Alle inzendingen, jaar 2002, week 34

Glinsterend glimt een laatste zonnestraal door het grauw van de wolkenlucht en verlicht nog even gauw het laatste blauw in het door de wind getormenteerde water. Enkel nog de tinten van grijs en donker de koude lucht van vallend water dat hijgend zucht, alles overspoelt met geluid en klater en klam aanvoelt. Soms urenlang ben ik…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer…

Als blaadjes vallen van de bomen Is er niet aan te ontkomen De liefde die valt net zo hard En kleur verandert in pikzwart Waarom toch bij jou en mij Ging dit niet aan ons voorbij Moeten wij het ook bekopen Is er niets om voor te hopen Komt het echt dan nooit meer goed Is dit echt mijn laatste groet Ik hoop van niet maar denk van wel Einde…

lieve opa mag ik nog even op je schoot wie ik ben? ach, dat komt wel weer misschien volgende week tussen zeven en acht mag je weer bezoek en hoe is het hier nog leuke dames? misschien die vrouw van kamer vier krijg je nog wel je glaasje jonge ik smokkel je volgende keer wel wat mee heb je weer een nieuwe buurman? ik hang je zwarte pak wel…

Woest wild behaard beest uitzinnig jagend op mij wolf van top tot teen Heldere ogen kop laag bij de grond, tanden Je ontwijkt me slim en lacht me kwispelend uit…

Hij kijkt geschokt, z’n adem stokt Een vrouw gedurfd, gesplit gerokt en prachtig tennisrank Hoog op de benen heerlijk slank zweeft onwaarschijnlijk knap nagestaard door mannenvolk Als een engel op een wolk In de richting van de tap. Ze legt twee “wereld” bollen op de bar Die spreiden zich gedwee In een weeld’rig decolté Z’n ogen staren…

Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld Jij en ik zijn voor elkaar bedoeld… Met heel mijn hart houd ik van jou Ben blij dat ik heb gedaan wat ik wou… Van jou wil ik eeuwig zijn Met jou wil ik delen, vreugde en pijn… Je houdt van me zoals ik ben Jij bent de liefste persoon die ik ken… Weet niet wat ik doen zou Als er met jou iets gebeuren…

Lach Ik lach met je mee Huil En ik stop met lachen Doe Ik doe met je mee Ga Ik verlaat je niet Kijk En ik zie wat jij ziet Voel Ik probeer te voelen Praat Ik luister…

In d'ijskoude vroege morgen stapt een venus op 't trottoir; 't blonde kopje zonder zorgen als een ordeloos boudoir. Vroege werklui stappen dreunend op het grauwe makadam; hevig rinkelend rijdt, en kreunend op de rails, een vroege tram. Verder glijdt met korte stapjes 't blondje met wat moe gelaat, en ze hoort de vuile grapjes van…

Mijn lichaam baant zich een weg, door de spelonken van het leven. Om nu en dan te blijven steken, in de dalen van mijn lot. De wereld zal ik terug gaan geven, aan de mensen en de ruimte. De uitkomst van mijn plot. Want de wereld is te vol, met mijn ik erbij. Keten me, bedwing, maak de aarde vrij. Laat het maar weer ademen, zuchten van…

Als ik weer eens val, over die zelf gelegde steen, en het niet begrijpen zal, een stap over mij heen. Zal ik mij nu nogmaals stoten? Vraag ik jou Of doe ik als een ezel, geen tweede keer, wellicht dan de garantie dat jij mij redden zou, als ware er geen stenen meer.…

Gebukt onder zijn taken en zijn plichten Krijgt de docent de geniale raad Dat hij veel korter op vakantie gaat, Hetgeen beslist zijn werkdruk zal verlichten. En om die druk nog verder te verlagen Werkt hij voortaan ook alle zeven dagen.…

Zonder jou ben ik gebleven waar de leegte een droom wordt van woorden die lijken op geluk en gelukkige gedachten die elke herinnering laten terugkeren als jij weer fluistert waarom we nooit meer eenzaam ontwaken…

krampen schuren alsmaar door mijn nek voelt zwaar, een boor drilt onverstoord diepe gaten in verloren machteloosheid ik verzuip in verbeten strijd raak mijn gedachten niet kwijt schud mijn hoofd in moedeloze onverdraagzaamheid sla wild om me heen, verhard als steen, dolend in donkerzwart de tijd glijd vooruit en verdwijnt in gepijnigde…

Oberon is mijn naam, Zinderend stroomt toverkracht door mijn aderen naar macht, schittering omkranst mijn zicht als een magisch onweerlicht. Gezeten op mijn hoge troon vannacht, staar ik onbewogen naar gezichten, die smeken met stemmen zacht... en groene ogen die fel oplichten. Ik ben de Oberon van Avalon, de elfenkoning zonder weerga…

ik kus je woorden wakker jij rekt je zinnen uit en ademt witte wolkjes ik lees jouw zachte huid laaf mij met de letters en spel jouw lichaamstaal jij luistert naar mijn liefde … ik schrijf een vers verhaal…

Herinneringen - Nooit alleen maar positief: Minstens bitterzoet…

Wijnschenk heeft excuses aangeboden voor alle ruzie die men heeft gemaakt. Zelfs Hoogendijk wordt streng verbaal bewaakt en openheid wordt dus voortaan verboden. Maar Nawijn heeft alweer een prachtig plan! Daar horen we dan morgen wel weer van.…

Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren. Een minuut of tien dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken, mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd - laat mij daar midden uit de oneindigheid een stem vernemen dat mijn oren klonken. Het…

Ik stond laatst op een rommelmarkt, ik had nog zo veel troep. Daar vond ik een mooi plaatsje, op een brede stoep. Links plaatste ik de barbies, wat weckflessen en een sprei. En op de rest mijn boeken, dit was een hele rij. Toen ik ze daar zag liggen, ging er van alles door me heen. Geen enkel kon ik missen, Bekeek ze één voor één.…

Mijn kunst is als een fijn-geslepen kelk Van klaar kristal, waarin een purpren wijn Als vol robijnen fonkelt .... Zie, wanneer Mijn lippen, laafziek, licht de rand van 't glas Beroeren, koost de smaak mij als een kus ... Nog zoeter dan zijn smaak is mij de aroom Des wijns, wen ze, als de geur dier rode bloem, Aan 't glas ontwelt, en mij bezwijmlen…

Noch strand, noch zee, noch lucht Noch wolken, wind of regen Enkel mijn diepe zucht, Noch tijd is hier gelegen. Op blote voeten ben ik in niemandsland gekomen Ik hoor een schreeuw, de echo van een meeuw Is dit het land waar ik van lig te dromen? Geribbeld zand, ’t ligt hier eeuw na eeuw. Ik kan niet zien, waar lucht en zee beginnen of…

Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde, nu weet ik wat ik nooit zal zijn vergeten, ik lever het bewijs van mijn bestaan omdat na het verleggen van die ene steen het water nooit weer dezelfde weg zal gaan...…

jouw lichaam is helaas niet meer volmaakt Er ligt een grote diepe schaduw overheen Het leven heeft jou zichtbaar hard geraakt Je houdt je groot maar voelt je vaak alleen Je kunt niet meer wat je eerder graag deed Je wilt het zo graag maar het lukt je niet Het voelt vreselijk vreemd soms bijna wreed Dan huil je stil en stiekem van verdriet…

Knerpend grintpad koud en kil Marmeren stenen verweerd en stil Treurwilgen langs een groene heg Gestorven geliefden voor altijd weg Rouwende mensen geheel ontdaan Gebogen hoofden de ogen betraand Eind van een leven het aardse bestaan Alles voorbij waarom moest het zo gaan Eeuwige rustplaats wachtend op niets een laatste groet of is er toch…

Daar zat ik dan, alleen op het strand. Met mijn bloten voeten, en tussen mijn tenen voelde ik het zand. Ik keek naar de ondergaande zon, en bedacht me hoe mooi ik hier eigenlijk zat. Hier aan het strand met de mooie zon, ver vandaan de drukke stad. En op dat moment wist ik het, ik moest van meer momenten gaan genieten. Want op dat moment…

Heer het is al laat maar ik moet U echt wat vragen. Het spijt me als ik stoor maar mijn last is niet te dragen. U ziet toch hoe ik worstel door de uren van de dag. Ik heb een klein verzoekje Heer als ik het vragen mag. Geef mij Heer, deze nacht een keertje vrij. Ontneem mijn angsten heel eventjes van mij. Heer wilt U alstublieft een beetje voor…

Een Nederlandse leest liever een boek in haar eigen of een vreemde sponde. Wellicht dat ik nu een Belgische zoek voor het spel der vleselijke zonde. Eén, om mijn gedichten voor te schrijven. De ander om wakker mee te blijven. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - … Het slaapgedrag van Nederlanders…

Het doel van zogenaamde koffieronden Is de verdeling van de rijke buit. Men komt er tot een unaniem besluit De oplossing wordt meestal gauw gevonden. De koffie, die men daarbij dan serveert Is `oploskoffie`, maar dan wel `verkeerd`.…

Was ik nog maar kind bemind door het oudere geslacht hoeders van de onbevangen, pure, ongecompliceerde slag der mensheid Was ik nog maar kind bemind door de generaties zo groot en toch zo klein in individu Was ik nog maar kind bemind door bemind in waar is het dat ik verloor het kind zijn, van binnenin…