Alle inzendingen, jaar 2019, week 17

Waarom geloven? Geloof geeft hoop, een richtlijn in je leven. In de wereld kennen wij zoveel gelovigen. Iedereen zijn eigen geloof. Maar toch ontbreekt het aan respect naar elkaar toe. Vooral de derde/vierde generatie. Komt het door de opvoeding van ouders, school, samenleving, geschiedenis of verveling. Iedereen maakt een keuze. Maar waarom…

De dood speelde een zwarte mars in een toonsoort met een kruis dat zich haakte in het hart dat zich haakt zonder veilig huis herdenk ... hoeveel noten passen in de melodie hoeveel noten passen in de maat hoeveel tonen passen in het ritme van een valse ideologie wanneer is een maat eigenlijk vol herdenk ... wat waanzin van een kan…

weer naar buiten heerlijk de jas los liedje zingen met het raam open met een cappuccino verwend boek lezen op het balkon zitten in de prille zon wandelen in het bos zijn wie je bent na de winter de koude afgeworpen geeft mei ervaring van vrijheid we voelen ons vrij en blij de heerlijke lentetijd mei geeft ruimte voelt vogelvrij is het…

Het is drijfzand, lastig maar er zijn geen beesten die mijn ogen uitsteken om me levend te verscheuren ook is er geen getij geen vloed die me verdrinkt ik zit alleen maar vast als in beton, het zand is hard geworden, ja als er toeristen waren zou ik naar ze zwaaien op hun foto’s, maar er is niemand ik voel niet eens meer hoe koud…

vandaag is het gebeurd het is eindelijk gebeurd het zoet geluid van nieuw leven dat ons mensen het zijn verrijkt kondigde zich met de kreetjes van als tweede zoon geboren james william als broer van george met geen pen te beschrijven is de trots van jouw pa en ma net als ook jouw grote broer toen zij voor het eerst jou zagen met nog stevig…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als harnas waarmee ik het vege lijf wil redden, maar ook in eigen vooroordeel. ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met de graten…

De homeopathische verdunning van de herdenking van ook de holocaust wordt vanzelfsprekend ingegeven door de verbreding van die herdenking wie in de harten zou kunnen, mogen kijken van de mensen op de Dam en die van de duizenden op honderden andere herdenkingsplaatsen in Nederland zou een mengeling van gedachten, gevoelens en verdriet zien en…

laatst liep ik tussen witte stenen ze droegen namen en hier en daar een ster maar ook kwamen er naamloze witte indrukken voorbij voor hen neem ik vandaag een extra stil moment ik vraag me af wie hen heeft gekend of zelfs nog mist van deze aarde weggewist en klankloos opgetekend in de zwijgende curven van een wreed verleden in…

wat is de waarde van mijn aanwezigheid hier op aarde was de kwestie die door de leerling bij z’n zenmeester werd aangekaart de meester antwoordde misschien ben jij wel de druppel die de emmer over lopen laat of eentje van ver daarvoor zonder welke hij ook niet overstromen gaat jij bent de druppel en met vele andere lui zijn we belangrijk…

De avond valt in sobere stemming in het bos het geritsel van geluid wegens een veldmuis laat een uil onverstoorbaar zijn kop draaien ook hier is de stilte voelbaar van de stad. Trompetgeschal echoot door het bos een groep edelherten buigt het hoofd de das ligt met zijn voorpoten voor zijn ogen onbewogen ligt de veldmuis onder een blad…

Hoe breekt ook jaren erna nog een bloem in knop voelt zich nog steeds gebroken, van al het andere wat bij gelukkig leven hoort te vaak nog verstoken. Wat belichaamt toen en deze tijd, is en leeft er spijt. Legt men nu deze nachtegalen het zwijgen weer op hijst men op gezette dag nog echt wel de vlag in top. Tranen welden vaak op deze dagen stom…

wij hadden niets afgesproken zij zou nachts niet komen spoken met een streel of vaag schreeuwen om mij iets over haar bestaan te laten weten zij is er gewoon want sinds haar verscheiden heb ik mij niet van haar kunnen bevrijden waar zij vroeger altijd bij me was is dat nu zelfs bijna letterlijk op de tast ze kijkt me aan…

LEVE EEN GEDICHT Een gedicht moeten maken van een gelukkig moment wakker worden van het lied van een merel op het dak Jij bent al opgestaan brood geroosterd, thee gezet Ik ben meer een avondmens wakker gemaakt door verse munt Buiten tikt de ochtendregen in bed voelt het laken als achtergebleven vochtig verwaaid met de wind…

De stoere stilte van verzwegen zaken Is telkens terug hard lawaai De slappe stilte van niet vernoemde zaken Is een oorverdovend in slaap wiegend kabaal Rust in vrede is er niet bij, al is de oorlog gedaan De dodendans ontsprongen Herkerende herinneringen wegen Stiltes vallen ... uit balans…

Op deze frisse vierde dag in mei denk ik aan bloemen in de knop gebroken. Stil in het gras, van levenslicht verstoken, staan daarvan de getuigen, rij na rij. Wie mee herdenkt hoort straks bij 't ochtendgloren de vroege vogelzang met nieuwe oren.…

De klokken van ellende en dood, de klokken! Ze luien over de oude en grijze stede... De klokken luien! Hoor, ze brommen hol in 't bonzend schomlen van de zware klepels, en breken bronzen klanken, morzlen klanken, die rollen traag, eentonig traag, en zweven, en zich ontbindend dof en doffer smelten, en sterven terendzacht door de…

ze verdwenen bij horden tegelijk zonder afscheid nemen overal en nergens meer alleen de warme wind verzette zich nog tilde sterren op met het eeuwigheid lied een bloemenkrans gevlochten met kralen parels om te herdenken 't herdenken van slachtoffers die zijn gevallen in de tweede wereldoorlog alle mensen die onvolwaardig…

Hun blinde ogen zullen het niet echt zien de tranen die in nachten wel eens stromen, het zijn niet hun nachtmerries of dromen niet hun verwanten die soms onverwachts komen, onverplicht dat ene bleke gezicht waar zo van werd gehouden vol vertrouwen. Dat kruis , die gezichten, die markeringen ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis, het…

Ik zag haar zweven sierlijk, met een zachte zweem van blauw en met haar voeten schoof ze over gras bedekt met dauw Ik zag haar zwieren magisch, in een droom van duizend draaien en met haar rokken deed ze alle bloemen licht opwaaien Ik zag haar zwijgen lachend, maar haar ogen spraken meer en met mijn benen rennend zweefde ik al evenzeer…

de afgelopen dagen in het hoofd en daarbuiten woekert mij de uitdrukking wie het hoofd uitsteekt boven het maaiveld wordt zijn kop afgehakt houd je op dezelfde hoogte doe gewoon maar normaal dan doe je al gek genoeg kortwiekt klare taal mij bijzonder bewonderenswaardig meer mag je niet wezen wie zich onderscheidt met zichtbaar…

omdat gedichten soms zó snel zijn vergeten omdat je nog altijd kunt verdwalen in de tijd omdat de weg terug dikwijls geplaveid is met scherven omdat scherven volgens overlevering geluk brengen omdat je het geluk zelf moet koesteren omdat je niet zal verzanden in treurnis omdat je treurnis kunt wegmoffelen in de kruipruimte…

In het boek Exodus staat beschreven, hoe sprinkhanen de zon verduisteren. Alleen superieure dieren kunnen dat. Toen veranderde de dag in nacht. Ooievaars overwinteren ook in de Sahel. Sprinkhaan is voor hen een delicatesse. De mensen die er wonen verhongeren, wanneer sprinkhanen uit zwermen gaan. Toen en nog steeds.…

Ga met God en laat je leiden door de zon. Stel je open voor verdriet De wind zal je tranen drogen Je stappen in het zand zullen vervagen De aarde zal je zorgen dragen. Ga met God en laat je leiden door de zon.…

Twee diepblauwe ogen neem ik met me mee Ik kwam ze zomaar tegen, aan de rand van de zee Tijdens voetje baden met mijn kuiten nog droog Terwijl ik voor een mooie schelp diep voorover boog Blij met het kleinood bewoog ik omhoog En dacht dat mijn zicht mij beloog en bedroog Een veel te mooie man met twee veel te blauwe ogen Staarde mij…

Een zeer zondige bisschop te Rome heeft vaak last van kletsnatte dromen en heeft toen het kon door een vlijtige non zijn eeraarde pik dicht laten zomen!…

in het miniatuurhuis slaapt een baby van ivoor in een zilveren wiegje in de keuken koken we met blinkend gepoetste zilveren pannetjes alles is veel voor wie niet verwacht…

Zie die triestige fleurons! Een verschroeiende vlam verweesde Notre-Dame. Nog slechts nat verkoold hout, gesmolten klokspijs, en zwart en roze gebrande stenen. Echt fout! Zo 'n droevig Parijs... Een drieste stamp tegen de schenen. 't Was die dansende vlam die er grapte, en met de rapte, al d' aloude balken weghapte. Komt er dan nu een robotvieringstoren…

Het lot ver van het gevoel gebracht in de lusten en de lasten verzadigt mij in het eenzaam doel, doet bezweet ontwaken in een voortdurende gewetenspijn tevergeefs in dromen op je gewacht, toch zal ik je eens ontmoeten, de ochtendstond gaf mij je hand en beeld, je zonden zal ik strelen in het kleed van lief en leed in verlangens…

Mijn verloren sok is terug bij zijn maatje – lepel-lepeltje.…

ADORATIE mijn hond vind mij God bid mij dagelijks om brok met smekende blik SPIEGEL de hond houdt van ons omdat hij weet dat we veel op zijn soort lijken HULPHOND de voor reddingswerk gehaalde Sint Bernhard hond redt zichzelf het best WAKER je bent een waakhond hebt geen waakzame genen knijpt een oogje toe EMOTIE mijn…