10.123 resultaten.
LAIS CCXCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Ik wil schoonheid schoonheid laten raken
jouw wimpers langs mijn lippen, wang aan oog,
zacht, jouw lichaam zee, jouw lust mijn baken:
beweging is geen doel van een betoog.
Jij bent moment waarin het toen bewoog,
straal waarin het licht zichzelf betekent,
een stroom die in de stroom zichzelf herkent,
parel in de zin van jouw verlangen,
geheim…
LAIS CCXCVII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 44 Door een veld van afgeknotte stengels,
bevroren aarde, lage zon, verblind,
verkleumd, de kraai crowd (ik breek in tengels)
mischief brokkelt af mijn woord, niets verbindt
mijn stelsel nog, eyes break, mijn huid vertint.
Airborne mijn lijf wordt flies files lifes go up
in designated lies, my name's a stub.
Mijn hand crumbles into code, mijn nood…
LAIS CCXCVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Fragiele stralen, noorderwind en schriel
de meeuwen krijsen boven 't stort. Nood brandt
in de magen der verdoemden, de kiel
maakt water, het zoute wordt vuur, het zand
verglijdt in de klemmende hand, de wand
stuurt leegte naar de andere wand, niets
houdt nog stand, het licht is van kant, iets
heeft in mij een pop van stro verbrand.
Ik wou je…
En elkaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 51 De grootste worden.
Wat heb je gewonnen,
wanneer je de hele wereld wint?
Wanneer je de baas geworden bent?
Wie ben je nog,
wanneer iedereen denkt zoals jij.
Wanneer je over alles heersen kan.
Wanneer iedereen je gehoorzaamt.
Wanneer niemand meer luistert,
naar jouw liefdeloze macht.
Niemand kun je meer vertrouwen,
omdat niemand je vertrouwt…
LAIS CCXCV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Op het einde der tijden, de dood van de nacht
zal mijn zachte ster verschijnen, minnaar
van uw al. Ik kleur uw wangen roodzacht,
mijn glans is jurk, glijdende zijde daar
als uw oker zich onthult, luid gebaar
van u in het nieuws van mijn verlatenheid.
Ik laat mij door uw leden leiden, scheid
hemel van aarde, hel van ons zijn, lik
de tong van…
[ Ik ben verliefd spul ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Ik ben verliefd spul
en vergeet uit te stappen –
verdwaald in haar geur.…
LAIS CCXCIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 Dag jij. Ik kus jouw huid, zilte parel
van de dood die mij omsluit, ik draai om
en om de zuil van git, het is een spel,
staatsgreep, grijplok, ik voel mij heerlijk dom
omdat ik zoveel later dan jou kom.
De ochtend dan. Ik blijf erin bestaan.
Jouw lach was nacht, geen zon wil in mij gaan.
Rest mij de nevel in jouw vilten kleed
dat ik tot golemrijk…
LAIS CCXCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 95 Het inzicht flitst, de schichten verblinden
en met haat zijn de randen afgezet
en met verachting wil u verbinden
verkregen kennis met de strakke wet,
het eenzaam kot waar tijd werd stilgezet,
al de dingen die in 't duister zweven,
vol van wezens die er niets beleven.
Alles is nu af en om het even,
want uw leven wordt nu het gegeven
dat het…
LAIS CCXCII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 In eindig licht zie ik de ondergang
bewegen van verlangen naar de dood
en stilte sneeuwt haar wonderlijke zang:
“o dwarreling, gebrek aan deel of nood,
het ruisen van uw wit vergeet ik nooit”.
En handen plooien rust in de handen.
En aarde onttrekt zich aan de landen.
En zeeën ruisen als een zijden kleed.
En stormen vuur verglazen de stranden…
LAIS CCXCI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 'k Zie de stemmen en de melodieën
strak verstrengelen tot bazuin en klank.
Eén toon verbrijzelt alle elegieën,
't geluk, 't gegeven leven zonder dank.
Negeer vertwijfeling, blaas weg mijn stank,
kots mijn denken uit in 't hopeloze,
breek de oude ketting van het boze,
verzet mijn hart tot slag in het gelid.
Mijn lijf is offerande, verkozen
word…
LAIS CCXC
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 In Onterecht woon ik, en Nergens ga
ik ’s zondags heen: die ene dag van licht
telt de weken duisternis en week na
week vergroot in mij ’t gruwelijk inzicht
dat ik ontbonden word en zonder zicht
op toekomst, bij ontstentenis van hoop
vernauwt aldus mijn nare levensloop.
Mocht morgen mij alsnog jouw beeltenis
d’ ogen schroeien, dan wordt mijn…
LAIS CCLXXXIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 De ochtend breekt, aanhoor mijn schittering:
scherven met lijfelijke resten, klaar
licht, ijzig brandende herinnering.
Zotte maan, haar zweten, het rosse haar,
het droge ja (je hebt toch geen bezwaar?).
't Niets niest. Niets helpt goed. Ik kan 't ermee doen,
een vet verhaal dat eindigt in een zoen,
vrouwentongen om te likkebaarden,
passie tussen…
LAIS CCLXXXVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 Gans de wereld liep in het verloren,
alles dwaalde, wemelde en het zocht
vergeefs zijn plaats, lichamelijke sporen,
maar de tijd had het slechts dood verkocht.
Elke zang zonk weg in het grauwe krocht.
Alles van waarde is gratis. Ik geef
voortaan dus maar mijzelf weer prijs en streef
als iedereen het zachte sterven na.
Voel je mijn klank? Zie…
traliedeur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 61 ik wil deze
zei de vrouw en ik dacht
het gaat over de kooi naast mij
want ik heb in drijfzand vastgezeten
en voor dood in grachten gedreven
ik heb in huizen gewoond
waar ik niets te zoeken had
over eenzame paadjes geslopen
gesnuffeld langs kanalen
gezworven over pleinen
en gebalanceerd in hoge goten
ik ben bespot en weggejaagd
en eens heb…
Verliefd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Schrander, grappig, boeiend, lief,
Hartelijk en sensitief,
Vrolijk, monter, speels en blij
Bloos weer want ze lacht naar mij
Vlinders maken mij van slag
Vierentwintig uur per dag...…
LAIS CCXXXIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 48 Het raam. Rondom raast hongerig de storm.
Het zag haar dolen in het huis dat huilt.
Het vrat zich door de tijd heen als een worm.
Lust is wanhoop waarin angst zich verschuilt.
Het schone heeft zich met zichzelf vervuild.
Alle wegen lopen dood in Rome.
De mensen zijn doden die nog dromen.
Een wolk scheurt weg, de straal verbindt het oog
met…
LAIS CCXXXIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 70 Het raakte haar: de woorden schoten los
van elke zin en letters verdwenen
in de flits van genot: ring in het bos
waar niets nog ademde. Zacht het wenen
van de nacht fluistert heel allene
dat het ene is verdwenen. Heilsfeit:
de eeuwigheid spleet open in de tijd.
Verlangen had het uit zichzelf gebracht,
verleden tijd die niemand hem benijdt.…
Domweg gelukkig zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 Dat wij mensen een gedachte zijn,
die we zelf hebben uitgedacht,
zoals een bedacht gedicht.
Dat we zijn wie we denken te zijn,
zijn ongelofelijke wetenschappen.
Zoals theologen die god kennen,
als een zelfbedachte grap.
Dat mensen zichzelf begrijpen,
is een belachelijk vergrijpen,
aan een onbegrepen waarheid.
Is een lachwekkend begrijpen…
LAIS CCXXXII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 82 Het schrijft haar neer: zij daalt in binnenrijm,
haar huid is volle glijvlucht vederklank
die in stralen spreekt. Zij is hun geheim.
Het bergt haar naam in bladen zilverrank,
haar letters druipen, nat van minnedrank.
Men mag haar lezen hier, maar de woorden
worden sluiers, knopen letterkoorden
tot alle tekst in haar gevangen is.
Later kan het…
LAIS CCXX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 47 ’t Verlangen loopt verloren in een land
dat nergens is, niets dat niets betovert.
’t Beminde reine snelt van hand naar hand
en de stilte die het nu herovert
is geschrift dat enkel schrift verovert.
Het ijle vliedt het lege in, verdriet
lost op in pijn en leed verdwijnt in ’t lied
dat niemand lezen wil, dat niemand schrijft.
Zij is haar niemandsland…