Alle inzendingen, jaar 2002, week 28

in opperste volmaaktheid ligt hij verwaand in 't nest bewondert hij zijn naaktheid en vindt zichzelf het best in opperste verrukking neemt hij zichzelf ter hand ziet zijn gelaatsuitdrukking in de spiegels aan de wand in opperste verbazing blijft bevrediging lang uit beseft hij zijn verdwazing als hij zijn ogen sluit? in opperste verwarring…

Ooit was hij even populair als Pim En werd hij ook door heel ons volk aanbeden, Alleen is hij niet tijdig overleden En was hij bij zijn leven al een schim. Dus waar Luns ook ter aarde wordt besteld Niet in het graf in Driehuis-Westerveld.…

Analfabetische emoties Plakken categorische woorden Aan metaforische beelden Wanneer ze parabolisch buigen Uit hermetische ruimtes Van mijn holistische ziel Ze draaien sofistisch in de rondte Met het cyclische weten Het dramatische vergeten Is euforisch zonder doel Zo is ongeveer Het fantastisch energetische Doch tragische verlies Van…

Een poëtische inktvis met veelpotig schrijftalent Schreef eens: een hele belevenis die zijn weerga niet kent Als ik met je vrij is het heel knus Alleen mijn armen ontwarren is altijd zo’n klus…

Abstrakt, wat bedoel je daarmee Tevreden plukt het wollige schaap een blad. De waterval klettert naar beneden. Mooi... wellicht Abstrakt, een kras of kleuren op je netvlies Een bowlingbal zoeft langs je hoofd auw... koffiekoekjes zonder kleur Mooi... wellicht Abstrakt, een vettige worm lacht tevreden Gelaten braakt de blauwe lucht een zonnestraal…

met haar beiden ogen dicht staat zij zich te wegen en onder haar lichaamsgewicht voelt zij de schaal bewegen langzaam telt zij dan tot tien kijkt schichtig naar omlaag wat haar ogen daar dan zien verwerkt haar hoofd maar traag tot tweemaal toe opnieuw gewogen haar geest vraagt om die zekerheid doch de cijfers hebben niet gelogen zij voelt…

Als klare klanken klinken in een helder kristallen glas kun je jezelf verdrinken Aanzwellingen van gevoel volmaakt Uitstromingen van wondere klank in de diepste ziel geraakt Dromend op muziekwolken drijven Klankenrijkdom in volle kleur momenten van eeuwig blijven In vergetelheid verlangen waaiend in lichte geluiden door golfjes klank…

bloedrood gloeiend schoon en groeiend scherp en boeiend stralend bloeiend één nacht van storm haar lichaam knakt behoudt haar trots haar bloem in vorm bloedrood vervloeiend haar eer ter aarde haar ziel vermoeiend haar hart roodgloeiend haar eigenwaarde…

Woorden rijgen mijn gedachten, tot schichtig grote ogen. Het licht is uitgelogen, een doek kan liegen verzachten. Uren vliegen, muggen steken. Beelden gillen, angstige prevels. Duistere steegjes, grijnzende gevels. Het beest heeft in mijn hoofd gekeken. Schaduw kruipend gefluister, met hoog piepende kraken. EN NU VERDOMME SLAPEN! Schreeuwt…

Lijkt hij op een aap of op een mens, De oude Sahelanthropus Tchadensis? Hoe weten we zo zeker dat hij mens is, De vader van de Homo Sapiens? Maar hij had toen al niet veel verstand, Anders had hij zich niet voortgeplant.…

Terwijl Spanje en Marokko vechten Om een leeg en rottig stukje land, Ligt de oplossing toch voor de hand. Laat Gibraltar maar het pleit beslechten. Als Londen dat nu aan Marokko geeft Dan krijgen die twee wat de ander heeft.…

Pagina zonder woorden, door iedereen begrepen... Poëzie werd doodgenepen, in symfonieën van akkoorden. De zin probeert men te mijden; opnieuw een lege bladzijde.…

terwijl haar ogen spraken rook ik geuren om haar heen zo een liefdevol ontwaken had ik nimmer, bij geen één terwijl haar handen luisterden naar mijn kloppend hart in rust en haar haren naar mij fluisterden heb ik haar teder, zacht gekust terwijl haar lippen zwegen zag ik met ogen dicht alle liefde ooit verkregen verwoord in dit gedicht…

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

Twee parels uit de Oesters van Nam Kee Worden onverwacht een zeldzaam goedje Om een film van stand te maken moet je Terughoudend zijn (al is ‘t maar voor ‘t idee) Ik vind de keuze prima en p.c. (en kan niet wachten op de DVD)…

Ze werd overvallen door gezichtsbedrog verkeek zich in de spiegel des levens keerde de rug naar God's woord en zag zo de zon ondergaan.…

een steile, hoge berg schreeuwde om wat moed gekweld door ingebeelde fatoom-pijn bekeek ik mijn voet daarna de top, zo tussen wolken in klimmen zonder benen schreeuwen zonder stem waar een wil is, is een weg.…

Daar, het bord van einde snelweg. Daar, waar rustig zijn weer mag. Bijna thuis en in de spiegel, slechts de woorden, 'guret ag'. Daar, de lichten van die kruising. Lokkend groen, niet stil te staan. Onverhard naar links en rechts. Moeilijk, om hier af te slaan. Daar, de poort in dompel maanlicht. Spitsen glans, gerenoveerd. Stenen hoop…

Als alle omstandigheden gunstig zijn zet ik me langzaam in beweging dan raak ik op drift terwijl ik zuchtend ondermijn wat mij belemmert in mijn geliefde tijdsbesteding Ik jaag door donkere wolkenluchten die als flarden scherend spoeden en zie wezens haastig vluchten voor het gedrevene van mijn felle woede De enkeling die nog draalt in mijn…

Waarde collega, kan ik U spreken Over een onderdeel van dit project? Ik wil nu graag een impasse doorbreken Met opperste betuiging van respect (Ik hou van jou, ik hou van jou, Mag ik je beminnen? Kijk in mijn ogen, toe nou, toe nou, Hoe moet ik erover beginnen?) Meneer, wij zullen niets bereiken Als we niet doortastend zijn Heus, we gaan…

Met de vingertoppen van mijn geest Tast ik de wereld af: Een blinde zonder hond Tikt met zijn lange witte staf Verbaasd schuifel ik verder Onbewust van gapende kraters en kloven Steeds verder door de vreemde velden Anderen roepen woorden die ik moet geloven Als een ziend geboren blinde: Kwijn ik van verlangen te zien Toevallig grijp…

voor ik het weet gebruik ik te veel woorden voor ik het weet is mijn geheim bekend zal mijn verhaal dat jullie half hoorden over heel de aarde zijn gerend voor ik het weet hebben muren oren voor ik het weet luistert heel de wereld mee zal men steeds opnieuw mijn rust verstoren heeft men van de waarde geen idee voor ik het…

loodgrijze sluier bomen legen hun takken van stervende bladen…

Een stil, verlaten plein in morgenlicht gehuld. Een nieuwe zon verdrijft Langzaam een sluier die Door de kilte des nachts Als deken was gelegd Over oude stenen. Ergens in de verte Klinken zachte tonen. De stad, diep verzonken In een slaap, wordt wakker op golven van muziek. Een oude man, een fluit, een melodie die danst. De dag zal…

avondrood sluimert nacht aarzelt op de drempel zonlicht neemt afscheid…

Iran zal Barbie gaan exporteren Zij wordt een toonbeeld van de Islam Ze draagt een hele Santenkraam Aan vele verschillende Moslimkleren Zo wordt het in poppenland ook al gewoon; Barbie is een Iraanse allochtoon…

Iets geheims gedaan Niet gedaan in slechts een waan Het was een moment wat ik nog nooit had gekend Iets wat ik altijd had gehaat Zag het als een laffe daad Toch is het ook mij gebeurd Mijn geweten nu besmeurd? Logisch dat een ander het zo ziet Toch voelt het voor ons zo niet Het was onvermijdelijk En nu ook onherroepelijk Het zat eraan…

De zon besprenkelt mij met lome stralen. Terwijl de wijn mijn smaakpapillen streelt, met Bleu d’Auvergne een fraai duetje speelt, voel ik de weemoed in mij nederdalen. Drie weken, denk ik door een tranenwaas; ik mis drop, hagelslag en pindakaas.…

Wie wacht er nog op mij? Ik zelf, ik wacht op inspiratie Hij niet, hij ligt al lang en breed weer aan mijn zij De luiste kat van onze natie Lamlendig uitgestrekt En gapend van verveling Rolt hij nog even om Hij merkt wel dat ik nog onrustig ben En nog te veel beweeg Hij is dan wel een kat maar Zeer beslist niet dom De nagels aan de poten…

op het middenpad van de winter vouwt zich een vrome stilte om het knisperen van een blad geen feest druist tegen dit kleine niet-gebeuren knisperen het enige woord dat mag in dit verder zo stille vers…