Vlaanderen
poëzie
't Zijn weiden als wiegende zeeën,
Die groenen langs stroom en rivier.
Hier, vredige dorpkens daar steeên,
Die rijzen met torens vol zwier,
't Zijn welige velden en wouden,
Of vlakten der heide vol rust.
O 'k wil in mijn harte behouden
Die schoonheid, mijn opperste lust.
Voor Vlaanderen, Vlaanderen,
Trille mijn harte vol geestdrift en vuur…