Alle inzendingen, jaar 2020, week 8

Niemand had ooit geloofd, dat bij zo'n groot verlies, waar de vlam werd gedoofd, verdriet het vuur uitblies, licht zou worden ontstoken in de bitterzoete herinnering en de liefde nog ongebroken voor mijn lief die heenging. Verdriet beheerste mijn leven na dat tragisch ongeluk, toen jij dat jouwe hebt gegeven. Jij hield van mij als dichter…

Ik trek me terug, achter de meidoornhaag vanwege het ‘Feest der Goede Vuren’; mijn oeroud heidens ritueel zal de hele middag duren. Ik ben geheel gekleed in lucht en roep zo de goden aan, de elementen, planten, dieren, dank de geesten dat ik hier mag staan. Ik ga liggen op het koele gras, koester me aan de warme zon, genietend sluit ik mijn…

ik bekijk een oude foto het blijft fascineren toont werelden die ik niet ken en terwijl ik hem beter ga bestuderen merk ik dat ik mezelf onbewust in hun wereld ben gaan posteren even voel ik me een van hen tijd en zijn aanvoelen ik probeer hun denken ten diepste in te denken blijf het proberen het ontdekken wat ze bedoelen wat ze eigenlijk…

We leven, als bekend, nog wel in maart Waar Mars de oorlogsgod met gouden zwaard Traditioneel met hagel onrust baart En als vanouds in een stormwind rondwaart Nu roert hij in de sprokkelmaand zijn staart Zelfs de Kalender raakt zo van de kaart En denkt één dagje nog, dan is 't pas maart ...alsof hij in de sterren had gestaard...…

Gelijk gekromde reumatische vingers Grijpen de verzilverde berkentakken naar de oostenwind Niet om hem te doen hinderen op zijn lange reis Maar om de verhalen vast te houden die hij langs hen heen blaast Mythen die door volkeren zijn verteld Zijn aan de gierende wind meegegeven Om ze weg te voeren over onherbergzame vlaktes En opspattende…

Ze zou vandaag tachtig zijn geworden mijn zus, mijn oudste zus mijn overleden zus Fineke Gerda Krediet-Pit ik denk heel vaak aan haar zij denkt wellicht ook aan mij zo denk ik maar, ze heeft toch alle tijd ze heeft zelfs de eeuwigheid ze heeft hopelijk daarbinnen de (h)eerlijkheid ze heeft ook mij nog, haar jongere broertje want je bent…

Je kunt bergen verzetten en struikelen over een steen je kunt veel vrienden hebben maar je voelt je zo alleen Je kunt schip gaan, bakzeil halen. nacht braken, een code kraken je kunt op een blind paard wedden maar je kunt niet alles hebben Je kunt zwart rijden, over wit uitglijden je kunt wegduiken, plooien gladstrijken je kunt hoog of…

Het kabbelen zingt voor mij, alleen ik ben hier, het speelt met zichzelf en zingt zo mooi en helder voor mij, alles streelt mij met kleuren en houdt van mij het jubelt en danst bekoorlijkheden boven en onder verdwijnen ik besta, ik kan niet meer denken, voldaan zak ik weg in de geur van mijn zaad gekleed in vlekkerig licht van…

~ Woningnoodblues ~ Hélipous Helípoda mijn zus, vernoemd naar Ursula, sleept zich sloffend op pantoffels voort naar Noord-Amerika Haar neef, die fan is van Tom poes, trekt stoute schoenen uit een la en pakt een laken uit een hoes in kabinet en kastenla Hij woont nog in een mobil 'hoes' alwaar zijn woonverlangen dra ontaardt…

Muziek bestaat dankzij diepe stilte. Stilte bestaat niet zonder klanken. Noten sterven zonder harmonie. Hoe begon het begin van onze wereld? Met het begin van de evolutie? Met woorden van goden? Met muziek?…

mag ik jouw zachte warmte van het wiegen als medicijn tegen pijn van liegen en bedrog de volledige overgave van een niet te dragen last die alles blokkeert wat misschien ooit van waarde was in samen spinnen wij de stukjes wol selecteren op kleur van het patroon dat heling belooft maken alle draden die ooit gebondenheid leken…

Dit zwarte gat, mijn handicap, die samen optrekkend met mijn ziekte weet wat sterven is Een nakende dood vele jaren en zoveel eerder dan gepland hoewel een eeuw lang is Een Eeuw ja Een eeuw is lang, maar niet met aftrek van diverse decen- nia, of wel...?…

Bij uw heerlijkheid vergelijk ik mezelf zo enorm smakeloos.…

Mata Hari kreeg de kogel, maar ze blies een kus naar een vogel...…

Een zeehond die in Zandvoort resideert beraamde voor 3 mei een groot festijn waar alle dieren welkom zouden zijn, want Zandvoort, nam hij aan, faciliteert. ‘t Was er bomvol – voor de F1 geen pretje. Maar ‘n zeehond wil ook wel eens een verzetje.…

Hoe heet het wonder dat voorbij vaart met gebolde zeilen, gestuwd door zwarte zwanen in de stroom van een warme passaat, z’n unieke eieren uitkomen, in het zoetste dons van hun voorspelling, uitbroeden laat wat en als speling van het lot geboren wordt? Hoe heet de eigenwaarde die in gedachten over grenzen waart, gelooft dat de wereld…

Wind trekt aan tot storm De eik trotseert die krachten En blijft wie hij was...…

De keuze, zegt hij, is niet groot, er is verdriet om bij te blijven, of kies je voor het leven. Zo makkelijk klinkt hij, lacht moeilijk en wenst geloof ik alle dingen nieuw. Achter het raam zit het huiselijk leven onder de lamp bij de hagelslag luistert slordig naar elkaar en de muziek; vier jaargetijden, eerste deel. Hoor de lente.…

Niet twijf'lend weet ik: Alle goed is kwaad; Twijfelend hoop ik: Alle kwaad is goed; Zodat wie 't ene wil, het and're doet, En zond'loos hij slechts is, die beide laat. Ja: door hun tweelingschijn heeft, ver van daad, Simeon voor zijn heiligheid geboet: Hij, op zijn zuil nog zuil van liefdegloed, Walmde naar wie hij weldeed, vreemde haat…

De aan lager wal geraakte kapitein, het water staat hem al aan de lippen, zijn huwelijk loopt nu op de klippen, omdat er telkens aanvaringen zijn. Z'n vrouw loopt al een tijdje te klagen, want ze kan zijn fetisj niet meer stelpen: de belangstelling voor haar oorschelpen, en wil geen matrozenpakjes dragen. En dan is er ook nog gehouwehoer…

Is het u onlangs al eens opgevallen En is het u als lezer niet ontgaan Zag u die advertenties laatst niet staan Van macho's die de site van ons vergallen? Kent u uw eigen uitgangspunt nog wel Waar moet dit heen, Gedichten.nl?…

hij houdt de ene hand met de andere vast tracht het trillen te bedaren zijn verleden verscheurd tot op de draad versleten het slaan van de golven het krijsen van meeuwen het wordt hem droef te moede zijn gesloten roodomrande ogen verdrinken in een peilloze diepte…

Zittend in mijn uiterst luie stoel met mijn Corona sigaar en het bijbehorend biertje kan ik redelijk gelukkig en comfortabel leven , Maar mischien ook niet , maar het is mij wel om het even.…

gekke gedachte dat we ooit zullen vervagen dat we sneller dan gewild er niet meer zullen zijn geweest enerzijds de aarde zullen verlaten en dat anderzijds de aarde ons zal omarmen met diverse lagen dat we uit niets anders meer zullen bestaan dan geest zo zal het moeten gaan men moet ons ook vergeten er moet ruimte voor nieuwe generaties…

Pijn is een grenspaal soms een hek, soms een muur waartegen ik soms leun vrezend voor mijn leven Ik kan alleen nog zingen voor mezelf, om niet te verdrinken in blues, mijn stem omhoog laten klimmen en blijven dansen zolang ik niet dood ben Liever zweet en stink ik van ellende dan dat ik niets doe en verlangend en droevig zuchtend…

Opgewonden toog ik naar Engeland met het vliegtuig ik zou in het moederland Groot Britannie de Engelse taal leren verwonderd werd ik op Schiphol ik kon in mijn vaderland Nederland de Engelse taal me eigen maken van alle kanten Engels, Engels, Engels op de aanwijzings- en de reclameborden met soms in het klein de vertaling eronder ik heb…

Alle tijd van de wereld trilt. In een druppel water. In een korrel zand. In de kosmos. In energie. In een cel. Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

zacht bijna onhoorbaar zweefden je woorden langs haar lach die in het vertolken van klinkers het grootste genoegen had waar ademen nog de melodie bepaalde begonnen gebaren het ritme te steunen van een nog lang niet helder uitgebalanceerde lichaamstaal lief is het hoopje plezier dat zingt met haar ogen dwingt tot close…

zie de aarde eens dag en nacht windt ze garen rond de evenaar…

Hedwig, gespeeld door Renée Soutendijk, zet mijn hart in vuur en vlam...…