Vaders woorden
netgedicht
4,0 met 2 stemmen
77 mijn vader is zo juist vertrokken
op zijn pak lag een beetje stof
in zijn borstzak zat een schrijfblokje
waarin hij al veel geschreven had
hij leek gelukkig en zeer tevreden
was zich nergens meer van bewust
zelfs de storm over het strand
plooide niet zijn verweerd gezicht
ik bevond mij dikwijls in zijn kamer
keek door het raam naar de…
Zinnetjes van waarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
123 jouw zinnetje van zo even
wat dat bewerkstelligen zou
ze deed een hele kille
miezerige regen
opeens ervaren als een nooit
eerder ondergane zalige zegen
in de zware donkerte van de nacht
zie ik een maan warm en liefdevol
schijnen als nooit gedacht
onderga ik emoties die de diepte
van mijn sombere hart lichtvaardig ontstegen
met een kracht…
Impuls?
netgedicht
4,0 met 2 stemmen
14 Vingertoppen
gegoten in levend dons
vertragend zichtbaar
slow motion in gewicht
die met gevoel verplaatsen
rillingen zonder koorts
een huivering die
loopt over treden
van de ruggengraat
dansend in het licht
lopen via meridianen naar
het diepste van de bron
odyssee door de
geest, verleiding
tokkelt op de snaren
van dwangmatige…
Fuwa Sankofa
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
52 Gebobbeld geaderd
Zwartbruin maar wit uitgeslagen
Met één oog kijk ik naar beneden
Ik zie twee taaie oude Snickers
Het zijn mijn geliefde vermoeide benen
Elke leeftijd heeft zijn charmes
Mijn charmes hangen goed
Mijn ondoordringbaar oerwoud van haar
Is de friseertang gepasseerd
Het gevlochten afrokapsel voorbij
Gevallen in de kleur van…
Geest in, geest uit
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
23 Ik ga
Geest in, geest uit
Drukte in, drukte uit
Liever drukte uit
De jaguar sluipt
Ik stel vragen aan de lucht, maar weet dat ik daar niet moet zijn
De ring van een kring
Water over de vloer
Ik kruip
Sterk hart, stuwende genen
Boks en win
Ik ga
Kruip in mijn huid, de enige huid in welk ik ooit sluipen kan
Het enige bloed van welk ik ooit…
Het gaat of niet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
109 Het gaat om jou, het gaat je niet aan
Het gaat maar ik haat het
Ik ga naar jou, maar raak er niet
Ik hou van jou, maar hou je niet
Jij op de vlucht, ik voor jou lucht
Een liefdesklucht … haha en zucht…
hoe jij
netgedicht
1,0 met 1 stemmen
66 hoe jij je zelf in woorden
ontwijkt maar toch als
een reuzenrad de zinnen
draaiende houdt en telkens
weet met welke letter
je moet beginnen
rest mij nu nog te zeggen dat
ik gaarne je zetel ben, de
armleuning van je ziel
de stoof voor al het
leed dat dagelijks door
je ogen wordt aanschouwd
maar bovenal ben ik
bij tijd en wijle het besmette…
stillen
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
60 blijf liggen
murmelt de regen
vandaag geen
leeuwerik die zich
op grote hoogte
met een lied
laat horen
daal af
naar je diepste
slaap waar geen
sterrennacht is
rust nu maar
onder dunne
stille bomen
vertrouw de
duisternis waar
het licht niet
langer vecht
voor levenslucht
slaap nu maar
stilt de regen…
Wees gerust
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
47 Ik weet het nog
het werd avond
ook die dag
eerst ochtend en middag,
stormen beginnen
doorgaans met die stilte.
Ik weet het nog
mijn hand in jouw hand
het ooit zijn we er beide
de vrijdagkrant zal je naam dragen
naast ook dat gedicht
de papieren bloemen.
Ik voelde het bonzen
rondom mijn hart
die avond ook het jouwe
wachten en stilstaan…
Troost
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
291 Iets wat vrees'lijk fout
nooit meer te herstellen lijkt
waarvan we zoveel spijt
de last toch maar niet slijt
dannog, zoals een kind
dat valt op straat en verdergaat
of dat zich verbrandt,
zich in gevaar wil storten
vergeven wordt, gewezen wordt op 't juiste pad
zo worden onze fouten ergens
als kreukels glad gestreken
om vroeg of laat…
Dag mijn dag
netgedicht
4,2 met 4 stemmen
64 ik zwijg over de woorden
niet geuit voor de ingang van de nacht
het is de stilte die mij overweldigt
ook al schijnt het bed mij toe, zo warm en zacht
en beslaan gedachten het zuchtend kussen
zij nemen de zwaarte van het zijn of de verleden dag
mee naar de onbekende duistere wacht
het zal de adem doen sussen, heb ik zo bedacht
ik rijg al…
Rotst als branding
netgedicht
2,0 met 4 stemmen
74 ik heb je
op een stoel gezet
niet op een troon
hoewel in dit decor
is dat heel gewoon
mijn teksten gaan
als zij bij jou zijn
aangeland voorzien
van kant en tekening
al snel van hand tot hand
jij draait niet
met de winden mee
rotst als branding
in een zee van emoties
onder zwaar bewolkte lucht
nog krijst een vlucht
van snelle vissenvangers…
Wij-zij verklaring
snelsonnet
3,2 met 5 stemmen
185 Hiermee verklaren wij dat iedereen
gelijk is aan elkaar, behalve zij
die iets gelijker zijn, en dat zijn wij.
‘t Staat zwart op wit, je kunt er niet omheen.
Wees welkom allen in de ware leer
van naastenliefde volgens onze heer.…
Voor jou
gedicht
2,4 met 347 stemmen
65.678 Ben jij het die dit leest? Heb je net
je astrakan muts afgezet, en vallen nu
je zwarte krullen warm naar het papier?
Slaat het licht van deze bladzij
op in de goudspikkels van je ogen,
glimlach je gelukkig, nu je merkt
dat ik dit weet, en breng je ook
je donkere lippen zo dicht bij de woorden
da het lijkt of je ze gaat kussen?
Leg je, toch…
De verse melk, gestreeld uit volle prammen
poëzie
2,5 met 13 stemmen
2.466 Vierde Verdeling
't Staat vast: ten ware door een Goddelijk bewegen,
De grote Baaierd had noch ongeschikt gelegen.
..........................*......................
De verse melk, gestreeld uit volle prammen
Stremt, door een stadiglijk geroer,
Tot gele boter, die de Boer
Ter marte veilt, waar stedelingen op vlammen.
Zo karnt, zo…
Roze
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
54 Het leven oogt zo weinig roze
een meisjesjack
een enkel huis
een waas achter een grijze wolk
Nee, dan de muren van mijn kamers
zo honeymoon
roze…
ijstijden
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
103 in dit onontgonnen
land van steen en ijs
van de dichtgevroren
ijszee en bevroren aarde
keert met het voorjaar
het licht in het
noorden terug
de hut een stipje
in de mist als
een kleine
aangespoelde kist
de koperrode zon
en het onbedwingbare
verlangen naar de verte
haar wezen verschuift
met de tijd…
VERSTEEND
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
214 Het zijn vrouwen
tezamen
dragen geen namen
'staan hun mannetje'
Ze staan
in het midden
van het dorp
te kijk
Nu pas
krijgen ze gelijk:
spil te zijn
in het dagelijks leven
Verweven
met het nu
met de toekomst:
het kindertal
Hun idealen
te vroeg versteend?…
Regenbode
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
59 Kitsch verstaat de schoonheid
van twijfel die is toevertrouwd
nu uren in zinloosheid zichtbaar zijn
naast elkaar verzameld
in ivoor en porselein
geldt de wet van herhalen
dit is alles wat we zagen
even die aarzeling
daarna honderd vragen
dit is alles wat we zien
opnieuw die twijfels
zonder antwoorden
die zondagmiddag bij de regenbode…
containerramp op mijn Wad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
30 uitgestreken ingeprent laait
de dag op nieuwe doch
versleten schoenen net
als gisteren weer op,
reeds ingelopen schrijden stappen
achterwaarts met gerafelde
veters onnavolgbaar
de tijd met zoete elementen
het Wad besmeurt met ons
vermaak, bekostigt met
het loon dat ons nu toekomt
watert zich in zoute tranen
en containert sprakeloos…
Scheiden
hartenkreet
4,0 met 1 stemmen
207 papa en mama
‘t is echt waar
ze houden niet
meer van elkaar
zijn wij het
de kinderen
die hun daarbij
hinderen?
papa en mama
geven elkaar de bons
en hoe moet dat straks
wie houdt er
nou nog van ons? *
*een kind weet soms z’n gedachten en de problemen in een paar simpele woorden weer te geven.…
jij en ik
hartenkreet
4,0 met 3 stemmen
319 Jij en ik
gaven een hand
jij en ik
hadden een band
jij en ik
geloofden in elkaar
jij en ik
waren een paar
jij en ik
hadden vaak plezier
om het absurde
om het vergankelijke
omdat we konden relativeren
Jij en ik
wilden altijd leren
konden goed wandelen
waren afhankelijk
wilden elkaar niet veranderen
hadden een verhaal
samen beleefd…
Gedachtenrood
netgedicht
3,0 met 2 stemmen
73 zacht liep ik
achter je lach
wist dat jij op
mij had gewacht
de paden kleurden
zich gedachtenrood
meanderend in gras
dat spontaan verschoot
uit het ruisen van
bomen kwamen vage
stromen bladmuziek die
neerdaalden als lentelied
ik zag de sprookjes
al van ver en wist dat
jij de sleutel had om ze
hun ziel terug te geven
hand in…
Vijf voor twaalf
snelsonnet
3,8 met 5 stemmen
168 Donderdagavond, ik moet aan de bak
Nog even snel een snelsonnetje maken
Voordat mijn inspiratie op gaat raken
Gedaan, ik voel me weer op mijn gemak
Oh nee, twee zinnen bijna glad vergeten
Dat wordt dus met gemak nog uren zweten…
Weide
gedicht
3,4 met 16 stemmen
7.307 Gefietst naar Holysloot, om in de wei
het kussentje te zien vol bloemen, dat
Joke geborduurd heeft. Wilde eindelijk
wel eens weten waar we de hele winter
op hadden gezeten. Het klopte aardig,
alleen nooit zoveel verschillende bijeen.
Dat is nu juist de kunst ervan.
------------------------------------
uit: 'Gedichten 1969-1986', 1988.…
Een vogel
poëzie
3,5 met 16 stemmen
2.198 Een vogel floot en deze stoorde
Stilte met zijn ongehoorde
Tintelende fluit.
Die vogel floot voor zich alleen
Uit hart en keel ten hemel heen
Zijn hoog geluid.
Een vogel kent geen roem of loon,
IJdelheid niet. Dus fluit hij schoon
Uit eigen lust.
Als vogels zó fluit ik, een dichter,
Maak het duister leven lichter,
Rusteloos hart gerust.…
qieeste
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
117 mijn woorden
zwerven langs
blinde muren
ze mompelen
tegen kasseien
mijn woorden
zijn gevallen
losgeraakte
stenen op een
steile bergweg
mijn woorden
zijn de loden
kogels voor een
koud en niet
ontbrandend hart
met vuursteen
kras ik stalen
woorden in
kristallen die
onzichtbaar zijn
voor het
ongewapend oog…
Eva
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
92 een schoonheid van rust
kust de kracht van zonneschijn
zijn te koesteren…
TRIPTIEK
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
28 I
LINKERPANEEL
EEN MIDDAG
Hij werpt een blik naar buiten en is getuige
van een zomernamiddag die zonder gerucht,
diep onder het loodgrijs van de wolkenlucht,
de nieuwbouwwijk in het stof doet buigen.
De keuken geurt naar cake en alle ramen zijn gelapt,
gemaaid gras, op het terras staat de ligstoel uitgeklapt.
Toch valt om hem heen…
Ogen van de ziel
netgedicht
3,0 met 4 stemmen
104 het grijs
jaagt voort
met een
schorre kreet
een witte
flits die
stralend blauw
vergeet
zwart
gesnaveld
bevleugelt
hij het ruim
een projectiel
dat overleeft
geleid door
ogen van de ziel
wil melker
10/01/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl…