bent dan de meeste Hollandse heren ik kan u zeggen en het is voor vele heren een ultieme wens u bent namelijk een uniek mens'' ''van al uw sappen zijn monsters genomen en die hebben we met veel verbazing keer op keer opnieuw…