Alle inzendingen, jaar 2011, week 38

Als zij vragen zou: ‘Wat is het geheim van leven?’, zou hij nu kunnen zeggen: ‘Meisje, dat kan ik je wel uitleggen, bestaan is een tijd, daarvan heet de lijm: inademen en uitademen meer niet. Maar dan is er het geheim van beleven!’ Hij zou haar een vette knipoog geven, een gebaar dat zij maar amper ziet… Als. Stond hij nu niet achter het…

waar het licht van de zon versterft, waar de vlucht van de avondvogels ijler, steeds maar ijler wordt tot een zwart en grillig silhouet dat danst met zachte pastel, daarheen vlucht mijn zomer vol van onvervulde dromen, mijn lijf verstart, verstijft, want verloren dooft elke lust, doodt elk genot, elk verlangen van het hart, mijn hart…

Je gouden vingers strelen zachtjes met hun toppen de heldere spiegel in het park, en even... doortrilt een huiverig voorjaarsbeven de groene tule van je knoppen.…

De wolf verdween uit België en Nederland einde negentiende eeuw. Nu werd hij gezien in de Veluwe en ook in de buurt van Namen. Het gaat om solitaire wolven die de Franse of Duitse grens overstaken. Natuurvrienden zijn in hun nopjes. Anderen vinden dan weer dat de wolf geen plaats verdient in onze druk bewoonde contreien. De herders tellen elke dag…

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

ik ben een mens van gebroken woorden liefde kraakte al tussen mijn kleutervingers en trouw takelde ik met een legowagentje mamie/m’amie/ma mie ik brak ze tegelijk op nieuw geluk sneed ik mijn vingers stuk en voor altijd verbande ik buiten bereik een ziek verdriet hakselde voldaan en breide kwaad na kwade tijd meterslange spijt in onschuld…

Alleen echt hecht alleen!…

fietsen als stille getuigen evenals een jas op de grond patronen raakten benen verwardheid overmeesterde en zette om in een daad welke onomkeerbaar bleek…

Ingetogen tonen vermagerd door de nacht schaduwen van brak licht drijven mee op het ritme van een onmerkbaar gevoel in de wachtkamer van leegte waar de drukte van de ochtend wacht. Een voorbijganger is onwetend immers gehuld in nachtelijk koel ’t gezicht verborgen in een waas van blauw een geboorte gloort als een zoom langs asgrauw. Een…

Helaas was een vleugel uit Vorden z'n u kwijtgeraakt en hij morde: ' 't Kan niet door de beugel: ik was ooit een vleugel, maar ben nu een vlegel geworden!' Hij dacht: 'Dit verandert m'n leven!' Het zoeken bleek ondanks z'n streven een nutteloos werk. Vroeger was-ie een vlerk, wat-ie na het verlies is gebleven.…

Haalt CERN met zijn recentste besluit de relativiteit onderuit ? De neutrino vliegt sneller dan het licht. De fotofinish sluit twijfels uit.…

de natuur tovert haar kleuren in oranje, rood en geel kastanjes en paddenstoelen vormen een geheel de vruchten zijn rijp de oogst kan beginnen de bladeren vallen en wij gaan ons bezinnen moeder aarde in overvloed zaait nu haar zaden dag en nacht zijn in balans voorbij het zonnebaden de wind laat van zich horen het regent dat het giet…

een mooi boeket alleen de bloemen spraken niet gekregen maar zonder liefde in een vaas gezet zag je ogen emotieloos langs vorm en kleuren gaan jij nam ze aan een routineus gebaar het kaartje was je totaal ontgaan heb het teruggenomen deze bloemen zullen zonder warmte nooit tot bloeien komen…

alles oneven en straten praten alsof wij zijn vergaan wegen slijten dit evenwicht waarachtig vlucht de zwaan zich een weg sneller als het licht de negen blijft nooit een negen in de tornado elf af op afstand blijven vuurvogel rijm nog een gedicht waar wind fel langs wangen jaagt de vrijheid tilt geen gewicht niemand heeft het…

tussen spiegelende wimpers, koolzwart getint, kijken herfstbruine ogen verlegen van mij weg een broze blik zoekt dragende aarde maar lijkt er niet te geraken ook niet als ik jouw warme zucht voorstelbaar in mijn handen leg misschien door de vochtige glans uit vertedering door een glimlach die ik je schenk lippen als breekbare…

Neutrino’s reizen sneller dan het licht! MC² is nu niet langer E. We reizen naar ‘t verleden, het idee! Ik kreeg net uit de toekomst dit bericht: “Jouw snelsonnet Marcèl, is zeer gedegen En niemand gaf jou lager dan een negen”.…

's Nachts werd hij wakker midden op een ophaalbrug die bezig was omhoog te gaan. Dan rolde hij vanzelf zijn bed weer in. Of hij bevond zich op zijn kop in een karretje op de achtbaan waaruit hij zich liet vallen om tussen de veren te balanden. Eén keer viel hij in een roeibootje in slaap dat losraakte van de wal. Het bleek zijn eigen…

Oude tijden herleven In beginsel beschreven Onontkoombaar heden Geraakt en geleden Gegaan en gezondigd Wist niet wat we konden Wat wij doorgaans deden Wilde het niet weten Het afscheid genomen Gezien en ook geroemd Grinnikend genoten Gewend door pijn groter Gelaten en bedroefd Maakt heden gesloten…

Het schijnt dat deeltjes sneller dan het licht Laatst door een lange tunnel zijn gegleden We kunnen straks terug naar het verleden De wetenschap betwijfelt het bericht Ik vind het dan ook tijd om toe te geven Dat ik dit in de toekomst heb geschreven. Het bericht dat de lichtsnelheid mogelijk niet langer absoluut is, schokt de wetenschap…

Ben thuis Ben bij mij vrienden Voel me vrij Voel me goed Ik ga weg Naar het onbekende Voel me onzeker Ik stel me vragen Wie ben ik? Wat doe ik? Doe ik iets verkeerd? Dan kom de grootste vraag Ben ik je vriend?…

's Avonds de slaap vatten kan soms moeilijk zijn door een hoofd waarin allerlei slagwerk speelt armen en benen vol dikke zware stroop dansende naaldjes over heel de huid kinderlijke gedachten van eens helpen wazige monsters sluipen loerend - afwachtend tussen de zwarte wanden en het bed veilig wegduiken hoofd diep onder de dekens of met…

Warempel, daar! een ander mens- en net als ik gevangen middenin 'n onbeholpen ogenblik.…

Ik wilde je zo graag vertellen, dat ik je nodig heb, maar je bent er niet, ik wilde je zo graag eens bellen, maar je telefoon, die doet het niet, ik wilde met je praten, zoals ik dat altijd al deed, gewoon een gezellig praatje, over alles, over niks, zoals we altijd deden. Ik heb je zo vreselijk nodig kan mijn ei niet kwijt, ik wil…

ze beweerden dat het leven een toverbal zou zijn voorzichtig lik ik het zoete rood geel en groen volgen opeens wordt alles grijs in mijn mond bah, wat vies de kikkerprins sabbelt op een gouden knikker…

Boerderij is weg, maar het model verbreidt zich in de ontmoeting. De ronde tafel, het luisteren naar elkaar, het ieder helpen. De echte liefde voor en van de mensen en hele kosmos. Sneller dan het licht verspreidt zich het model van pure liefde.…

Er gaan eindeloos dagen voorbij, samengepakt in een bundel van tijd, van op afstand als een amorfe brei en zij lijken allen aaneen gebreid. Krampachtig het gesprek gaande, geen moment te laten blijken, alle dagen ten overstaande voor een obligate pose te wijken. Verloren is het juiste moment. Achteloos, voorbij voor je het weet. Voor iemand…

toen ik aankwam was je kamer al ontsmet je kleren en je spullen in de gang gezet ze hadden met javel je geuren al gestolen en hup, daar gooiden ze een ander te creperen in je bed ik vond je terug op een tochtige plek alleen je haren leefden nog blonde pieken zwiepten in je nek maar jij was verder niets finaal gaat ook een moeder op haar bek…

Ik wilde, dat ik de wereld door jouw ogen zag, wat zou ik zien? Ik wilde dat ik meteen met jou, op bed lag, zou ‘k dan slapen misschien? Ik wilde dat de wereld stil stond, echt heel even maar, of schuilt nou juist daarin het gevaar, van alles teveel te willen? Maar toch: zou ik de wereld graag door jouw ogen zien, misschien dat ze me…

Ik volg hun debat wat een gekat ga je zo met elkaar om en dat als politicus wat ontzettend dom heus ik weet dat je moet debatteren maar let dan even op je taal hoge heren toon een beetje respect nu geeft het zo'n knaleffect!…

De wolken tekenen luchtkastelen en vinden ook de elfen uit. Ze willen met ons dromen delen en maken nieuwe sprookjes buit. Ze schilderen dieren en zelfs bomen, proberen lichte tinten graag; ze jagen voort of durven schromen en vatten ieder bij zijn kraag. Maar ’t leven gaat niet als de wolken; het lacht en schreit maar keert nooit weer…