De pauwe staat in pronkgewaad, ruisend rillen z'n veren, hij schudt z'n pracht alsof met kracht wind er langshenen kwam scheren. De fijne kop bloeit als een knop dicht aan de waaier van ogen, die bont en rond tot op de grond sierlijk is uitgebogen; en als een vorst zwelt hem de borst, groen en wiss'lend van glansen, geheven…

Met aller stranden kleurige trofeeën heeft men, in schelp naast schelp, mijn steen bezet, ik heb de gratie van een pronk-salet, maar in mijn hart de diepe stem der zeeën. wie 't oor leent aan mijn wand ontwaart armeeën die voorwaarts ruisen met een eendre tred en 't masker van een teer getint palet omhult een klacht van nameloze weeën…

Zo gij mij ziet, zo ben ik niet, 't is schijn, 't is leugen: bij u, lief kind, te droef bemind, moet ik wel deugen. Uw fantasie is goudglans, die m' een zon doet lijken; dat maakt mij bang want, ach, hoe lang, op eens zal blijken, dat g' op uw wens een ander mens hebt doen verrijzen, een mens die leeft en waarheid…

Ik ben geen Hollander, ik ben een mens en alle mensen zijn mijn landgenoten, ik voel mij niet door band of boei omsloten dan door der Liefde wijd-getrokken grens, mijn oog verdraagt geen microscoop, geen lens die 't enge beeld onmatig zal vergroten en van de wentelende wereldkloten ken ik alleen de wereld van mijn wens!... Er is…

Ik heb uw kussen en hun overmoed met mijn onnozel herte niet verstaan, het was mij deugd reeds aan uw zij te gaan, dweepziek, in velden onder avondgloed. O, vrouw, o, tederheid, o, droeve waan, wat was het leven mild, de wereld goed! Zwijg, drieste stem van het onstuimig bloed, ik bad een droom, een aardeloosheid aan. Tine, gij waart…

‘Een jonge vrouw gaat uit over de bloeiende steppen, in mei, zij is trots en mooi, zij is mooier dan alle anderen, zij zwaait de zweep naar het logge paard en de grote, piepende wielen gaan sneller over het wassend kruid... Waar gaat ze heen? - Ze lacht naar de horizon en ziet niet om naar het dorp, daar zijn de huizen weinig en…

De meinacht laat zijn koele droppels neder, ik schuil onder een lispend lindendak, mijn oude hart vindt zijn verlangen weder dat naar de lente geurend openbrak, en vóór mij is het licht der kleine kroeg, daar tiert men bij de hooggevulde glazen, al wat ik vrucht'loos aan het leven vroeg ligt in de simp'le jool dier blijde dwazen. Zij zwetsen…