Alle inzendingen, jaar 2020, week 42

geschiedenissen zijn geschied vallen niet uit te gummen wat nu en nooit zal kunnen je kunt er hooguit iets van vinden een klok kun je steeds opnieuw opwinden maar de tijd die geweest is blijft verstreken terugdraaien lukt niet fouten zijn en worden nog steeds volop gemaakt het verleden valt niet echt te compenseren de pijn gedragen…

Onmeetbaar geduld met aansprekende beelden, een kind wacht en hoopt...…

Een kikker die een auto kocht, reed gierend door elke bocht En stoppen was er echt niet bij 'Ik zie geen stoplicht,' kwaakte hij 'En trouwens,' zei hij brutaal 'Ik heb geen rem, alleen maar een gaspedaal.'…

als praten spreken wordt kijken in omzien verandert horen het luisteren verstaat komt stilte stapvoets binnen een zacht handbereik…

Het is zaterdagmiddag geworden. Laten doe ik wat ik laten kan. Kijken doe ik om me heen. Mensen lopen door onze winkelstraat. Van daar, naar hier en verder. Hier blijf ik waar ik ben, totdat ook ik zin krijg, om op weg te gaan. Mijn geest reist me al vooruit. Mijn lijf wil naar huis toe gaan. Mijn ziel met schepen mee. Wil veilig zwerven…

Door de wouden, over bergen en zeeën reizen we, de wegen zijn vrij Wat bijzonder is, nemen we onderweg mee, in lange karavanen Langs de markten langs kusten en ravijnen door steppen, door stormen en rovers Wat goed is voor de buren is nog beter voor ons Het is welvaart Vrije doorgang, vrije handel zijn ons oorlogen waard We lachen…

In 's-Gravenhage staat de tempel van de vrede en het recht Als paal en perk aan 's werelds strijdtoneel en krijgsgevecht Onderdeel van de VN, New York als hoofdkwartier Ook al bleken daden dikwijls enkel tijgers van papier ...Maar inderdaad, zoals gezegd en desgevraagd meer dan terecht... ...Is het wellicht teveel om te benoemen…

Jij ging weg en liet mij Achter Zwarte wolken in mijn hart Mist in mijn hoofd Maakt het uit? Ik slaap alleen maar Zachter Je ranke slanke lenige lijf Omwikkelt verstikt omhelst me Mijn lichaam gespannen, mijn adem stokstijf Zinderende kou in mijn denken De morgen bevrijdt me, ach kom nu toch snel Het licht zal me wreed verlossen Geen…

Lyme Regis, onder aan de heuvel geplakt aan zee, ik wil bij je zijn in het schemerlicht. Laat de zon met okergele strepen nog getuigen van aanwezigheid, ver weg achter de horizon. Je warme kleuren van overdag, geschilderd in pastellen, verbleken met de tijd, als het eeuwig tij dat gaat, bij het vallen van de kille avond, als de eerste lichtjes…

Ik mag Mijn eigen Leven Nu Gaan leiden Mijn eigen Weg In slaan Ik zal Van alles Tegen Komen Een lach En een traan Zal ook Weer Gaan Leren Dromen Als ik Mijn Eigen Weg in sla Ik zal Van alles Tegen Komen Een lach En een traan Zal dan Weer Gaan Leren dromen Als ik Die weg Maar In sla…

Als je stil bent kun je zijn gefluister horen in de wolken en bomen of de struiken deze tonen waar hij nu ook in de nacht tijdelijk wil wonen. Dit om leven ook zo te verdragen nog steeds verliefd op het dagelijks bestaan intens geliefd laat je geliefde je nooit echt gaan. Ik ga daarom thans dagelijks naar buiten waar nu de liefde steeds gaat…

Als een buizerd wil ik wezen, solitair en autonoom, met enkele vleugelslagen naar mijn plekje in de boom. Tot plots weer alles helder wordt dan vlieg ik daar weer uit, al kan het even duren voor ik daartoe besluit. Mijn snavel mag dan scherp zijn maar vliegen kan ik niet dus moet ik elders ijlen met mijn wonden, mijn verdriet Met mijn voeten…

Hij zat daar op die kleine bank, met naast hem zijn zwijgzame gade, als Mater Dolorosa, een façade en sprak met treurige klank. Naast hen een treurig bloemboeket, en wat vergulden ornamenten, onderhouden van gemeenschapscenten, als decorum neergezet. Zo zag ik wat het torsen van een kroon, doet na langdurig dragen, je gaat je als onaantastbaar…

Een wandeling, eventjes eruit en ontladen in deze moeilijke tijd. Wandelen langs stille paden, gekleurd door vallende bladeren doet een mens goed. Een klaterende vijver met ganzen die heel veel lawaai maakten, waar ik even bij stilstond. Heel soms denk je dan aan woorden die je raakten en verdrietig maakten, het kwam als een…

ik ken je dialoog de tussen hupjes voordat jij weer onze passen loopt in een ambitieus gesticuleren een stuk vitaliteit waarin eigenwijsheid moeilijk is af te leren zonder op tenen te stappen of op de rem te trappen competentie spreekt met overslaande stem onderschrijf jij met gebaren de finesses van het wereld overstijgend plan…

in Westerwolde golden niet boeren zwoegen op de essen ploegen voren en verstoren het bodemarchief urnenvelden telden niet hoe mensen in de Steentijd toegewijd hun doden begroeven interesseert hen niet ze ploegen voort, terwijl ze een pijlpunt, bijl nog wel oprapen bewaren zien ze geen reden de urnen te sparen ze hebben geen idee…

Een vorm van een telbaar oneindig aan- tal zijden als symbool voor deze kwestie APEIROGON tekent deze situatie de vaak bloedige strijd tussen Christenen en Moslims; het Vredeslied van Rabin symboliseerde de absolute waarheid die geenszins mocht zijn 't recht van de sterkste zal zeer zeker zegevieren maar tegelijkertijd slechts verliezers…

Internet waar schuilt toch het verborgen monster dat ik niet ken je groeit van maand tot maand van oord naar oord trippend joelend vol van mysterie niets staat jou in de weg je hebt vrij baan de internet politie ach wat hebben wij eraan? noch regel noch wet World Wide Web gegroeid naar een Ondoorgrondelijk Spinnenweb…

Een stille dag is om mij heen en in mij is het leven flauw, ik voel de angst des wezens nauw en ben in mijne vrede alleen. Is er in mij de aandacht niet van verzen en hun stil verricht inschikken tot dit klein gedicht van iets geluk en licht verdriet? dat gij nog eens mij waart nabij en ik u koel en zuiver vond…

Er is een leraar in Parijs onthoofd Het is te gruwelijk voor loze woorden Dit zinloze, afgrijselijke moorden Alleen omdat je deels of niet gelooft Een spotprent oftewel karikatuur Kan zeer doen, zeker bij de religieuzen Je kunt met spotternij hun zielen kneuzen Je maakt poëten ermee overstuur En dan ontsnapt er iets als 'Grote goden…

Het werd een week om nooit meer te vergeten Ze vlogen naar de zon en weer terug Het was een fout, beseften ze al vlug Zoals ze op tv zelf lieten weten Toch vreemd dat wij nog altijd niet vernamen Waarom twee dochters pas veel later kwamen…

Gisteren zag ik je weer een warm herkennen toen ik langs je liep en bijna aanraken kon. Hetzelfde haar en eender gekleed. Verstoord draaide je je om en keek naar mij; minachting wat ik in je ogen las, dat viel me koud. Temeer daar jij diegene was, op wie je leek. ----------------------- uit: Poëzie-leestafel…

Als een kaars die brand Zo warm en gezellig Zit ik hier op de bank Met rode wijn en muziek Geniet ik van de beat De stilte in mij die ik meermaals ervaar Kan ik soms genieten van het hier en nu Maar ook de chaos in mij Daar leer ik mee om te gaan Zoals één druppel die valt Met meer dan duizenden Uit de lucht Zal ik soms de stilte en de…

Het Medellin kartel In het verleden Hoe het is en hoe het kwam Vele jaren geleden op stap geweest met mensen van het Medellin kartel van Pablo Escobar in Amsterdam Ik ga mijn leven niet vergallen Heb geleefd als een Malle In je leven met veel TBS,ers en Criminelen opgetrokken Je verdiende je geld Maar je begon drank en drugs te gebruiken…

mama wil je nog één keer vertellen over de zeven zwarte zwanen die onder de blauwe brug naar de witte watertoren zwemmen en dat Berend de bruine beer dan de zwarte zwanen inhaalt met zijn boot van berkenhout en dat dan uit het groene gras ineens een vreemde vogel omhoog vliegt met veren van de regenboog mama…

Édson Arantès di Nascimento Die speelde nooit met Puskas in het wit Van de armada van Real Madrid Als "Zwarte Parel", roemrijker dan Gento Won hij drie wereldcups met de Kanaries Zijn naam, Pelé, is nu al legendarisch 23 oktober 2020…

( Dit schreef ik voor een vriend) Herinnering Als ik bij de zee ben, moet ik vaak terug denken aan het verleden. De zee heeft altijd iets moois, de herinnering heeft te maken met verdriet. Een speciale plek bij de zee heb ik, daar waar de paaltjes staan. Als ik daar ben, ben ik in gedachten. Het doet mij dan pijn en verdriet…

Heeft God misschien een vergissing begaan? Kijkt hij die wij beter zouden zijn, mij niet voor niets zo liefdevol aan? Zou ik niet daar en hij hier moeten staan? En net zo vol begrip genegenheid zonder ooit een teken van enig chagrijn tevreden en gelukkig met m’n eigen moeten zijn? Hebben wij niet opgelet misschien iets gemist? Heeft…

Ik zit op mijn bank Het zonnetje schijnt Door het raam Naar binnen Mijn ogen doen raar Ik zie alles dubbel Geeft me een wankel gevoel Ik voel een raar Sidderend gevoel In mijn lijf Alsof er iets gaat gebeuren En toch De zon die schijnt En mijn gevoel zegt Alles komt weer goed…

Mensen zijn raadsels, zelfs wanneer ze vrienden zijn – is dat niet zeker.…