1.733 resultaten.
En de tijd - voor C.M.
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 75 Bij dageraad lees ik
in slow motion
jouw poëzie
Een grote muur kruipt
in het duister tot boven
het geruis van esdoornbladeren
Nog voor de dageraad
ruisen de kabels van de lift
in de verte knarst een spoorlijn
Vogels ruisen met
opschietende vleugels voorbij
en de dag, ach de dag
Op het binnenplein
jammert een muzikant
een…
Wolken in een waterplas
netgedicht
4.2 met 11 stemmen 105 Ze bouwden een barricade
een brak bouwseltje
zonder naam.
Niets om over te vallen
even zwaaien soms
met een theedoek-vlag.
De jaren gingen tellen
uit het donker rezen barrages
iconen van vijandigheid.
Op bittere grond beland
achter zwaktes verschanst
in onthechting thuisgeraakt.
Zou het kunnen?
het leven langzaam
achterwaarts…
Tussen morgenlicht en schemering
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 132 De landman heeft zijn dagelijks werk gedaan
de akkers rusten tot de morgen
ook deze dag werd plant en grond verzorgd
gegeven noodzaak en volkomen.…
Sterven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 40 Merkwaardig dat ik maar niet wen
aan dat ik dood zal moeten gaan
en straks voorgoed er niet meer ben.
Want ik negeer onaangedaan
hoe lang ik al niet heb bestaan.…
Als de avond spreekt
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 33 Stilte verschijnt
aan de blauwe avondhemel
de natuur in rust
Hoe laatste restanten van een dag nog even
aan mijn huid blijven kleven op hetzelfde moment neemt
avond langzaam de overhand in mij waarin er een prille stilte vestigt
Uitdagend zorgt het daarbij horend licht- en schaduwspel voor mooie verstrooiing.
Na de vroege opkomst en menig…
Wat niet meer zou gebeuren
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 100 Het eelt van haar geschiedenis
heeft zich in slakkengang van hoofd
naar achterzijde verschoven.
Langs de kromming van haar rug
kleven op dunne huid eilandjes
van onbereikbare verhalen.
De zon zakt in de kruinen
van de bomen en alles
wat niet meer zou gebeuren.…
Gedachte aan zee, strand en duinen
netgedicht
3.8 met 55 stemmen 1.005 Witte vlinders incognito
dansen graag in de wind
ook vermomd op een oude fiets
wij rijden in gedachten terug
naar een moeiteloos voortbewegen
op meer dan luchtledige banden
in ons nog onbevreesd bestaan
naar huis was samen verder
terwijl de krekels tjirpten,
gelukkig zijn kostte geen moeite
bij een maagdelijk witte maan
de eerste…
Hangend of mooi staand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 34 Veel kan ik beslist hebben
Van hartritmestoornissen
Een coma, tot zowel baan- als
Geliefdeverlies
'k Laat mij beslist niet
(zo heel snel) kennen, want
Tijd pauzeert echt niet
De klok immer door, daar
Een oude klok, ervaren
Hangend of mooi staand
Tikt met nooit tijd vergetend…
Geweest
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 34 Kijk, de bloem
met zijn kleurige bladeren.
in de wind
Het is er maar even
Zoals een steen
vallend naar de aarde
Als een rimpeling
in het water
Als een zuchtje wind
Kijk, daar gaan we
Wij lopen hand in hand
Heel even
Want de dag ging voorbij
Ik weet nog goed toen de zon ging dalen
Er was een nacht die ik nooit vergeet
Maar…
La durée
netgedicht
2.1 met 8 stemmen 59 Bonjour ma chère,
't is inderdaad een feit
het pièce de résistance
zit in de uren- en minutendans
van de durée,
de innerlijke tijd
de zinnenprikkelende buitenkant
is tijd die slijt
verglijdt als brandend zand
dat glipt,
verdwijnt door onze hand
Voor M.W.…
oudjaarskater
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 als een uitgedragen jas
tot op de draad versleten
legt zich moegestreden
het oude jaar stil neer
niets en bijna niemand
treurt vandaag nog hem
zal wat hij deed en bracht
zich morgen herinneren
het oude jaar dood
laat het nieuwe leven
schreeuwt eenieder
met in volle handen
knallend vuurwerk
geen oog hebben zij
voor ver weg en dichtbij…
Oud en nieuw, onvoltooid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 De nacht wordt de dag.
Het oud wordt weer jong.
Een frons wordt een lach.
Een stap wordt een sprong.
Een jaar ouder is de tijd.
Een nieuw hoofdstuk in het boek.
De mens een stap voorwaarts schrijdt.
Een einde aan al het gezoek.
Maar waarom steeds weer voorwaarts kijken?
Sta eens stil en kijk weerom.
Laat wat eens was het heden verrijken…
Een stofwolk van stilte
netgedicht
3.6 met 8 stemmen 113 Boven elke afgrond
bruggen aangelegd terwijl
het licht naar beneden suist
Strohalmen voor houvast
doekjes voor het bloeden
voor het stuurloze hart
Geen handen
als Hybris struikelt
wankelt voor de val
In een stofwolk van stilte
met de mond vol tanden
tussen gebroken porselein…
menhir
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 Trots staand
trotseert hij de ruige leegte,
de elementen, de tijd.
Millennia
kwamen en gingen
de seizoenen;
geselden regen en storm,
brandde de zon
en beet de vorst;
de steen bleef staan,
toonbeeld van kracht
en incasseringsvermogen.
Fier baken van stabiliteit
in de eeuwige stroom
van verandering.…
Een rijk verleden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 106 Het vervallen schuurtje ademt
een sfeer van geborgenheid
door de jaren heen
nog vaak rusten de huismussen
overgebleven uit mijn jeugd
op haar scheefgezakte dak
passend bij een ‘rijk’ verleden
lang uit het straatbeeld verdwenen
de rijtuigen en paardenhoeven
hoe vertrouwd ze klonken
ook de mensen in het zweet
met hun ijverige handen…
De Dwingende Dagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Daar gaan ze onze dagen
Ze palmden allengs ons leven in
Ze begonnen er aarzelend aan
Tegenover een klein wezen
met een immens speels ego
kwamen ze nietig en weifelend
schoorvoetend aan de deur kloppen
We herkenden ze eerst niet als dagen
Zoals we achteloos onze tijd namen
Daagse geldingsdrang doet ons groeien
Kleine mensen worden gestaag…
Wintergras
netgedicht
4.2 met 17 stemmen 141 ze raken nooit uitgeteld
stilte wil een hoofdrol
in een huis dat blijft verhalen
een draaiboek dat niet liegt
ik heb het leven nu geleerd
ik zal het water blijven dragen
tot de avond binnenkruipt
morgen zullen er branden zijn
ik wil het wintergras zien groeien
ik zal ontsnappen aan de tijd
het moet me lukken om
de snaren van een harp te tellen…
Tweede helft
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 62 Door het dikke wolkendek kon ik de maan niet meer zien
Als Li Bai was ik naar haar aan het turen
Hij zag zijn eigen schaduw en de maan als zijn metgezellen
Een drinkende taoïstische dichter uit de achtste eeuw
Misschien is het toch zo, zoals Mary Oliver zegt
Dat je niet deugen hoeft
Een vriendin deelde haar gedicht met me
En gedroeg zich ernaar…
niemand die zo kraken kan
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 81 zij is stilaan oud geworden
zilveren haren verdwalen
op haar smalle schouders
met het Largo van Ombra mai fu
in de oren tooit ze zich in de schaduw
in haar vechttenue
met een fiere all season jas ontmoet zij
de wereld die almaar groter wordt
in een taal die nauwelijks hoorbaar is
met niet aflatende verende tred
treedt de dood haar…
Geur en galm
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 74 Ooit woeien geur en kleur uit straat van ergens
Verloren galm voorgoed uit
de pendule
Spoorloos verdwenen in een tijdcapsule
Met noorderzon naar niemandsland van nergens
De authentieke dorpseigen gebaren
De onvermengde ouderwetse geuren
Oorspronkelijke spraak van
halve garen
De slachters die hun eigen koeien keuren
Rooms-katholieke…