Alle inzendingen, jaar 2021, week 8

Ze leunt tegen de hemel aan zoekt langs lijnen van dromen de geur van honing zachtheid als zijde de zon die te voorschijn komt uit de nacht wacht en wacht zucht naar tijd der tijden ...…

Het antwoord van de dokter kwam als een mokerslag Het klonk zo van plan maar je sterfdag. Helaas kan er niets meer voor je worden gedaan Ik schudde mijn hoofd en dacht zo kan het vergaan. Je bent in een vergevorderd stadium, het is te laat Je hebt nog minder dan een jaar voordat je doodgaat. Alle zorg door corona uitgesteld Maakt dat mijn…

De mens leerde praten, schelden vloeken heet communiceren blijkbaar de mens leerde lezen, schrijven kleuren heet zich ontwikkelen zo schijnt? Toch hoorde en las ik zelden: zo ongekend veel vloeken en verwensingen als in deze idiote nare tijd, de mens is het gewone taalgebruik een beetje kwijt? Want praten zonder krachttermen is welhaast…

Woorden zijn symbolen. Dichters zijn gehandicapt. Gedichten zijn hulpmiddelen, die schrijvers en lezers samen, helpen zoeken naar de waarheid. Blijf maar heerlijk zoeken lezers. Schrijvers, schrijf maar lekker dóór. Tik al die onbeschreven bladen vol. Gun uw uitgever uw beste sellers. Geef zelf uw allerbeste boekjes uit. Voor de hoogste…

Zijn gezicht was wat ingevallen Hij zag er wat schrander uit Hij ging er al weer op uit Elke dag een lange wandeling Ik belde om te wandelen Hij zei direct ja We liepen bijna 10 kilometer Door het prachtige Gooise buitengebied Ik had mijn hond Mika meegenomen Die was niet om te houwen En daarom om zo van te houwen Het leidde hem af van…

Kun je je nog jarig voelen? Zo veel jaren later Voorbij die kriebel in je buik Het kinderlijk geschater Voorbij de kaarsjes op de taart Die je op je vingers tellen kon Voorbij de tijden, de tijd waarin Je je allermooiste cadeau Met gemak verzon Kun je je nog jarig voelen? Ik wil het je heel graag geven Als allermooiste, als liefste…

Jonge mensen zijn slechte denkers Je moet hen eerst te eten geven van de vruchten van die ene speciale boom van de kennis van goed en kwaad voor ze iets weten van verboden en zodra ze dat snappen, begrijpen ze dat het een gebod is als je geen paradijskind wilt blijven voor wie alles klaar moet staan in een wereld zonder gevaren…

In de zoo van mijn verlangen heeft g*d de tijd nu afgezet: het is erg stil. Rozig ruist de hel. Ik kom niet tot besluiten, weet niet langer wat ik wil. Voel jij mij beter, dieper hoe ik tril? Verhult jouw hand in mij de dromen? Mijn lijf wil uit zijn grenzen komen, vrijheid wordt er mij en haar ontnomen en alles wuift vergeefs als hoge bomen…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind. Antje…

Onder de douche greep hij naar een flesje, terwijl de warme stralen uit de grote douchekop zijn lamme ochtendhoofd masseerden, zodat hij aan de nieuwe dag kon beginnen. Maar het nieuwe flesje shampoo controleerde hij toch even terwijl hij zijn hersenpan opboende. Het rook anders dan normaal. Wat meer kokos of vanille, dennengeur van WC-eend…

Wat er ook gebeurt Altijd blijven lachen Want een dag niet gelachen Is een dag niet geleefd Het maakt eigenlijk niets uit Als iemand een keer niet gelachen heeft Want soms valt er ook niets te lachen Bovendien niemand hoeft heel de dag Rond te lopen met een lach om de mond Maar hou wel altijd vast in je gedachten Van wat er ook gebeurt…

Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt alleen maar aan vandaag. Hij wil niet aan morgen denken. Gisteren is hij reeds vergeten. Hij zit gevangen in het hier en nu. Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt aan een rivier die stroomt. Hij denkt aan de groene bomen. Van gisteren wil hij niets meer…

Het stond daar tegenover mij uit het zicht onbeweeglijk en vaag in het schemerlicht Ik schrok onderging de straf en traag zonder wrok wendde ik mij af Al wil ik terug dan kan ik niet Al moet ik terug er ligt niets in het verschiet Er is geen terug naar wat ik achterliet Zo zwerven mijn gedachten op een weg die ik niet heb…

Kennen dennen zichzelf? Kunnen dennen denken? Dennen denk-en van wel. Een den denkt als den. Natuurlijk! Uiteraard! Dennen leven! Zoals wij! Weten mensen wel wie ze zijn? Natuurlijk weten mensen dat! Weten hoe grof dennen zijn. Geleerden zijn verslaafden. Ze denken dóór. Dat moet! Helaas. Biologen wéten wat leven is. Waarom dennen…

ik had je gedachten al bespeurd lang voordat ik jou zou ontmoeten jij was als een lichte tinteling voelbaar in het spanningsveld van entiteiten sprankelend waren je speelse ontladingen in vorm en kleur met een warm na-ijlen zonder direct personifiëren beloofde contact al meer dan het ludieke passeren van vele anderen…

De kappers en de schoonheidsspecialisten Ze gaan zeer binnenkort weer voor ons open Ook kunnen we weer nieuwe schoenen kopen Iets wat wij onderhand behoorlijk misten Moe van het shoppen heffen wij het glas Op ’t illegaal geopende terras…

De zilvren eilanden van Denemarken, In 't zomers-vroege licht waar ik ze zag, Lagen als perken in de waterparken Waardoor ik voer bij 't opgaan van de dag. Geen morgen was ooit lieflijker, ooit reinder. Een pasgeslepen wereld toonde nog In land en water en verborgen einder Haar vreemdheid…

Als een man met een tweede man in een trein gereisd heeft en die tweede man sterft dan neemt de ander de rest van zijn leven in ontvangst. Hij stapt uit nadat de trein aangekomen is en loopt met openhangende jas door de koud nachtlucht naar de uiterste en verboden zijkant van het station. Van daaruit kijkt hij naar de rails en de lichten…

Van haar lijden wil ik jou vertellen, (mijn hand ging door de weelde van heur haar) van haar nacht waaruit bij dag wil wellen in etterwonden al het schone daar (ik zoog haar pijn, 't verhaal werd zo gebaar). Ik wou haar geven jouw astrale glans (het kleed viel uit, wij speelden darts en dans) en de lust verdween in het bewegen (ik wou haar…

Een ongeklede tak Vogel droomt over lente Prille zon komt op. Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag waarop hemel schapenwit en voorjaarsblauw zal kleuren Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan zullen de roosjes en viooltjes binnen de kortste keren opnieuw bloeien als vanouds. Wanneer prille geluiden vrij te horen…

Verstrikt in een web, spartelde ze probeerde van alles los te komen ze draaide zich alleen vaster en vaster, tot ik ‘t niet langer aan kon zien. Dat worstelen tegen iets wat je niet aankunt ook als je maar een piepklein vliegje bent gaat mijn gevoel te boven. Ik plukte voorzichtig het webdraadje, waar ze in vast zat en kreeg het los, ineens…

een wattenstaaf zonder snot eindigt ver in je strot al voel je je wat rot het is toch gewoon te zot zet die prik er maar in er is een klein begin oudst, ouder, oud zorgzaamst, langzaamst ziekst, zieker, ziek het is misschien de griep! we niezen in het geniep we kappen zonder te snappen we vermijden mooie tijden en zijn zo moe aan…

letters liggen in de la opdat zij niet verkleuren zullen onbeschreven briefjes plakken lijmloos aan de muur in een loodrechte lijn naar daar waar de plint ze opvangt met lieve fluisterverhalen ramen openen onopgemerkt vanuit Craquelé sponningen waar nerven nog altijd in sprookjes geloven…

Elke keer bij het ontwaken ben ik de tijd vooruit Beraam ik tijdschema’s en plannen Valt de dag in uren uiteen Maar ongezien drijft elke dag een kleine witte wolk voorbij In helder blauw…

Langs de waterkant starend over het water Terugkijkend naar vroeger en vooruitkijken naar later Wat ging er goed en wat ging er verkeerd En heb ik van deze levenslessen wat geleerd. Heb ik van bepaalde dingen echt spijt Of iets gedaan waar iemand onder lijd. Fouten uit het verleden kan ik niet over doen Wel excuses maken voor de fouten…

Op de weg Naar mijzelf Ben ik mij aan het Los worstelen Van alles Wat mij verlamt En benauwd Op weg naar mijn zelf Op weg naar mijn vrijheid Op weg naar mijn zijn…

De sterrenhemel: een koninklijke mantel – om moeder aarde.…

Haal de zon in huis. Laat haar schijnen. Laat haar schijnen in je hart. Waar liefde is zal haat verdwijnen. Krijgt het leven een nieuwe start. Want onder de zon ben ik geboren. Vond ik mijn eerste levenskracht. Heb ik mijn onschuld verloren aan de liefde die nimmer wacht.…

Samen lachen, samen huilen Elkaar respecteren, elkaar in eigen waarde laten Samen lol maken, samen plezier beleven Samen over leuke en minder leuke dingen praten Elkaar helpen, elkaar steunen Elkaar niets verwijten, elkaar de ruimte geven Maar vooral als een genootschap In vrede genieten van het leven…

Op de mest van gedachten, bloeien mooie bloemen. Waar oordelen sterven. Opinies niet bestaan. Meningen vergaan. Velden, vol met rode rozen, bloeien in alle moederharten. In het hart van onze moeder, die ons haar leven gaf. Harten, die niet denken kunnen. Harten, waarin de liefde leeft.…