Winternacht
netgedicht
4,2 met 5 stemmen
114 Winternacht is als bevroren sneeuwpop
eenzaam in het intieme alleen zijn
van het donker en het duister
verdwaalt in de witte wintertuin
tussen weelde van intense liefde
onder het maanblad op een steen
de nacht is als sterren voor het kerstfeest
nieuw kaarslicht voor een verliefde vrouw
de adem van een droomwereld
eindelijk op weg naar…
Avondschemer
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
68 Gelijk een grijs geweven deken
Valt de avondschemer naar benee
Zwarte boomtakken als haarvaten
Vormen netwerken
Die ook in ons lichaam terug te vinden zijn
Ganzen vliegen aan de horizon
Op weg naar verre oorden
Al vloeit de inkt wat ongelijk
Een beeldrijk oneffen patroon onstaat
En laat zo de hemel van marmer lijken
Deze ets zal worden verfraaid…
LAIS CCXXXI
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
38 Zij sterft daadwerkelijk bij dageraad
als weerschijn die de ganse nacht optilt,
een rode sluier die in ’t wit vergaat
Aurora die het wildste hart verstilt.
Het ziet zijn lusten die haar schoonheid schilt,
als licht dat wreed door tijd en ruimte gaat
en liefde is nu, ver van ieders haat,
hoe zij ontbreken, in en aan elkaar:
verzegeld wordt het…
Winter 2020
netgedicht
4,0 met 6 stemmen
86 We laten achter ons
Wat we mogen laten gaan
Een periode voor
nieuwe dromen breekt aan
De wereld zal weer spelen
Een ster is ons voorgegaan
Het roodborstje zingt haar lied
Zoals ze altijd heeft gedaan…
Mijmeringen
hartenkreet
3,2 met 4 stemmen
107 Herinneringen zijn als wolken,
zachtjes drijvend langs de horizon.
In rossige tinten kleurend,
bij de ondergaande zon,
wachtend op de nacht.
Als stille wateren door de wind
in beroering gebracht.
Gestalten treden nader,
spreken en maken gebaren.
Dat is waaraan ik ze herken.
Mijn moeder met haar schort,
haar vinger geheven.
Ik ben immers…
LUCIFER
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
83 het licht ontbrandt
in z’n kop
zoals de zon soms de dag
openbreekt
waarna het hout verbrandt
verkoolt tot het zwart
van de nacht
en je het van pijn moet loslaten
zo gaat het soms met liefde
de plots oplaaiende vlam
zal gaan dimmen
verdwijnen achter
beider kimmen
en na het echt uitgebrand zijn
rest alleen nog
die duivelse pijn…
zonder omkijken
netgedicht
4,0 met 1 stemmen
113 ganzen in de dikke lucht
gaven me niet lichtvaardig
vleugels
cirkelende vogels zochten
een onbestemde verte
zwarte wolken dreven mee
zonder omkijken
vloog ik voorbij voorbij
wie ik was geweest…
Wond
netgedicht
4,0 met 1 stemmen
16 Ben jij mijn oefening
in mijn lichaam adem
te voelen en te voelen
opsteken tot een storm?
Ben ik jouw oefening
om te luisteren, alleen
een vraag te stellen
als ik niet verder durf
om fragmenten van feiten
en verwarring uit te braken
in een horten en stoten
van stiltes
die jij ondergaat
zonder comfort, zonder
dichterbij te komen…
Kristallen
netgedicht
4,3 met 146 stemmen
51 sierlijk dansen
de kristallen
op vlaagjes wind
voorbij mijn
raam waar
een enkeling
helaas zijn
einde vindt
in een
krampachtig
smelten
zie ik later
de druppels
glanzend naar
beneden snellen
op weg naar laag
wit laat
de bui zijn
sporen na
op weer een
maagdelijke aard
je hoort knispers
knappen als kou
langs kristallen…
Fanfare
gedicht
2,9 met 91 stemmen
23.161 Ik sta al lang niet meer vooraan,
als er stoeten door de straten gaan.
Ik moet luisteren naar bomen
en niet naar mensen, die komen.
Ze komen, de mensen, en gaan voorbij
in gelederen van dwazen,
maar de elite onder hen, voor mij, zijn zij,
die in koperen buizen blazen.
---------------------------------
uit: 'Verzameld werk', 1976.…
Handschoen in de ring
snelsonnet
4,6 met 9 stemmen
210 Al had hij Pieter Omtzigt echt verslagen
Met spijt moest de minister concluderen
Die functies kon zelfs hij niet combineren
Want elke week heeft toch maar zeven dagen
Hij merkte dat het zo niet langer ging
En gooide zijn, uh, schoenen in de ring…
Minerva
poëzie
3,6 met 11 stemmen
3.081 Minerva vond de veldfluit uit,
En speelde ’t eerste lied,
Aan d’oever van Permessus vliet
Gebukt in ’t jeugdig kruid.
De bosgoôn sluipen op de klank
Bedeesd en luistrend aan,
En laten kruik en druivendrank
Voor deze wellust staan.
Wat zong zij? Van de bergsneeuwleeuw
Die Hercules verwon;
En hoe hij bij een meisje spon,
Hij, monsterschrik…
huichelarij
hartenkreet
3,0 met 2 stemmen
77 een stralende
konijnenboer
vlak voor
kerstfeest geldgrage
ogen voelt
zich stoer
ja
zijn fokkerij
Is immers
beter dan
Frankrijk en
China
Schattig hè
mensen baby konijntjes
net geboren
alleen Rijp
Om na
11 weken
niet genoten
dood te
gaan
dierenrechten nee
voor deze
schitterende diertjes
geen beschermend
bestaan…
GESLOTEN GORDIJNEN…
netgedicht
4,0 met 5 stemmen
67 de lucht rekt zich uit,
voor de alsmaar stijgende
zielenzee…
Het is die ster
hartenkreet
3,0 met 6 stemmen
138 die licht
over de wit bevroren aarde
en klaart
het ganse heelal.
Het is die ster
die vonken van liefde
werpt naar de maan
zodat huizen en straten
en pleinen verlicht staan.
Het is die ster
die over alles en alles
liefde ademt,
die mensen doet gaan
in het holst van een ijskoude nacht
waar hen de warmte
van Het Kindeke wacht.
Het…
Twijfel
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
81 Het voordeel van de twijfel,
is het nadeel van het besluit.
Beslissingen liggen niet voor het rapen
het deksel ligt wel op de loer.
Vergeet het voor en nadeel niet.
Lachen en verdriet
liggen zo vlak naast elkaar.
Wikken en wegen
met kilo’s vooruitzichten,
zware lasten voor op je schouders
waar uw draagkracht het niet aan kan.
Belangrijke…
[ Een oud gevoel, acht- ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
16 Een oud gevoel, acht-
honderdtwaalf jaar zou ik zijn –
als het nog bestond.…
het geeft niks
netgedicht
3,7 met 3 stemmen
54 het geeft niks zeg je
en dat is ook zo je huilt
maar even alleen…
Hongersnood
hartenkreet
4,3 met 3 stemmen
98 Honger.
Een vrouw die haar kind niet meer kan zogen,
een jonge moeder, het verdriet al gepasseerd,
die mij voor hulp haar kind nog aanreikt
in een laatst wat moedeloos gebaar.
Het kind met donkere starende ogen,
een hoofd op een lijfje tot op het bot verteerd,
dat al stervend nog naar mij kijkt,
als zegt het:” Och laat me maar ”.
-------…
In Tongen Spreken
hartenkreet
2,7 met 3 stemmen
46 als het rustig was op kantoor
kreeg Henkie soms
de lumineuze inval om
ongecontroleerd op de nokjes,
waar de de telefoonhoorn
op rustte, te rammen
die keer bereikte hij iemand
van de ‘Faeröer’ eilanden
ooit kreeg hij zo’n ‘goddeloze
Rus’ of zo aan de lijn
de man moet zich rot geschrokken zijn
en mogelijke gedacht hebben
oei ik word…
GESLOTEN GORDIJNEN!
netgedicht
4,4 met 8 stemmen
129 de lucht rekt zich uit,
voor de alsmaar stijgende
zielenzee…
Naakt
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
73 Verdwenen zijn de pieken, de dalen
De warmte en de kou
Naakt
Kaal
Ontdaan van franje
Status
en applaus
Het lichaam gaf het op
De wil brak
Wie ben je?
Sta op
Recht je rug
Zeg wie je bent
Wie je wilt zijn…
Vleugel gevrij
netgedicht
4,3 met 29 stemmen
42 ik heb
de bloemen
in je voetsporen
zien groeien
zij markeerden
in bloeien
het pad van wij
nog vaagjes
naastgelegen
wat wilde
vegen verwaaid
en ongebaand
in een naamloos
tegenstreven
waren ooit
een stel uit
chaos en obstakels
verbinding was
er wel maar nooit
iets van een door ons
gedragen perspectief
wij waren vrij
de wereld…
Onvindbaar
netgedicht
2,4 met 5 stemmen
160 Het landschap dat zich in bochten wringt
Om niet op te vallen, om er niet te zijn
In een hoek weg te duiken, te schuilen
In een schaduw van schimmen
Schuchter, schuw, luw, leeg, vaag, vaal
In licht dat zelfs geluid doet dimmen
In lucht die nevel druppelings doet druilen
Met tranen van doorzichtig kristallijn
Daar, waar een zwarte vogel in stilte…
Verbanden leggen
snelsonnet
3,7 met 10 stemmen
205 De Poolse winkels schieten uit de grond
Men kan wel spreken over exploderen
Ik zou mijn auto daar niet graag parkeren
Dan ben je zo tot bloedens toe gewond
Verwacht geen helpende politiehand
Ze zijn alert maar leggen geen verband…
Medusa
gedicht
3,0 met 2 stemmen
242 Ze droeg een
sinaasappelnetje op haar kop
en had kromme benen.
Niet talig maar kraaiig – en
kras voor haar jeugd – was
ze het uitgelezen schaap
buiten de kudde. Wij niet, wij
blaatten en blaften
en probeerden te bijten.
Ach, die blik van haar… mene
tekel. Er was geen enkele
bedding, geen uitzicht op redding.
Ze was een dodo…
Bramenvingers
gedicht
2,5 met 21 stemmen
10.736 De lichte ruk waardoor het twijgje
vruchten lost, en veert,
en zich zo snel
door huid kan boren,
kleine weerhaak, groengepunt.
Zwart is het trosje
dat bloed lost, een druppel,
amper genoeg voor smaak,
het loskomen van heel ver,
noem het een einder
aan dit ogenblik
waarop je, vinger in de mond,
geschrokken naar me staart
met…
Droom-vrouw, kom!
poëzie
2,8 met 16 stemmen
4.493 Droom-vrouw, kom !
Droom-vrouw, kom !
En draag mijn kleine
In je armen, de rozereine;
Draag mijn kleine
Die slapen wil
Naar je droomhof
Manestil.
Kleine sterrekindren gaan
Met hun lichtjes al vooraan,
Openen de blauwe dromepoort,
Zorgen dat niets mijn kleine stoort.
Maar schuift op haar venster zacht;
Roomblanke roosjes houden er wacht…
Lichter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
42 M'n kraag hoog
De jas dicht
Geen betoog
Alles ligt
Open en bloot
Lezend verlicht
Alleen het rood
Van de kou op je gezicht
Er valt geen sneeuw meer
Alleen nog hoop
Keer op keer
Geen koek noch zoop
Zo meanderende de winter
En het geluid ervan
Richting wat verbeelding
En nog zo wat dan…
doen alsof
netgedicht
2,5 met 2 stemmen
30 we doen alsof
we de nacht kennen
weten wat ons beweegt
hoe breed het leven is
we op vleugels varen
de zomer in ons woont
de wegen begaanbaar zijn
we de storm ontwijken
het porselein ongebroken is
de oever van de ziel onvindbaar is
we weten wanneer het einde komt
blinde muren alles kunnen zien
een steenkoud hart niet bestaat
er geen…