Alle inzendingen, jaar 2014, week 37

luistervink, wat heb je me vroeg gevonden en wat ben je me al dicht genaderd laten we praten nu het nog kan woorden over oevers werpen ons koolwit aanspreken monden behoeden voor ogendonker in thuisloze sporen treden een jeneverbes verlaten op de hei harde woorden sussen voordat teelaarde onze smaak verkilt laten we ons markeren…

Al die gespannen zijn! Redding is nu nabij. Kwestie van wekker op 11 uur gezet. Zo werkt een helende zaterdagochtendkuur. Zalig, zo’n morgen vertoeven in bed...…

Ik wou maar weer eens Staatsloten proberen 'Veel geluk', zei de sigarenboer erbij Helaas verdwenen ze uit de loterij Omdat men digitaal kan malverseren Mijn nummers door een ander ingepikt Ik ben dus niet van lotje, wel getikt.…

in stilte is de oneindige ruimte er om je te verwonderen ook bij een laatste groet in dit kloppend hart smeten godenstenen leven de eeuwige geest z’n bloed zaad der aarde het smeedde hemels deze pracht niet dat het er toe doet…

Toen de wind opstak niet eens zo'n sterke die de warmte van het vlakke land verdreef werd de deken van beschutting en het aangenaam vertoeven in oneindig diep gedeeld. Kant of wal, wat kan het bieden naakt en met tranen overdekt die rolden van het klein talud om zich te voegen bij het water en het sterk doorbuigend riet. Wie kent niet…

´k Mis de behoefte om Te reizen naar verre oorden, Onbekende vergezichten Zeggen mij niet zo veel - Belangrijker vind ik het Op zoek te gaan naar de Waarheid die ik in mij draag Maar zich nog niet altijd Wil laten zien - 'k Richt me voorlopig Op bekende vergezichten - Op 't eerste oog zo vertrouwd, Maar zij blijken een diepere…

zachtjes dwarrelen gedachten roerloos naar benee nu de herfst heeft ingezet is er geen houden meer aan bladeren waaien rechtsom zelfs nu het tij is gekeerd even meegaand lijkt de zon die de lokken streelt van hen…

Als de donkerte zich op rukt tot aan de ramen en deuren van mijn huis, dan haal ik mijn kracht uit de luwte van het Morgenlicht.…

glinsterend tegenvlak met de vraag of er nog gemorreld moet worden stoppels gekortwiekt lippen in glanzende lijnen wimpers zonder klontjes geur, kleur en fleur avonduur tegemoet een avontuur in spiegelschrift…

In de schaduw der zwellende zeilen verborgen Voor de maan, die de mast op de wateren mat, In de slaap van het licht, tussen avond en morgen, Stond ik, slaaploos, ter reling van 't reilend fregat. Toen verblindde mijn blik naar de einder ontloken, Tussen wolken en water een vuren kolon, Als van magische morgen, in 't zuiden ontstoken…

’t Klein volk dat buiten zich zo vrij In ’t leventje verheugde, ’t Is nu ’t weer oprukt even blij In stad wacht nieuwe vreugde! Grootmoeder is niet wel gemutst, Daar geen der dartle klenen, Die zij bedroefd ten afscheid kust, Zelfs met één oog kan wenen. Wie als een kind zijn dag geniet, Zal nooit zijn dag beklagen En schept…

Haar spiegel bevestigde het haar je innerlijk lijkt wat sterker te zijn Je weg tot vandaag was wel zwaar die ging door een gebied vol pijn Haar spiegel deelde het haar mee je oogt tegenwoordig al veel feller Tegelijkertijd fonkel je als een fee en lach je om die eeuwige kweller Haar spiegel vertelde ‘t haar ook je eigenwaarde besef werd…

je ogen stralen enthousiaste verhalen over je nieuwe baan een plek waar jij het mooie in je eindelijk kan ontplooien op een lijf geschreven dat soms niet voldoende energie meer kan geven hier heb je mijn hand zet het kleine stukje onzekerheid snel aan de kant in de droom van je leven kun jij ook al je warmte kwijt aan hen die…

Gelukkig dat de tijd weer gauw begint dat ik wat geld maak in de avonduren door me verkleed en wel te gaan verhuren als knecht van kan niet schelen welke Sint Maar wat het geld betreft ben ik keihard Géén bonnetjes! Ik werk alleen maar zwart!…

Lees de krant Zet het pannetje op het vuur Loop in de regen Stamp in een plas Want de peper is zo duur…

Een laatste zomerdag Na een veel bewogen zomer Met zoveel verlies in me En zoveel verlies om me heen De bladeren vielen vroeg dit jaar In de harten van mensen De bladeren die verkleuren En die vallen gaan Ze weten van het verlies Ze weten van het verdriet Ze weten van de taak die zij hebben Om ons te laten weten Dat ieder leven vergankelijk…

losjes gespannen hangt lui tussen twee basten gebruind het lichaam [senryu]…

Als woorden stromend door aderen vloeien als inkt wat meer kan je doen dan stralen in het donker M'n zonnekind als een wiel in het universum je draait mee alles in beweging met van alles en nog wat van binnen naar buiten zien proeven ruiken voelen…

“Ik weet nog heel goed dat het zeer doet,” sprak tegen haar kuiken, ma meerkoet, “maar langzamerhand weet je zeer goed dat het zelfs voor jou echt een keer moet, dus ga uit mijn nest met wat meer spoed, wees een grote koet en creëer moed want ik wil nu plaats voor nog meer broed.”…

Ik ben niet zo gelovig, o nee dat ben ik niet, ik geloof niet in de Sint en ook niet in Zwarte Piet Evenmin ben ik zo gelovig dat alleen de kerk bepalen zal, waarin ik geloof, ben je mal? Ik geloof zeer zeker wel, dat er meer is na het leven hier op aard, en dat wetende is het geloof me veel meer waard, dan gesproken op de kansel…

Nog voor de herfst komt de rust De bescherming van 't nest lijkt ineens lang geleden nu het laatste kind is uitgevlogen En terwijl de bladeren zachtjes neerdwarrelen in de laatste zomerzon, komt ook een bloem tot bloei Vrijelijk dansend in de wind…

Wanneer ik in een vrij moment, even wegdroom en aan je denk, besef ik welk geschenk ik ontving, door jou als mijn vriend te hebben gehad. Ondanks dat je niet meer in "dit aardse" verkeert heb ik door jou toch wel geleerd, hoe onbaatzuchtig vriendschap altijd zou moeten zijn. Ik mis je wijsheid, je kracht maar bovenal je aardse…

Mijn biografie zou een encyclopedie zijn met vreugde verdriet, lol en pijn het schrijven van een levensverhaal zou niemand wijzer maken dan ik verbaal toelichten kan. Dus neem ik me voor, alleen bij een luisterend oor, wat kleine puntjes toe te lichten, laat ik niet toe   te zwichten, voor een al te nieuwsgierig individu.…

Als kleurige zeepbellen spatten mijn verzen vluchtig uit elkaar op je harde korst kille stugheid.…

Tijdens het laatste Gronings ontzet had ik mijn hoofd op het hakblok gezet Ik ging voor haar bil voor de bijl en wilde maar een ding onder zeil Onder d' Olle Grieze aan de grote overkant gaf ik haar een kus en vroeg ik haar hand De vrees voor haar vernederende afwijzing was net zo ondraaglijk als mijn trouwring Die had ik ontzettend…

Na het vertrek van nevel opent het licht van de dag. Met de warmte van de zon is het weerzien van jouw lach. Nu met de harmonie in bezit verschijnt jouw inspiratie Ook al lijkt het met de mist een ochtend van deceptie. Het is jouw openheid rooskleurig in de geest van. Na de sluier over het land boekt zich een nieuw roman.…

Zo als je diep van binnen weet er is iets waar je voor leeft De reden waarom je nooit opgeeft Het leven is een strijd die elk mens lijdt, elk mens zijn eigen strijd Vecht en uiteindelijk word je bevrijd Alleen de sterken zullen overleven De zwakken zullen opgeven Maar jij zult je strijd leveren Jij mag nooit opgeven Je hebt een rede om…

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

Mijn leven lang heb ik je Bij me gedragen, zonder het Te weten, zonder het te zien, Heb me uitsluitend bezig gehouden Met de voorkant van de waarheid, Daar hoefde ik het minst voor te doen, Die is het makkelijkst te zien, Zonder me ooit om te achterkant Te bekommeren, die een heel Andere waarheid laat zien…

haar zachtheid verschijnt nu daglicht zich terugtrekt onder haar vleugels…