Alle inzendingen, jaar 2019, week 18

Wat is een moeder meer dan de vrouw die heeft gebaard wat zijn haar harde handen voor een kwetsbaar klein kind waard wanneer komt het ware woord dat een bange ziel verklaart wat is liefde van een kind voor een missende moeder waard een vrouw die heeft gedragen en met haar lichaamsvocht gevoed zou er zacht voor moeten zorgen om…

Tussen de boomloze vlakte die over de horizon reikt en de rand van het wolkendek, evenwijdig erboven, verdwijnt in blauwe tinten het licht uit het sobere gamma van Opdahl Gelaten hoor ik beschouwingen aan over een duurzaam, klimaatbestendig bestaan - prettig verpakte abstracties, verklaring met sussende data, een slimmigheid, een…

De Amsterdamse grachten worden zo groen als gras maar kan zijn weg met de autogebruikers, parkeerders weg met de alcoholisten, de ‘blowisten’ weg met de seks-werkers en gebruikers de Amsterdamse grachten worden zo schoon als schoon maar kan zijn flanerend met je liefje, je moeder of kind fantaserend over nu, vroeger of later feestend…

daar sta je dan niet meer alleen een plek waar je eindelijk schitteren kan met al die anderen om je heen nooit meer zul je je eenzaam voelen jullie zullen met z’n allen hetzelfde bedoelen een richtpunt in het donker zijn voor hen die zoeken samen voor de ene een lichtpuntje in het donker wezen en jij zult voor altijd bewonderd…

vroege jeugd in de rook van dagdroom als kort verblijf een woord dat rijmt op leven gebruikelijk in de gang van zaken voortgang als koekoeksklok niets vernietigt niets vanwaar deze pauze? een lichaam dat samenvalt met vallende regen daarna groeit het jonge gras ijlt een wolk ontastbaar na…

Wachtend op later besefte ik: dit is het – dit is alles al.…

jij scheen licht dat om je heen geen schaduw gaf wel zachte kleuren van de regenboog had zonder spetters nat fluctuerend vielen de stromen zo door je heen met een harmonieuze cadans die je paste als natuurlijke dans in artistiek ontladen gaf jij ons alles wat je had aan liefde en genade…

Verstilde focus is het medicijn. Maar als ik, ogen dicht, mijn aandacht richt naar binnen, naar het innerlijke licht, zie ‘k slechts de chaos die gedachten zijn. Mijn man richt ook ook zijn aandacht, maar dan vals: Hij mikt een klontje ijs, floep, in mijn hals.…

Als ik zijn geweten was had ik hem in het oor gefluisterd: 'En nu nooit weer, schobbejak!', enzovoorts. Zachtjes, zaken die hem kwelden. Een van z'n laatste dagen hem zijn verdiende rust gegund. Misschien een regenbuitje om de dorst van morgen vast te blussen. Zijn trots ik had hem het blozen van de kaken geslagen. Hem gelaarsd van zijn…

Ik min mijn geld, en 'k wil het sparen, Mijn rust, en 'k zal ze als goud bewaren: Want zocht ik vrienden of een vrouw Ik had voorzeker ras berouw. Hoe ik de zaken ook beschouw. In 't huwelijk vind ik zelden trouw; En waar de trouw zelfs wordt gevonden, Waant ieder eeuwig haar geschonden; En waar men toch elkaar verdenkt, - Waartoe er doekjes…

Wanneer de stille stad, sluimert aan de Maas. Wanneer uitgelaten mensen, nog een uurtje willen blijven. Wanneer die goede, oude tijd, een uurtje stil gaat staan. Wanneer uitgelaten mensen, fonkelende glazen heffen. Wanneer een verloren zoon, blij is thuisgekomen. Wanneer een oude troubadour, eindelijk is uitgespeeld. Ja, dan lééft een…

Een aarzelende kus van begroeting, lippen stijf gesloten, verdooft het denken, lichtverval verdampt de trede in de ruimte of vult zich met mist, daarin een gebroken stem, in een tegendraads bestaan een blik die oplicht, kleine glimp van herkenning kleefden beelden in haar hand, vaag album van de geest, contouren en beelden…

Zijn zee van zijn Wat hij in leven dacht te zijn was slechts een druppel schijn wat hij in wezen was was veel méér oceanen vol meer nu koester ik enkel nog de mooiste herinneringen en zijn as…

Vandaag nog niet, nee zondag, overmorgen ga ik wachten, wachten tot het echt avond is. Domweg weg van de realiteit even mijmeren. Ik voel ook vandaag deze rust die mij kust sust en het elders dat smeulende blust. Zondag zal ik de maan aanschouwen aan het einde van die dag eindigheid ontarmen en het gevoel van berusten weer welterusten zeggen…

Bomen zijn genezers ze ruisen door je ziel.. Een boom is vast een engel die ooit naar beneden viel. Bomen zijn behoeders, ze verlossen je van smart, ze jagen op demonen en balsemen je hart. Bomen bergen nesten, ze zijn heerlijk serviel, uit het oosten en het westen vinden vogels er asiel. Bomen dragen vruchten ze zuiveren de lucht…

het begon nog maar net de duisternis toen een sperwer door het bos jakkerde geen blad bewoog het begon nog maar net de melancholie ik liep op tenen toen roerloze donkerte het licht niet vinden kon…

Laat me gaan blijf bij mij laat me los kom dichterbij Ga naar huis ga naar bed laat me alleen ga niet weg Spin me in rol me uit hou van mij met haar en huid Wis me uit kleur mij in laat ons waaien in de wind Gevoel & verstand lopen uit de hand wissel van spoor ga ervandoor Breek mijn baan laat een traan geef wat lucht…

eenvoudig geluk was het simpele leven in de steigers gezet als basis voor later nu we zoveel verder zijn zie ik mezelf terug als een dwars indiaantje een buitenbeentje in een doorsnee gezin tenminste voor de tijd van toen…

Jezus was nog op de televisie met een preek ten faveure van zijn eigen partij "Jezus Leeft" ook een handvol discipelen allemaal met baard mochten even hun zegje doen alom stralende gezichten met de boodschap op de tong en 't vuur van pakweg de heilige geest binnen handbereik als die straks geen hoge ogen gooien dan zijn ze in de steek…

ik zou haar graag willen beminnen als een zin uit een spannend boek dan las ik menig woord en zinnen en wist dit is wat ik nog steeds zoek maar ze bleef onzichtbaar en timide kwam maar af en toe op de voorgrond vond mij een beetje onnozel en stupide toen ik haar nog niet had doorgrond ze ging van mij weg en was er zelden niet aan de oever…

het is weer zover dat commerciële feest de gouden greep voor de middenstand geweest toch is het zeker goed om even stil te staan bij al die dingen die een goede moeder zo vele jaren voor je heeft gedaan nee nooit bracht ik een bloemetje voor je mee dat was toen nog niet gewoon en om met zoiets plotseling aan te komen kwam niet als echt…

Was het een droom... nee, het gebeurde echt gisteren toen jij me aanraakte en zei: "Ik heb je lief" hoe wonderlijk was het te voelen zo dicht bij iemand te zijn die me volkomen begreep door je strelingen je tederheid je kussen maar vooral door je lieve stem gaf je me de zekerheid dat liefde het hoogste goed is ongeacht hoe en…

Wij willen geld van onze dode vader. Hij gaf ons ziektebeelden bij de vleet. Zijn DNA dat ons de das omdeed vloeit rijkelijk bij ons door elke ader. Graag gaf hij ze een dochter of een zoon. Maar ondank is helaas des werelds loon.…

Dansen is de kunst van het elkaar loslaten – en partners te zijn.…

O Aarde!We krijgen je wel plat We maken je tot een Hof van Eden Met onze immer vooruitstrevende rede Vergaarden we macht en middelen zat Er komt een stop op toxische pesticiden We leggen gebieden aan voor wilde bloemen Voor de insecten die we nu zo zeer verdoemen En gaan onze wegwerpcultuur verbieden Slaak het luidkeels van de daken Er…

als ik wachten moet een mijmerend station onder mijn voeten bedachte levenswegen in gedroomde richtingen…

ik zag het zachte ademhalen hoorde hoogte wist de dalen met in je lach het liefste vergezicht dat er vandaag op aarde was de ochtendzon scheen licht contrast schaduwde wat nog slaperig was om in het proces van ontwaken alles nog eens extra mooi te maken in je lenteachtig lief bewegen bloeide kleur dauwde kou het gras met…

Beheerser van 't palet, wiens goddelijke verwen Akkoorden zijn vol gloed, een zang vol majesteit, Gij, die een baan betrad met palmen overspreid, Wat liefling van 't penseel mocht mildere eer verwerven ? Al moest het nageslacht uw meesterstukken derven, De gloriestarre waakt op uw onsterfelijkheid. Geen heeft er stouter vlerk dan Rubens uitgebreid…

het atelier staat wijd open maar eerst worden van licht de tere benen gebroken voordat de bezoeker zo kan staan als de schilder zijn bezoeker droomt maar vaak is de bezoeker in het atelier een haan met haar en veel zitvlees met stemverheffing geen schilderij kan hem aan soms ook komt als op kousevoeten de beschouwende bezoeker die diep…

Als mijn handen of schouders je niet kunnen steunen of helpen mijn woorden of juist het gebrek er aan nu domweg als mijn zwijgend knikken je niet kunnen troosten, vergeef me dan. Soms bezit ik niet meer dan wat ik heb, kan ik jou enkel een ogenblik van geduld het toen en nu geven, je echt wel samen voor en op die andere weg mocht je wensen…