Alle inzendingen, jaar 2020, week 52

pak een parachute en spring het leven vandaag tegemoet samen met de vele mensen die jij en jou betekenen laten als het nu en dan windstil is draagt jou de vriendschap die jij rond jou verzamelde door een kameraad te zijn pak een parachute en val in de armen van de liefde die je geven en krijgen mag als een rivier die stroomt geniet…

ik gooi iedereen een dikke nieuwjaarskus - spring niet opzij hé! I throw you all a big New Year’s kiss don’t jump aside!…

iemand trok een streep in het zand en maakte iedereen wijs dat het een grens was iemand oefende het woord liefde en zette deuren open iemand zonderde zich af onder dekens van zielenpijn iemand voer een vloot vol verlangen maar meerde nooit meer aan iemand was gevleugeld en had handen gevuld met licht iemand wist van de broosheid…

HEEL EVEN Ik zit op een bankje Op een duin op Ameland Ik voel de wind En vooral de zon Ik zie de zee Het strand, het zand stralen Ik hoor het helmgras wapperen Als een kuif op ‘n jongens-kruin Ik ervaar het zoet en zout Maar ook het zilt Ik besef hoe mild Ook de mens mag zijn Ik ben nu die mens Die dit beleeft Heel even…

Alle mormels spelen wereldorgel en wormen maken olijk slijk van vlees. De geluiden van rot in de mergel gorgelen vreugde maar angst maakt hen hees: de aarde verrot en de mens viert zijn vrees. Haar git strijkt áán de helse duisternis zij is de lont in de gevangenis. De tijd is bom, de uren tellen snel. Het brandt van toekomst die verlopen…

In de kelder zijn er de gevaren: hier ligt een roestende nagel, daar de dode hertog in zijn graf. Daarboven wieken zwermen helicopters, ratten vreten aangezichten op. Eindspel. De aarde ploft en spuwt verbrande korst. Wij duiden alles aan, maar niemand wil nog mensen lezen. Natte wensen druipen smekend van de muren af.…

Weer een jaar gedaan wat ik graag doe, niet alles – wat ik wilde doen.…

De wereld draait steeds haar rad van de tijd vóór mij – Ik word duizelig.…

Deze laatste dag van het jaar, zal de eerste worden en zijn, van Vandaag DE Dag. Een nieuw begin. Vandaag is nooit anders geweest, dan ook gisteren en morgen was. Oudjaarsdag en nieuwjaarsdag, ze zijn niet anders, dan vandaag. Pluk dan DEZE dag. Laat ons vieren. Elke dag.…

zij draalt op de hoek van de straat voordat zij rechtsaf en voorlopig uit zicht gaat een zwaaiende arm en een wuivende hand de haren een chaos nog net voor de spiegel tot orde gekamd een afscheid zoals van het oude jaar haar terugkomst vol blijdschap in een weer stralend nieuwjaar haar bagage is niet vergeten het was…

Nieuwe balans, verder tellen Een nieuw decennium Het 203de decennium van 10 jaren die zich hier nestelen Vastgeklemd aan mooie klokken des tijds Dat zich verder niet vormt, wel opvult Van huidig nu, naar 2021 en verder... Een inspirerend Nieuwjaar...…

De beste wensen voor het komend jaar, Dat we maar met een minimum aan kwalen Tweeduizendtweeëntwintig mogen halen, Want met corona zijn we nu wel klaar. Om 12 uur heft heel Nederland het glas: “Was het maar weer zoals het vroeger was.”…

De wolken waren nog nooit zo opgewonden Als magere zwarte honden doorploegen zij de nachtrivier. Er staat een sterke stroom van dwarreltijd naar klokkentijd, naar eindtijd. Maar er is nog zoveel adem over dat men van alles afsteekt in dit laatste uur dat naar hoogten reikt, even wacht, uit grote ogen kijkt, zich kroont met vuur. ----…

Alle kwaad zou ‘k vergeten, Kon ‘k omzien naar ’t jaar Met zijn dagen zo droef, en zijn nachten zwaar, Met zijn uitzicht op bitterheidsbeten; Enkel noodde ik bedroefden En weldoeners uit Tot een stille bijeenkomst en jaarsbesluit, Aan de haard, waar ze menigmaal toefden. En met broederslag komen Ze in ’t geesten-uur aan: De nóg droeven…

In Vlaanderen tellen we af nog voor de avondklok met klokslag 20/20 als de klokken aan het luiden gaan moeten wij met een glas in de hand op onze dorpel staan met buren klappen in de handen en drinken een goeie slok zonder vuurwerk en vol geestdrift, het jaar uitwuiven hopend dat we volgend jaar uitbundig kunnen fuiven.…

Een jaar van afscheid en van rouw Een jaar van hitte en van kou Van afstand en van eenzaamheid De mensen raakten zoveel kwijt Een baan, bedrijf of gezondheid Het virus kent geen barmhartigheid Te lang geen knuffels en geen zoen Een heel jaar lang, ‘t is niet te doen De intensive care ligt alweer vol Een zwart scenario protocol…

bijna nieuwjaar - een putter komt zijn haar kammen Foto: © Rony PUT…

In één van covid zwangere seizoenen Surrealistisch stil, haast ongekend Ging men, qua huid gedepriveerd, ontkend Bij Vindicat niet kappen maar ontgroenen Bizar, pervers en shocking turbulent Vergeet dit covidjaar maar, corpsstudent!…

hypotheses vermoedens en illusies verstandige mens?…

buiten elke tijd 's morgens wakker worden gebonk bij de buren gapend tegenlicht een engel voor mijn angsten het voorhang gezicht weer strooien ze brood meeuwen ruziën om meer natuurlijk tango in bodystocking met een klein kanonnetje naar de wolkyshop een sloep naar vroeger einstein aan de overkant stelt de dekschuit vol…

Ik wil Me verstoppen Even niet Gezien worden Ik wil Zingen Op de galerij Vrij voelen Om te doen Wat ik wil doen Ik heb Een knuffel nodig Voel me alleen En zit er Even doorheen…

We steken over van de schaduw naar het licht: We bestaan! Maak plaats!…

Je staat nog op mute, ik zie in beeld dat jij mij ziet. Die vele pixels die contact willen, ik zie de onzekerheid en verdriet. Maar ik kan niets voor je doen, je staat nog op mute.…

dit was weer een van die meest leerzame jaren van de afgelopen tijd die heb je zo af en toe een keer nog nooit streken we elkaar zo tegen de haren nooit was er zo weinig en zo veel solidariteit dit jaar wierpen we in vele spiegels een blik wordt dit het jaar gemarkeerd als de grote ommekeer? Oude spiegels raakten verweerd nieuwe…

in ooit het huis van jouw ouders met twee zusjes en zeven broertjes stond zestig jaar terug jouw wiegje nu vieren wij jouw zestigste jaardag maar bovenal wie jij geworden bent een fijne vent met charme en gratie een man met de ervaring van wijsheid van veel geluk ook naast ongelukken van een grote liefde die verloren ging die jij jou te…

schaduw opent geen deuren als lichtval de toegang verblindt jij had dat als kind al want in een stralend arriveren schudde niemand eigen veren zij pikten allemaal hun graantje mee op het feest van gezien te worden op te vallen tussen alle toch had ook jij zo af en toe een dipje in het glanzend aureool als een valse toon…

Het gevoel dat tijdloos blijft, terwijl ons bewustzijn groeit. Terwijl we verder voortgaan, naar wie we werkelijk waren. Wanneer we vooruit gaan, naar wie we gelooflijk zijn. Gedreven door het leven zelf, dat ook het leven in ons is. Gedreven door ongrijpbaarheid, dat niet anders groeien kan. Leven dat in de diepste kernen, ieders bewustzijn…

Oudejaarsavond. Geloof jouw oren niet Wat er komt uit een grote mond De buik is sneller rond dan je denkt Geef eerder jouw ogen goed de kost Voed jouw hoofd: heb er de neus voor! “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder” Laat jouw stem horen in meervoud Tezamen taai en teder!…

Balancerend met een stok past ze de koord af Tussen hete kolen tasten naar warme plaatsen Stap voor stap naar het einde der koord. Iedereen houdt de adem in We laten haar hier niet vallen We willen dat ze de koord neemt Tactvol met de koord meedeinen Dansen gaat beter op de grond We koesteren ademloos verbeiden De Touwgangster zoekt ons…

‘s Avonds werd gisteren nog laat aangebeld; benieuwd wie het kon zijn opende ik de deur Mogelijk had eentje het gemunt op mijn geld 't bleek echter iemand met een lijkbleke kleur Mag ik mij even voorstellen, sprak hij zacht ik ben de dood; ik kom me over u ontfermen Ik sprak sorry kerel, jij bent al nummer acht! hij uitte toen teleurgesteld…