Alle inzendingen, jaar 2019, week 19

Choreografie van angst, het falen een trein net niet te kunnen halen, lege mand vol levensidealen, uitgegleden op de medeklinkers, uiteen gespat in zinneloze verhalen, steeds voor dezelfde droom te moeten betalen, spoorboom die niet open gaat, vandalen op de hoeken van elke straat, talrijk zijn de klinkers met een broos verleden…

Ik wilde worden woorden uit de zinnen in mijn hoofd De zinnen leken magisch toen men wijsheid had beloofd De letters brachten chaos in het wilde klankkabaal Maar met de woorden kwam er toch weer hoop in mijn verhaal…

We willen graag iets vasts Een man of vrouw, een kind, een dier een mens, een land of stad, een boek, idee, bekends, een vorm, ons lijf, de taal, iets wat je wilt. Maar al dat vervormt een keer, laat los, je lijf, je cellen in zand lossen ze ooit op in as, in bos, in mos, in luchten ooit En dan ineens is er een tros met vruchten…

Er is genoeg over gezegd, gepraat, gezwijmeld, reportages gemaakt, gerepeteerd, interviews afgenomen en ‘gebookmakerd’ ga nu maar zingen Duncan Laurence en doe je stinkende best hopelijk ben jij “het oog in het land der blinden “(nivo erbarmelijk) zing maar lekker en win maar fijn, van harte gegund “The Netherlands” maar de grootste verliezer…

allemaal kijken graag! Duncan is stijgende volgens de bookmakers toppertje toch? Nederlands hoop zal zijn eurovisitekaart afgeven, ondanks het stemmersbedrog…

(Tanka) als bloemen konden zouden ze zeker swingen helaas gaat dat niet maar wind is een ware vrind die voor haar een dans verzint…

Op goede dagen ben ik niet alleen loopt liefde mee, een stapje opzij is dan zo gedaan, als het ware in liefdes schoenen gaan staan en voelen en weten wat liefde zou doen, liefde die de ander begrijpt en neutraal houdt van iedereen, onrechtvaardig neutraal evenveel van iedereen omdat zij zoveel groter is dan wij Op goede dagen loop…

je broeikast altijd zoveel vitaliteit dat je een direct adept van de schepping kan zijn zongekleurde levenskracht met een stralende lach waarvan het altijd wel een onsje meer mag zijn toch kan ook jij verstillen bevriezen in doorzichtig transparant dat geen ruimte laat voor een warme hand onbereikbaar opgesloten in blauwgrijze…

Bijna verdronken in het water Na het leven van dronkenschap en een leven met een kater Tweemaal het leven overwonnen Toen de ellende in Voorne Putten was begonnen Daar onder de drank en de drugs het leven wel geleefd Van 's ochtends vroeg tot s' avonds laat dingen beleefd Bijna verdronken in het water Alles is achter de rug En hopelijk…

‘t Is lente en de grootste concurrent voor ‘t jolig fluiten van de jonge merel is wel de grasmachine van de kerel die naast me woont: een herrie! Ongekend. De wraak slaapt zoet: Mijn snurken is zo luid, ik ronk hem door de muur zijn bed wel uit.…

Te schrijven zoals mijn grootouders een telefoongesprek voerden. Ze belden nooit, ze werden een doodenkele keer gebeld en konden tot aan het einde van hun leven niet geloven dat hun stemmen ook elders klonken. Hing de telefoon weer op de plek van de koffiemolen, zei mijn grootmoeder bijvoorbeeld na lage tijd: ze zeggen dat ze komen…

Wat, kan in ‘t Gooi, een schuldloos kind, Met rozen op de frisse kaken, Daar ‘t niets dan leven in zich vindt, Van dood of sterven maken? Een meisje trippelde aan mijn zij Van zes, of mooglijk zeven, jaren: Wat schitterde dat oogje blij Van onder ‘t zwart der haren. Een aardig lachje, zacht en schoon, Ontblootte hagelwitte tanden, En vormde…

Vosje, schenk me je vruchten vannacht, vlij je bevallig naast me neer. Je buik en schoot zijn donzig zacht, je lijfje is geurig en teer.. Geef deze krijger, vermoeid en bekaaid voor één keer waar hij naar smacht. Zodat hij niet langer in rondjes draait, verlos hem van het kwade vannacht. De port is oud en maakt me roekeloos toe laat ons…

Een voledige set Als er een vermist raakt Moet hij wel worden terug gezet Dus toen jij wegliep Zat ik huilend in mijn stapelbed Maar toen zag ik haar Brandend in vuur en vlam Dat ene wat ik nodig had Daar stond ze mijn super mam…

Mijn ziel geklemd, verminkt, in eenzaamheid, pijn Die als duister en nacht verenigd zijn Mijn ogen-meren door tranen overspoeld, omringd door eenzaam land. Tussen zwarte muren, huist mijn bloeddoorlopen hart. Gedoofd van alle vuur, ten prooi aan pijn en smart. Mijn geest, een berg van stilte, achter dichtbegroeide hagen,…

steil boven de cassave akker explodereert de zon ziel en lichaam scheuren uiteen in doornige entiteiten striemende pijn overwoekert haar geschonden lichaam tergend traag kruipen de minuten tegen een steile helling tijd heelt geen wonden…

draaiend en kerend: de vlinders om en rond, de vlinders vliegen fladderend om bij mekaar te komen de vlinders raken mekaar niet in de lucht dwarrelende pigmenten langzaam verdromend tot een schilderij voor morgen wanneer ze er niet meer zullen zijn wat vandaag is opgewonden zal morgen zijn uitgetold…

Blij dat wij de aarde vanaf de maan Woest in het luchtledige zagen staan Welke ons van alles heeft gegeven Doch vooral het menselijk leven En als vanouds gaan herbeginnen De planeet te dienen en beminnen Om opnieuw te kunnen bogen Op een hoogbeschaafd vermogen Want als wij de wereld slecht beheren Door haar evenwicht te versjteren Dan…

Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

We moeten helder zijn. Er is een grens. Er komt hier veel te veel te snel naar binnen. De hoogste tijd om te gaan herbezinnen. Kom op, stop deze dreigende tendens. Die pondjes gaan eraf, het wordt een hinder. Ik vast maar mee want het moet minder minder.…

PORTRETTEN ik sla hem weer eens open mijn familiefotoboek ik bekijk de gezichten en herinner me verhalen die eenvoudige foto’s tot echte portretten vormen moet ik kijk nu naar een boek met foto’s die gaan leven en mij niet beletten even de onvolkomenheden anders in te kleuren en hiermee sturing te geven aan een grijs verleden overdenk…

Ik hoef niets te vragen zijn verlegenheid op mijn borst zegt genoeg, ademt zacht over mijn huid naast zijn warme wangen er is niets mooiers dan dit, liefde is het, helemaal niets kan ik er aan doen niets heb ik er voor gedaan een cadeau is het, het mooiste dat een mens voelen kan de vrede van zijn overgave aan mijn dankbaarheid…

Biggen in dichte schuren worden tot de dood gekweld door gehersenspoelde beulen die hun botte koppen in gouden Rabo-stroppen stoppen Biggen martelen kent geen taboe Politiek correcte zwijnen staan het toe Bedrogen beulen zet uw kap af, wendt het roer gooi uw deuren open, wordt weer boer…

waar vuur ooit verbond in pulserende warmte kromp het contact tot een dunne rode draad waarin info en data inhoudsloos passeerden in een lege straat oud nieuws versnelde de totale staat van ontbinding totale verwaarlozing van update en reset hadden internet platgelegd alleen de buren konden met wachtwoorden nog even binnen…

Al die Interviews Bij de Piraten Stations in het Land In het veel bewogen leven van Danny van Strien is er altijd wel wat aan de hand Vele tegenslagen overwonnen Waar is het Landelijke succes begonnen Al die Interviews Steeds meer mensen willen me ontmoeten en horen Het leven van een Volks jongen die op de Westersingel is geboren…

Mijn ziel gelijkt de blijde zomerdag Die mij op deze lentedag doortrilt. 'k Gevoel mij als het wuivend windje mild En om mijn lippen speelt een lentelach. 't Is me of ik nooit de zwarte ellende zag En in mij jubelt weeldrig en wild Een vogelkoor dat door zijn zangen stilt De weemoed, die mij eer te kwellen plach. Eens had ik oog en oor…

Nu weet ik, wie gij zijt, de Jongen die ik eenzaam zag te Woudsend en daarna, nog op dezelfde dag, in een kafee te Heeg. Ik hoor mijn Moeders stem. O Dood, die Waarheid zijt: nader tot U.…

Woorden wonen niet in boeken, ze leven in mensenhoofden, onder stenen, tussen rottend blad witte sporen van paddenstoelen wel gesponnen, net niet klaar om te gebruiken, vervloekt door herkomst en afkomst doorzichtig glas, onbreekbaar als druppels regen in een schemerplas hun gelijkenis met de maat der dingen, ongenaakbaar als onvoltooide…

Een beeld dwaalt met een woord Over papier op tafel Wat was het eerst denkt zij Beeld of woord Zij denkt wat als er geen eerste is Dat ze simultaan zien en klinken Een eeneiige tweeling Uitgegroeid tot twee embryo's Woord en beeld vallen samen een symbiose Als het woord aarzelt denkt zij Dat het beeld bloemrijk is…

Beste tor, bij, wesp en mijt Ja zelfs teek, mug en libelle Uw en mijn voortbestaan staan op het spel Tuinliefhebbers zijn nu bereid u gratis luxe onderdak te bieden mits u wat stuifmeel verspreidt Ook ik - tuinman - sloot me aan en ben aan de slag gegaan Lees goed de instructies voor de bouw want die hotelbouw let heel nauw Boor gaatjes…