Weer een dag voorbij, weer is het tijd om mezelf -- eten te geven.…

Er waaien vlaggen: een treurig gezicht, deze -- verkeerde vlaggen.…

Dit is het verhaal van Lei, herdersknaap op de Brunsummerhei, en van z’n stiefmoeder, een vreselijk vals loeder. Op zondag moest Lei altijd naar de kerk en verder alleen maar aan het werk: werken, eten, werken, slapen; in de stal, bij de schapen. Een beetje water en wat brood is wat loeder hem aan voedsel bood. En Lei moest dat allemaal…

In mijn binnenst stampen beesten Samen met het ontluisterd licht Ik heb mezelf van nog geen ding bevrijd Ik zie het verre water blinken Het gras gloeit op dooft uit is donker Er is geen einde en geen begin aan deze nacht O hand schrijf door totdat de vingers zijn verbrand Ik heb geen lichaam en geen zwaarte meer Ik wou zo rustig zijn en…

Wie heeft er ooit het vers gehoord, het vers van Valse Thijs? Hij speelde graag het dobbelspel en hij had altijd prijs! Thijs groeide op als boerenzoon, van werken hield hij niet, als boerenhulpje ongeschikt tot vaders groot verdriet. De wijde wereld lokte Thijs en dus ging hij op pad; te voet de grote wegen volgend naar ’t avontuur: de…

Tussen wat resten en onverteerde huizen: de parkeerkelder.…

Stofjes in zonlicht, zo dansen onze zielen -- Zie jij het nu ook?…

Het gaat goed met mij, scherven ruim ik op, gauw -- kijk ik naar buiten.…

Vroeger leefde er kabouters in ’t mooie Brabants land, in heuvels resideerde ze in bos, op hei en zand. Het waren wezens van de nacht; je zag ze zelden, schuw, ze meden de mens meestal, want te groot, te lomp, te ruw. Pas als de mens naar bed toe gaat, pas dan gaan ze op pad, op zoek naar werkjes en naar klussen bij boerderij of stad.…

Massages met wijn en beelden van de opstand -- in een klanklandschap.…

Pas later speelde ik zonder te acteren de hoofdrol in mijn leven, mijn lot voorgesorteerd of toevallig pech binnenin mijn begeerde lichaam bemind zonder blijvende interesse in mij, mijn aanwezigheid mijn begerige geest die wakker lag van hen, hun dromen die ik niet volgen kon die mij versmaadden bang voor de moeite die het kost…

Wie weet er nog dat voor de Zeeuwse kust, onder water, het dorp Schouwe rust? Eens een rijke handelshaven nu in’t wier en zand begraven. Lang zag je de toren nog staan maar ook die is ten onder gegaan. Westenschouwe heel haar handelsvloot wist waar de Noordzee winsten bood, ruimen vol wol, meekrab en graan, zo voeren de schepen af en aan.…

Zijn geheugen stuurt zijn gedachten steeds op pad -- langs haar ogenglans.…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Schepping: geesten die uit vlees lichamen blazen -- en zich bottelen.…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

Ik word steeds ouder: meer eigen ervaringen -- meer anders dan jij.…

Mensen denken wel: hij heeft een goed geheugen -- maar ach, het heeft hem.…

Het vuur laait hoog op, en onze verhalen ook -- We gloeien ervan.…

Liefste woordkunstenaar je wijst aan wat je ziet en de façades storten in elkaar het is een wonder waar je bij staat Er komen mensen op af, ze willen in jou geloven Liefste woordkunstenaar jouw woorden verwarren je en belagen je gillend uit de monden van mensen die verlost willen worden door jou Urenlang leggen ze elkaar uit wat jij…