Alle inzendingen, jaar 2019, week 49

hoe bouw je een huis een huis van vriendschap iets wat blijft staan: neem stenen van respect vertrouwen wederzijdse bewondering metsel met cement bestaande uit trouw begrip en solidariteit wees voor elkaar een luisterend oor en ga daarmee aan de slag – ga bouwen ze zal elke tegenwind en stormen doorstaan een beste klus – nee echt geen kleinigheid…

Papa's vrienden drinken graag lachend nog een bier om naar mij te kijken wanneer ik het breng maar vandaag vallen ze stil je zult er maar mee zitten zo'n moeilijke dochter die gedichten post over seks en de liefde van haar vader en een verre minnaar Wat heeft hij ineens voor aandacht voor mijn innerlijk? Alleen begrijpt hij het niet…

Altijd zal het ergens hier zijn en vandaag en nu altijd ergens zee met eb en vloed golf over golf ergens nog nazomer eind oktober altijd een eeuw die zich verder boort in de tijd met de snelheid en de wissel van seizoenen altijd herinneringen aan iets en woorden om te zeggen Weet je nog, toen ergens wel een hand die door je haren strijkt…

in het zwart hart speelt licht nog met illusies omdat donker geen schaduw kaatst jij bent de eenling die daar naar binnen gaat in oprechte bewondering de rest achter zich laat er zijn geen contouren op muren van kracht en emoties die pulserend bewegen in leven geven soms varieert licht naar helder rood als zuurstof zijn opgelichte…

Ik denk nog wel eens aan Kees Boek en hoe hij mij niet meer herkende terwijl hij mij nog op een glas whisky had getrakteerd en mij over de stroeve relatie met zijn vader had verteld en hoe hij zichzelf verloor omdat hij zijn bedrijf moest overnemen en hoe hij die ene dag langs mij liep en ik hem groette alsof hij mij wel zou herkennen…

De Tory-overwinning overzee maakt dat ik deze zaterdag alweer een snetje over Britain componeer met in de hoofdrol Boris, leave-premier. Is straks de prijs voor onafhankelijkheid het trotse Schotland dat voor zelfrecht strijdt?…

Gij zegt mij, vriend: 'o spreek uw lijdend hart in schoonheid uit, die licht uw lijden stilt: de stem der goudgelokte muze trilt met dubble glorie op de snaar der smart.' Maar kent gij onrecht, waarbij 't hart verkilt, zo diep wraakroepend dat men, 't oog verstard voor immer, wars van troost, in haat verhard, stom voor het noodlot staat…

Het huis van een kennis, die met vakantie is, leeg halen. De schilderijen, meubels, tapijten, kachels, het servies, grammofoonplaten, kleding, spiegels en ander huisgerei fotograferen en op ware grootte afdrukken. De gefotografeerde dingen eventueel met een standaard in de rug - denk aan de meubels - weer op hun oude plaats terugzetten…

De seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat ons alleen bindt is tijd, gesponnen over de rug van de oude en toegeworpen jaren, om elkaar weer te ontmoeten, misschien dan we zwaaien naar elkaar en wel terug, al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet leren kennen. Wat mensen scheidt, verleidt door angst door dezelfde…

( Dit schreef ik voor twee lieve mensen) Veertien jaar geleden Het is veertien jaar geleden, dat je overleed. Voor altijd dragen we je bij je in ons hart, lieve zoon. Het blijft een gedenkwaardige dag die wij nooit kunnen vergeten. Rust zacht lieve zoon. Liefs, je ouders.…

Het leek een romantisch winterplaatje, ik warm gekleed met sjaal en goed gemutst, wachtende op de hoek van ons straatje, op mijn geliefde maar die had het verprutst. Na een uurtje te lopen ijsberen, ben ik behoorlijk bekoeld weggegaan. Hij hoefde nooit meer iets te proberen, want hij had me ijskoud laten staan. Hij zou geen woord meer van…

Zie de stip aan de horizon en droom mijzelf bloot te geven aan de wildste ideeën en gedachten, waarin de beek eerst nog helder leek, de bedding en transparantie regelmatig door emoties werden verlegd. Onder een kier van de ochtendmist hervindt de ondeelbare tijd zich in de herhaalde dageraad, waarin we alles kunnen verwachten maar zijn…

Enya opent vrolijk haar kasteelpoorten terwijl ik nader...…

Daar op de wadden broeden de ganzen steltlopers, sterns en meeuwen die dansen Uit zicht der duinen vloedlijn en kreken, tussen de schuimkoppen in 't zilte nat Waaien de wieken op windmolenparken midden op zee en stevig verankerd Achter het duin de stem van het water bij onderwater- spiegelbewoners Die ondernemende…

Het donker wijst ons op het licht De mens versiert zijn huis en haard Er wordt in kaarsvlammen gestaard De blik naar binnen toe gericht Men droomt dat vrede wordt gesticht En daarna liefst voorgoed bewaard Het donker wijst ons op het licht De mens versiert zijn huis en haard Voor even oorlog uit het zicht Gezamenlijk op bedevaart Een schaduw…

Mijn handen rusten op de tafelrand, bladeren door de ochtendkrant. De kruiswoordpuzzel lost je moeder op. Mijn handen voelen haar aarzeling, kennen haar vertwijfeling. Weten geen raad met haar verdriet. Mijn handen die troost moeten geven hebben zo hun eigen leven. Wat moet dat lukt maar niet. Mijn handen voelen zich schuldig, bladeren…

hoe schuilt een mens voor het teveel aan bladblazers snerpende stemenmen luide meningen voor het teveel van alles verlang je soms naar de winterrust van beren kom! laten we onder het dikke ijs van Antartica schuiven vanaf het Koningin Maud-gebergte onder kilometers ijs kijk je uit over diepe fjorden en een uitgestrekte…

langs de mors bedekte korzelige muren bomen en houten huizen om de azuren drijft mij in de gloed van zon en sterren vuren doorkruist de rode bloemen ‘t landlicht van buren wat komt als trouwsel naar mij toe dorens uit voeten het satijn aan doe het dwalen langs distelhellingen moe naar ‘t vredige landschap room van de koe haar…

haar strakke vel omringt de verlegen sierlijke pose terwijl mijn gevoel zingt van verlangen en mijn armen zich naar haar willen strekken; zij, een bouquet van ontluikende witte rozen…

Wanneer kringen kleiner worden. Banden nauwer aangehaald. Dichtheid dichter. Wanneer onenigheid eenheid wordt. Wanneer alle rook is opgestegen. Daar worden zure druiven zoeter. Ja, daar gist het bier. Wanneer de dichter uitgesproken is. Wanneer ons vuur gloeien blijft. Wanneer duister lichter wordt. Wanneer de stilte valt. Zo verdicht…

Als jij mij omhelst kan ik niets anders meer doen – dan jou omhelzen.…

Als er zon schijnt, is er een mooie frisse lucht. Als je bij de zee wandelt ben je lekker actief. De vrijheid die er heerst, is vaak ongekend. De golven hoog of laag komen bij de vloedlijn uit. Het blijft fraai om er te zijn. De zon heeft meestal een positieve invloed. De zee en de zon geven. Foto Dick Voogd…

zij omvatte ademloos mijn huid ik had geen lucht meer voor vocalen maar in de bellen die stegen en daalden kon men mijn boodschap uitstekend vertalen er was geen huis we stroomden in en uit al naargelang de stroming en stemming van de zee nooit waren wij alleen vissen zwommen net zo gebonden als vogels vlogen in hun rijk alleen…

wat is er dat nog over is gebleven van het nutteloze streven in de gloed van een wereld koud en vervormd dan het onverklaarbare ? onverwacht innig de glimlach die je omarmt het gezicht streelt een gouden golf dat aanstroomt naar je hart en binnenrolt het dringt nog niet door er is alleen verwondering het moment…

Van de belasting mijn dossier gekregen Ik las het maar toen raakte ik verward Veruit de meeste regels waren zwart De woede is mij naar de kop gestegen Kalm aan meneer...het staat er echt wel hoor U leest niet goed tussen de regels door…

Voor Ilse Starkenburg 1963-2019 Nu jij ook bent overgegaan ik dat pas na weken heb gezien het besef dat nu pas bezonken is Jij weet wel hoe ik ben altijd op de vlucht Hoe we samen genoten van een broodje kaas met mosterd in een tramhuisje Daarna verloren we elkaar uit het oog maar niet het hart Het regent in december verlangen naar…

Er komt een man die zijn luie stoel verlaat, zich kalm verheft, zich naar believen kleedt, z’n baard herschikt en zich verdiept naar eigen traktaat en met zijn hand de uitstoot van het jaar behoedzaam van de rode mantel slaat, hij maakt zich even vrij om een nieuwe gesp aan zijn broekriem te maken, elk jaar komt er een gaatje…

Heb je een baan en een vriendin Wil je op eigen benen staan Ben jij die brave Jan Modaal dan loop je tegen muren aan Waren het je eigen muren zo valt de schade mee Maar eigen is niet te betalen zelfs al werk je voor twee Want in dit land van melk en honing zoek je vergeefs naar een woning Huren dan? Urgent zonder baan gaat vóór…

het is een troost jou naast mij te weten door de kuilen van de nacht beroofd van kracht terwijl de wolven huilen als wij bij elkaar schuilen in de met sneeuw bedekte winternacht rondom witte sparren pracht een moeder met een kindje in de kribbe herdacht Hemelse Vader heeft aan een in schuld verloren…

Nog één keer zal ik gaan en van op afstand zien de voordeur met vers vernis oplichtend in een scherf najaarszon en daar achter trendy vitrages de geur van oude muren tussen de spleten de echo's van mijn vroegste jaren de kleurige loper van de trap naar boven die hele perceptie van gemis opgeslagen in het landschap achter mijn ogen.…