Alle inzendingen, jaar 2005, week 24

Mijn kamer, waar ik argeloos Daar straks kwam binnen lopen, Verlangende alleen te zijn, Waar ik mij veilig dacht, Was mij door 't felle manelicht Ontvreemd, dat door het open- geslagen venster binnenkwam Uit klare zomernacht. O, dat gewetenloze licht! Dat rustig lag te slapen Op 't koele bed, waar ik zo graag Mijn hoofd verbergen ging,…

zon zindert zomer, spat licht druppels, zilvergoud zomaar, zonder zin solosidderschicht kletterklieft luchtgerommel, slaat in als een bom regenzegen raast, lest, laaft drooggevallen land het dondert niet meer…

een grauwe morgen haar lichtblauwe rugzakje en een ronde lach…

Als ik als kind de warmte van de zomer had gekend was ik die in de winter niet verloren Als ik als kind de warmte van een warm huis had gekend had het de rest van mijn leven niet zo hard gevroren...…

wat ik wel deed: duiven verjagen de knop van de wasmachine indrukken; terug naar bed verwerken, ophangen onder zomerbomen door naar de boodschappen een ijsje eten, kijken naar mensen met wie ik ook niet zou willen ruilen vlaggetjes kopen voor tegen de duiven en eindelijk Dickinson wie zegt dat het niet genoeg is? (zie ook: amor…

met afgrijzen kijkt de voor paal staande reiger in de hoek van het weiland naar gemotoriseerd verkeer op de Rijksstraatweg zo ziet (on)gelimiteerde haast op twee vier of meer wielen er dus uit denkt de slanke vogel onbeweeglijk het voortdurende geraas gadeslaand kom ik zoek de slaapwijkrust op er is vast nog wel een vijver met veelsoortige…

Ben u werkelijk zo naïef, meneer? Dat u dat over een ander denkt Vindt u dat nou echt, meneer? Dat u zich zo in de discussie mengt Doet u niet zo hypocriet, meneer Heeft u echt wel goed geluisterd? Een ander heeft ook gevoelens, meneer Er wordt nu over u gefluisterd Denk u zich eens in, meneer Door uw en andermans dom gepraat (Waarom noem…

Klanken, letters, woorden, zinnen Dwalen hier rond in mijn hoofd Er valt niets mee te beginnen Maar ik heb het mezelf beloofd Ik pak papier en ook een pen en schrijf op wat ik nu hoor En als ik dan eenmaal bezig ben Een zin daarachter, een woord ervoor Zo kan ik uren bezig blijven Maar dan is er wel iets nieuws gesticht Want door mijn…

Jij bloeide als een roos in mijn hart Zacht als zijde beminnelijk van kleur Vol van liefde en intense tederheid Omgeven van een honingzoete geur Jij overspoelde mij met golven passie Benevelde de lucht vol van verlangen Mijn gedachten enkel en alleen bij jou Jouw beeld in mijn dromen gevangen Jij voerde me zachtjes naar het paradijs Liet…

een flard gesprek uit een open raam verwaait de jazz een trompet geeft weemoed aan de bas dreunt huizen verder weg en uitgelopen teer verhindert het verkeer te razen de lucht is zwaar van zomer en geel stof de bomen stuiven luizen lekken vocht dat plakt op autoruiten ik voel de hitte zinderen er spelen nu geen kinderen…

Eens beroept de geliefde zich op een ommekeer van gevoelens, loopt ze op een onzichtbare morgen voorgoed zonder koffers zijn idioom uit. Hij neemt voor kort de kleur aan van een overgewaaid bevattelijk lied, zeult het knaagdier als in de voering van winterjassen mee in bluesmuziek. Verlamde neger, doordrenkte schoenen en een grof…

Ik wou dat ik de woorden kon vinden om te zeggen wat er omgaat in mijn hart. Maar telkens ik je zie stokt mijn adem en blijven de woorden hangen in mijn keel. zelfs nu kruipen ze terug in mijn pen, bang voor de harde wereld die mijn woorden zou laten verdwijnen in het niets.…

Ik weet niet hoe te zeggen, evenmin hoe uit te leggen, wat er omgaat in mijn hart. Het is een gevoel van onschatbare waarde een gevoel heel apart. Jij bracht het in mijn leven, en je doet nog steeds mijn hartje zweven. Het is ook dat ondragelijk gevoel wanneer ik je mis, dat me doet beseffen: Het is pas nu dat ik weet wat liefde…

jurk van rode rozen klemde zich één moment aan hem vast op de gracht jurk van rode rozen omklemde hem omvatte hem greep hem ze laat hem niet meer los hij zit niet meer vast hij komt nooit meer los…

waar prooi is duiken gieren alleen wilde dieren sterven om de evolutie te beërven zie de vogels roerloos ver in de savanne waar hitte wordt gespannen tot een klaterende donderbui jij vreet de woorden kaal van mijn verhaal strekt je lange nek de letters proef je pas als je mijn bloed hebt in je bek jouw vraatzucht trekt…

Droom weg in vlagerige zonstrepen onder de appelboom van vorig jaar in de geborgenheid van mijn schoot Hul je in zomergekleurde tuinkleden tussen coulissen van lavendel en lavas op het toneel van je wonderlijke leven Hoor het hart van moeder natuur kloppen van lichtblauw naar donkerbruin meerstemmig doorjubelend in je wezen Voel je vrij…

De moeder vroeg: "Waar is die lieve poema Die jij van ons op je verjaardag kreeg?" De dochter zei: "Helaas, het hok is leeg, Hij is ontsnapt en ik snap ook wel hoe ma: Ook poema's hebben hun bevrijdingsfront En daarom loopt mijn huisdier nu vrij rond."…

Een woord om onrustige gedachten te ordenen Een hand Om dwalende ledematen te leiden Een oog Om een dolende ziel te hervinden Ik zag mij in jouw ogen In jouw handen In jouw woorden Maar ik wilde jou helemaal niet zijn Ga weg Uit mijn gedachten Ik orden Ga weg Ik stap zelf wel De wereld in Kijk maar Hoe ik mijn eigenwaarde…

hij werd zo ontzettend kwaad ‘t was nodig voor z’n uitlaat hij heeft toch niks om handen kan-ie z’n energie verbranden dat zegt d’huisarts de sociale pief familie kinders buren echtgenote dichtend zal-ie niet snel verlopen goed voor hem hij blijft actief in d’ochtend kan-ie eerst wandelen na de douche de krant aan 't ontbijt scheren…

kom, zeg eens even snel zo kort voor het weekend worden het warme dagen en verblijf in de strandtent of is je zon niet zo welkom praat je liever met boeken vecht met je kussensloop tot in de uiterste hoeken… kom, lach en neem je mee ja, jij, verdomme, naar zee laat je benen zwaaien naar de golven en het mensenvee waai je verlangens…

verwilderde tuin schildert zonder verf en kwast een feest van kleuren een schitterend meesterwerk van wonderbaarlijke Hand…

kon je me nu maar heel eventjes zien zeggen dat je trots op me zal zijn even weer zeggen dat ik zoveel van je hou missen doet nog altijd pijn.... stil zwijgend kijk ik in het niets voor me uit de herinneringen doen nog altijd zo'n pijn mijn grootste voorbeeld zo bij mij vandaan nooit kunnen beseffen waarom 't zo moest zijn. ik had nog…

stenen beelden wiegen niet in een bed van donkere tonen het orgel speelt het wiegelied laat kinderen tot mij komen een ijle stem klimt zacht omhoog langs bogen en pilaren om in de melodie iets van de hemel te ervaren het koor zwelt aan en juicht haar schoonheid toe trompetten schetteren feest, het paradijs is nooit zo mooi geweest…

Als een deur die opent naar een nieuwe morgen Als een ochtendzon die geel de dag beschijnt Als een hond die kwispelstaartend toeloopt zonder zorgen zijn lip optrekt en glimlacht ja, het is net of hij grijnst Als een luide lach die beide longen ledigt en ruimte geeft en vrijheid…

Vaak denk ik aan haar schoonheid die ze uitstraalde heel nonchalant Een paar vluchtige ontmoetingen verder niet veel aan de hand Prachtige ogen en dito lach hielden me ongemerkt bezig Haar ranke lichaam echt perfect niet te rond en niet te pezig Helaas niet meer gezien daarna tot binnenkort dan misschien Dit is een vrouw zo lief en mooi…

zwervend in parken hart gekweld meer en meer uitgeteld geteld de dagen nimmer laat je los mijn lief jij jurk van rode rozen je werkt aan stilte blijven de vragen ongesteld: wil je nou of wil je niet mijn liefde zit ik nu wel of niet in jou genesteld heus lieverd mijn vragen hebben niets om het lijf…

Het gaat je verstand te boven, als opnieuw een leven wordt genomen door een criminele tbs'er. Het gaat buiten je bevattingsvermogen dat er, met ál de wetten die er bestaan, er blijkbaar niet één in staat is, klaarheid te scheppen in het geheel.…

Zij leest haar lijnen in kromme bochten dan eens links, dan weer rechts ongesproken woorden klampen zich vast in gedachten in beeldende golven van nog altijd onwetend gedrag Een vage glimlach verschijnt rond haar mond als kleine slierten wierrook opstijgen in de toch al berookte ruimte en zij zich verdiept in het zicht met ongekende glanzende…

met stenen voor mij van fluweel en jouw hand als houvast bak ik brood voor de morgen maak ik mij los uit de lianen en buig in het gras om de jeuk van de brandnetels deze avond mee te nemen in mijn slaapzak samen met de herinnering…

O jee, er loopt een poema op de hei Dus grijpt men angstig naar de schietgeweren Maar is het beest er echt, of ziet men beren En doet men hier aan volksverlakkerij Ik ga met een gerust hart naar het bos Gevaarlijk? Ach welnee, het loopt wel los Op de Veluwe schijnt een poema rond te lopen. Paniek! Hele gebieden worden afgesloten, een grote…