Alle inzendingen, jaar 2001, week 50

Telkens als ik jou zie smelt ik als sneeuw voor de zon en M&M's op je tong Plotseling genot en een verlangen naar meer maar vooral de hoop op langer dan de zoveelste keer…

Wanneer ik weer eens struikel over de randen van je ogen en met een lange 'Wieehaaaa!' diep naar binnen donder, juichen kriebels hier van binnen. Ze vallen stil en roepen luid om nog eens te beginnen. Ik sta op, pak m'n biezen en klim terug naar boven, met hoogtevrees een lange weg de moeder aller kloven. ’t Is daar dat ik wil…

Als dappere bewaker van de vrede Staat Jan Soldaat straks onder Duits bevel, Want kennelijk mag deze keer dus wel Wat fout was ruim een halve eeuw geleden. Maar deze nieuwe lichting Oostfrontstrijders Zijn dan ook geen bezetters, maar bevrijders.…

Elk moment dat blijft vraag ik zonder hoop waarom ik niet meer mag verliezen wat ons niet meer winnen laat…

zwijgend lief naast elkaar zwijgend diep voor elkaar zwijgend stil met elkaar te lang te kil zonder haar…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, Ied're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tusschen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart…

Heb meelij met die arme Argentijnen. Hun arme land is nagenoeg failliet En drank of eten hebben ze daar niet, Zodat ze onherroepelijk verkwijnen. Kom, lever dus uw laatste guldens in Voor Máxima haar ouderlijk gezin.…

Zestien beeldjes van hetzelfde formaat waarvan er twee mij hebben geraakt. Op één ervan een uitgehongerde Afrikaan direct ernaast een lustobject met een banaan. Twee werelden ver uit elkaar: De één gaat dood, de ander komt klaar. Om toch hier niet te lang bij stil te staan wil ik nog twee beeldjes verder gaan: Een dirigent zwaait met zijn stokje…

We waren als twee regendruppels die langzaam samenvloeiden bij onze tocht naar omlaag. Maar spatten uiteindelijk in een regenplas uit elkaar, gedoemd om elkaar te verliezen.…

Even de frisse lucht in de donkere nacht lonkt Weer even goede zin de frisse lucht verjongt Lampjes branden alom ik zet mijn tred aan Loop een beetje krom maar wil er toch voor gaan Op weg naar het feest het feest van het kind Ben er jaren niet geweest wilde toen zelf worden bemind Nu is er weer een reden nu kan ik samen gaan Te…

Zuidenwind wieg wieg de bladeren vlieg maar vlieg vlieg naar Laren Zon schijn groen Zon groen wemel weer zoals toen Groene hemel Bladerzon wandel over Mama's japon met bont getover Zuidenwind zie Mama aan zie haar blauw lint en trek eraan Even talm met haar zwart haar te spelen kalm even maar Wijd open ogen val toe…

De bomen op de Veluwe zijn oud. De ene kenner zegt zelfs: er zijn eiken Die duizend jaren hebben zien verstrijken, Een ander echter noemt die schatting fout. Alleen Irene kan d'r achter komen; Die kan het gewoon vragen aan de bomen.…

Niet meer in de leegte van het eindeloze denken en hopen dat de slaap alles verandert in gedachten die niets achterlaten, die niets verwachten. Ben ik de dode die ontwaakt en spreekt met spreuken en echo´s die alleen wanhopige schaduwen wakker maken? Maken en veranderen Vragen en veranderen. Ben ik de naam…

om mij heen wordt het stil ik kom alleen en weet wat ik wil femme fatale noemen ze mij gevaarlijk dus opgelet snel lopen ze voorbij boze blikken opgezet maar wat zitten ze fout ik heb alleen plezier zijn ze daarom zo benauwd dat ik zo alles verstier? ik leef gewoon mijn leven ben vrolijk en gezond zoveel liefde om te geven en neem…

Lathyrus, mijn moeders bruids-boeket het kindjes’ engelen-boeket zachte geur in tinten licht pastel fijne breekbaarheid toont het vaarwel als de eerste liefde, vol verlangen als ’t engelenkind op aarde, onbevangen Lathyrus, het dierbaar allerliefst boeket bij de allerliefste neergezet.…

levendige leeftijden blijven de stad verleiden autootje déjà vu alpinootje écru argeloos geëxalteerd halsje verkeerd onmiskenbaar waarachtig verborgen kreukelachtig vanzelfsprekend charmant op oubollig-goede stand lieten de graven van weleer zich altoos behagen door de oude dames uit ‘s-Gravenhage.…

Blond kindje speelt piano. Plechtig staan, Als was 't een kerk, twee kaarsen. 'T is, als ragt 'T verleden blauw nevelend op, en tracht Naar lichte kring van 't Nu terug te gaan. Als kwam 't van ver, hoor 'k de oude stukjes aan, Waar zalig Mozart's kindervroomheid lacht, En uit berijpte grasjes, rits'lend zacht, Zilv'ren getinkel…

m'n trage streling doet je zachtjes zuchten de warmte van je lichaam trekt me aan jij die sinds kort het vrouwenlijf ontdekt hebt en die nu weet hoe zulke dingen gaan je ligt naast me en ik voel de strakke spieren van je perfect geschapen slanke jongenslijf dat door mijn lippen teder wordt geliefkoosd je vlakke buik die ik voorzichtig wrijf…

De bas slaat diepe gaten In de rust van mijn huis Met die net niet irritante tik En die heerlijk doorlopende ruis De drum beweegt mijn voet Onbewust, gehypnotiseerd De nuances van het ritme De gevoelens, niet verleerd De gedachten aan de horizon Niet te volgen zo èèn, twee, drie Die vrouw, helder van stem Die koude rilling melodie…

Terwijl ik af en toe mijn euro's streel, Onwennig, maar met groeiende gehechtheid, Behoud ik toch mij twijfel aan hun echtheid: Die nieuwe munten glimmen mij te veel. En ook zijn ze heel slecht voor mijn gebit: Ik denk steeds dat er chocola in zit.…

Loes heeft het uitgemaakt met Hans nu heeft Theo weer bij Loes een kans Hans loerde al een tijd op Sonja maar die liep Theo achterna. Oude harten gaan weer tekeer en de mijne doet steeds meer zeer Marijke gaat nooit weg bij Ger hopeloos wacht ik op een vallende ster.…

Ik zal niet met de noorderzon verdwijnen Ik kom altijd als aan een elastiekje terug Eens zal ik als het zonnetje in huis verschijnen is het niet razendsnel, dan is het vliegensvlug Ik ga niet met man en muis ten onder Ik zal niet voor dag en dauw vergaan En dat had je zwart op wit kunnen weten Ik kom uit een spreekwoord vandaan Rozen verwelken…

Omdat ik zoo leuk kommetaar ken geeven Dee ik ook deeze keer weer fleitig mee En heb ik bij ons nasjonaal diktee Op goedt geluk maar weer wat opgesgreven. En weer ware mein vouten niet te telle. Ik ken me eige naam nie eens goet spelle. Bard Sjabot…

Horen Spaanse schetsen Roken Amerikaanse sigaretten Hollandse biertjes lessen Onbenullig kletsen Verlangen naar langer Terwijl staren naar sterren Gevoel van geluk Melancholie tegelijk Onderuitgezakt in tuinstoel De koning te rijk…

De schuld van alle huidige ellende Geeft men in Israël aan Arafat En dus zeggen de Joden: "Wie is dat?" Hij is voor hen voor straf een onbekende. George Bush geef ik derhalve deze raad: Doe ook maar of Bin Laden niet bestaat.…

Superlatieven bij de vleet Maar de meeste dieven Hadden deze kraak beter kunnen zetten Niet sneller Maar netter Zonder de boel Op z'n kop te zetten: Lades uit de kast te trekken Om daarna te vertrekken Want zij bleef…

Tegen je warmte, dichtbij Lig ik te overdenken De slaap geen vat op mij En naast mijn gedachten, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Voel ik mijn wanhoop branden Ik huil om wat je net zei En naast mijn wanhoop, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Overpeins ik mijn verdere leven Ik wilde voor altijd wij En naast mijn leven, lig jij…

Voel als steen kan niet bewegen stil in koude regen in mijn hoofd storm verdriet enorm verdriet om jou voor iets dat ik zo graag wou…

Glimlachen is niet verboden op huilen staat geen straf Van woorden vallen geen doden daar scheid je het koren van het kaf Er zijn woorden die bekoren geven je reden tot een lach Je moet ze wel willen horen anders blijft het een hard gelag De emotie zit diep van binnen probeert de uitgang te vinden Hij weet echter niet waar te beginnen…

Hij was een Nederlander en hij hielp een Engels piloot. De Gestapo nam hem gevangen en veroordeelde hem ter dood. Hij had een vrome moeder en heette Joris de Heus, Het bloed sloeg door zijn lichaam als het bloed van een watergeus. Hij zat vijf weken gevangen in een cel aan het Haagse Veer Bij luchten, iedere morgen, liep hij met mij…