Alle inzendingen, jaar 2013, week 32

Luisterend naar de piano op de autoradio, zie ik nu haarscherp een exgeliefde spelen. (die nu rouwend om een ander is) Mijn wijk binnen komen rijden, jongetjes zien klimmen over hek, die me in een vlaag doen denken aan mijn kind, waarvan 'k kort daarvoor nog het graf, waarlangs ik reed, dacht te bezoeken, maar toch niet deed. Langs…

het bos is vol zon; uit dicht loof valt een druppel: verlate regen.…

Een woord en woord Maar de ogen Geen contact Klik geen geklik Geen verstikkend gevoel Bij het gedacht Dat het binnen de minuut voorbij is Een lach en daad Maar het lichaam Geen contact Zo ver weg Veilig en intact In het hoekje Terwijl ik zeg De nood en drang Houdt mijn snelkloppend hartje in bedwang Het willen van iets echt Het…

Je dartelt in haar tuintje en vertelt de wereld haar glimlach, wie ben ik nog in dit verhaal ik zie het allemaal en hou van jou maar pijnlijk is de liefde nu juist als ik het weer aandurf merk ik je drang naar haar vul maar in en spring het was ook mooi bij ons, me nog ten volle kunnen geven kost me wat en toch er is iets…

meeuwensporen in nat zand opgeworpen schuim verwaait in harten wringen angsten ze slaan gekweld verder golven van verontrusting breken getijdenlang in een wedloop van haastige seconden doven vele lichten en weent men als de regen…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Zegt de ene vis tegen de andere: "Als ik water heb gevonden, dan kan ik pas gelukkig zijn!". Het vinden van innerlijke rust (geluk) is zo simpel dat je het over het hoofd ziet.…

hij verleidt me… verleidt me, hij fluistert woorden die ik wil horen bij bloementuinen die zo heerlijk geuren als een kind in zijn armen ben ik een veer gedragen door de wind zo licht ben ik. zes maanden lang draagt hij me naar het land der verleiding hij geeft me de zon, de zomer vertelt me dat ik zijn alles ben gelijk sta aan duizend…

Met niets anders voor me dan de zee, kijk ik naar wolken die overdrijven. Waar ik heen wil of ga, géén idee, ook niet of ik wel hier wil blijven. Gedachten die door m'n hoofd spoken, geef ik geruisloos mee met de wind. Weg met beloften die zijn verbroken, hier en nu ben ik weer even 'n kind. Ik bouw mijn kastelen hier in 't zand, droom…

Molens in de verte, de wieken staan stil. Het verdorde gras geeft een mistroostig aangezicht. En tussen de weilanden liggen de lege sloten. Een dode zwaluw ligt langs de kant van een sloot en een reiger staat krom gebogen tussen het geknakte riet. En de anders zo kwakende kikker zie en hoor je nu niet.…

Ogen liggen verscholen, diep in een ovaal van liefde en handen priemen frontaal in de nacht onder koude dekens die wenken Met vereende kracht sijpelt verlatenheid uit een loden last Als kadavers liggen zij daar, herinneringen aaneengeregen door de tijd Ik hoor een adem kuchen, scherp dissonant in het schrapen van een rauwe keel Ligt…

Kruip door sluip door in Den Haag Centraal hier gedril daar geboor herken ik niets van wat ooit was Buiten gekomen word ik omringd door hoge gebouwen waardoor het in het niet vallen onontkoombaar lijkt Den Haag stad mijn stad met besmeurde skyline de vooruitgang wacht je op…

Wanneer vogels buiten zinnen twinkeleren begint het te dagen. Er is weer een nacht voorbij.…

Dit zou inzicht kunnen zijn omgelegd in verdriet van een verpulverd hart kleurloos weggeworpen ingekuild waar vluchten vergaat geslipt zonder enige houvast weggezogen in drijfzand uit een nachtmerrie waar zelfs ontwaken geen redding kan zijn.…

De wilde zee met haar woeste golven ik zwem maar word er bijna onder bedolven ik bereik het land, maar zelfs het zand proeft zilt de zee, zij blijft wild eenmaal rustig op het land ver ver weg van het zoute strand zie ik die stormachtige zee en ik besef, bijna nam zij mij mee.…

het warme zand omhelst mijn voeten als een donsdeken in de winter het verwarmt lichaam en geest en doet me de koude winterdagen vergeten en indommelen op een zomerse dag, ergens in het zand...…

Ik las laatst goedbedoeld gezever, over lentes, De Bildt en de kever. Ja, zelfs over Kerkse tribunalen. Als we dan toch moeten verhalen, dan heb ik ook iets op m'n lever: ik wil de Kever 1300 terug halen. Die VW Kever, al was 'ie klein, snorde lekker, reed als 'n trein. Van een degelijke Duitse makelij. Voor deze Kever géén tribunalen…

Wind in vol element zweept wilde golven die met hun witte haar woest in de war zich storten op het weerloos strand dat wegvlucht met veel stuivend zand maar steeds meer wordt verzwolgen ik loop langzaam sluit mijn ogen luister naar het grof gebulder lik het zilt van mijn lippen en voel me slechts heel nietig…

pas op de zomerdag is de laatste sneeuw rond zijn hart langzaam gesmolten heeft zijn ziel vrijheid gekozen uit een lichaam gedragen door het wit van talloze rozen volwassen zwart naast het speelse licht dat de kinderen dragen als hij wordt begraven pas later komen het besef en de vragen als zijn ogen en lach weer leven in hun…

De NSA-agent dacht: ‘ik heb beet’ Nadat hij in de smiezen had gekregen Dat Michael meer en meer begon te wegen En dat hij aan extreme inkoop deed Een inval bleek noodzakelijk kortom En wat men vond: een calorieënbom…

ze heeft geprobeerd te leven toen de zon geen warmte meer gaf.. haar lichaam steenkoud was elke dag ( ook haar hart ) waar ze te oud was voor hem met vijfentwintig jaren. nu wil ze naar een plek zonder angst, verdriet en pijn niets weten van hen samen geen herinneringen meer aan toen, gelukkig en verliefd… waar liefde bedrog is…

Het afgelopen weekend overziend Heb ik mij op het gras uit kunnen leven. De taakstraf die mijn vrouw mij heeft gegeven Die had ik volgens haar oprecht verdiend. Het maaien van het grasveld is mijn straf, De kantjes loop ik moeiteloos eraf.…

Gevoel bedacht gedachte gevoeld gedrag onbedoeld leeg gemaakt vraag gesteld niets verteld denkpatroon ongewoon elk persoon ander kwaad gevoel geschaad genoeg gepraat…

Ik ken geen rem ik praat en praat maar door ik lijk wel dol op mijn stem maar ik ken mijn grenzen niet ik ga dwars door hen heen en zo draaf ik door ken geen stop totdat er iets in mij breekt dan houdt het op.…

azuurblauw boven wuivend loof onzichtbaar schuivend over gepolierd graniet langs je huid strelen frisse winden je kunt er de schoonste beelden verdromen mos glanst hier gelig bedeesde elanden verrassen ons in wildgewassen en horde rendieren zieden over rotsvlakten koelen zich boven schaduwijs met hoeven stevig in resten toendrasneeuw…

Houd niet van de dichter je krijgt meer doorn dan roos je leven wordt niet lichter, en niet transparant, wél mooi verwoord elke schoonheid verbloemd of onverbloemd uniek elk stukje romantiek tranen en weemoed bij gemis een liefdevolle belevenis…

(voor mijn broer) Steeds verder ben je weg gedreven, En nog even dan ben je uit ’t zicht. Verdwenen in de mist van de tijd. Je koos de dood boven het leven, Hopeloos op zoek naar evenwicht. En nu, nu ben ik je voorgoed kwijt. Niet dat ik je ooit nog zal vergeten, Of dat de herinnering slijt of zoiets, Of straks geen inhoud meer heeft…

Van één drank dronken wij. Eén slok verwijderd tot onze eeuwigheid. Eén stap, één slok, één fles, één blik. Een woord, een zin, en oplopend kwik. Deze verslaving had invloed. Voor de drang tot aan de ochtendgloed.…

Gelijk 'n open boek komt zij, nietsvermoedend bij hem op bezoek ze lachen en praten hoe de tijd voorbij vliegt heeft geen van beiden in de gaten tot ze overmand wordt door gevoel even werd 't stil, al balancerend valt ze hals over kop van haar stoel…

de zomeravond is dwalen achter een fietslamp het land ligt gedempt zonder weerstand elkaar de hand reiken in een samenhang luisteren naar het suizen van de banden zonder angst al wat kou tussen de bomen hangt en wij gerust in ons wezen verder het pad afleggen geleidelijk als twee lichtprikken door het duister trekken…