Alle inzendingen over aan

Dit velijn is het zijn het blakende blank braakt de leegte je kan er alleen nog een streep onder trekken maar je wist niet dat alles eronder verdrinkt omdat je de einder van de zee getrokken hebt wat rest is een paar rondjes schetsen ten teken dat wij bar eiland zijn en de overzet achteraf…

ze glimlacht de zon door de wolken raakt sneeuwvelden zonder pijn bindt vleugels aan aarzelende voeten kleurt leven en liefde als lentebloesem weet hoe het weggaan klinkt ze is zo zeldzaam poëzie…

Over de zee hangt matelijk te tampen een zoele en droeve klokke door de mist. De dag is zonder klaarte en zonder lampe. Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist. Een stemme galmt, en ieder loopt verloren. Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn die naast me dragen door te dichte smoren lijk al te volle teilen melk hun pijn. Ga niet…

Onze poes zit voor het raam En ze likt haar pootje En ze kijkt haar oogjes uit Naar mijn vogelkooitje. Hoor eens, deugniet daar je bent, Laat mijn kooitje hangen: Vogeltjes zijn niet voor poes, Jij moet muizen vangen.…

Halverwege waar de zon scheen las jij mee in Middelsprake uit het boek dat je als kind kreeg spiegelbladeren voorbij soms als die jongen die heel even in een sprookje was gebleven met die kinderlijke ogen die verbleven over zee Je schreef verhalen ver vooruit nu om verspeeld ze voor te lezen aan twee spiegels die je meenam diepgenegen aan…

Tot mijn opgestaan genoegen zag ik eenmaal nog genegen met mijn ogen er de Kaap mijn hartlam uit een erfenis en ik dacht terug aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen…

Dans met je vrienden onderweg om ze een leven lang te eren weef met sterrentouw de hemel als je in de regen staat span er het paard achter de wagen om het daarna af te leren wees zo dapper als je zijn kunt en verricht een heldendaad Neem steeds genoegen met genoeg en neem de tijd om haar te delen lees soms brieven van geliefdes die allang…

En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ? Daar is de maat waarop uw dagen dansten. Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich…

In je klank en licht te mogen verwijlen is vreugde De jaren samen zijn bloemen geworden in mijn gemoed Onze handen samen stil in voelend verstaan in de koude heldere winterdag tussen de weilanden en het krassen van de kraaien Dat onze liefde als een rivier zal blijven stromen naar de witte zee…

De winterdroom openbaarde zich over sneeuwwitte paden die zich slingerden door de in wintertooi getoonde dierentuin het grootste gebaar kwam van de leeuwen een mannetje met een woeste oer brul zich van geen God of ellende bewust ijsberend door de natte sneeuw met twee leeuwinnen op sleeptouw banjerend alsof de koude niet bestond en de…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

nu hij zichzelf roept denkt de koekoek verwonderd 'vreemd nest heb ik'!…

Heb de afgelopen Vierentwintig uur Eigenlijk alleen Maar geslapen omdat Het niet alleen Buiten maar ook In mijn hart Grijs, nevelig en Regenachtig was - Maar nu is het Kerst En word ik wakker In een ochtend met Stralend licht, Dat sterker is dan Al het donker op Deze aarde - en Krijg ik het leven Vandaag opnieuw…

Meeuwen vliegen sierlijk boven de botenmasten die fier staan in de zilte lucht Aan de kust van Westenschouwen voel ik een gestolde herinnering aan de gekwelde grond van ‘53 In Brouwershaven lijkt de tijd stil gestaan Stilte overvalt ja, het ontroert…

het lijkt net alsof je een gedicht geschreven hebt, deze schrijfstijl haat ik daarom, allah akbar, dat moest ik ff kwijt…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Je keek omhoog in de verlaten stad dronk de liefde uit alle glazen zwalkte als een prins vol heimwee belde bij het verkeerde liefje aan. Je kon dansen, zingen, huilen, bidden dromen in de randen van de nacht flaneren in de onderbuik van de stad die jou omhelsde en verstootte. Meer Amsterdam kon je niet worden meer vrijheid kon niemand aan…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Ik heb gehuild om de kinderen in het toenmalig Saigon ik betreurde de doden van de Bijlmerramp ik word droevig door de mensen die van huis en haard verdreven zijn en nergens een thuisland kunnen vinden er zijn genoeg rampen te betreuren genoeg ellende om over te zeuren daarom kruip ik dicht bij jou dan voel ik noch honger noch kou en…

Zie ik rijen rechte bomen die keurig mooi op hoge pootjes staan langs nette rechte wegen waarlangs de sloten langzaam gaan. Steden met rechte straten en autos rechts en links bij al die nette rijtjeshuizen en stenig aangelegde tuintjes. En onder al die lijnen van rechtschapenheid vraag ik me af is er nog ruimte voor barmhartigheid…

er is geen houvast in dit ijle zijn geen heldere lijn die ‘t hier en daar markeert ’t gewone zijn waar vorm met koele hand nog tastbaar heerst ligt achter mij er lijkt beweging in de straten maar in geblindeerde winkelruiten zie ik slechts mijn oude zelf er is geen binnentreden meer geen bel die rinkelt of de vertrouwde winkelier…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

voel dat je... echt leeft leg je zorgen langs de kant een oude jukebox speelt het lied van een hippieband. laat je nu maar even gaan ene keer kan toch geen kwaad want de wereld kan vergaan door een of andere granaat. door de politiek en mechaniek zakt onze wereld in mekaar vele mensen worden dramatiek dus, geestelijk een groot gevaar.…

jij bent een vader om trots op te zijn besefte pas later je ervaring, met pijn ik was een betweter, redelijk eigenwijs wist alles veel beter maar betaalde een prijs mijn jeugdige ik botste met zoveel van het ware leven zo'n schrik vele woorden stokten in mijn keel nu dringt alles tot me door vader zijn, is best wel stoer…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar…

Mijn vrouw vindt mij een zwartkijker, als ze leest in mijn arsenaal, of als ik voorlees voor haar luisterend oor, de kat mijzelf, kortom, ons allemaal. Zij vindt het soms zo somber, morbide, spiegelend, vaak banaal. Zij neemt dan maar een wijntje met ijsklont en duikt met haar koptelefoon op in de Franse taal. Zo zitten wij dan aan de…

Ik zag een meisje mutsjes maken: Zij hield, op hare malse schoot, Een mutsenbol, zo zwaar als lood, Mismaakt van mond en neus en kaken, Een kunsteloze beeldtenis, Gelijk dat goedje doorgaans is. Zij kneep en plooide dus haar mutsje, En, onder 't plooien, schonk ze mij Een vriendlijk lonkje van terzij, Dat straks gevolgd werd van een kusje;…

Tussen de trottoirtegels van de dictatuur opent zich op dit vroegochtendlijk uur krachtiger en tederder dan deze doem de allereerste paardenbloem.…

Ik beken: dat binnenpretjes me doen lachen, en beken nog eerlijker, dat ze doen schaterlachen, dus binnenpretjes of niet: wanneer je me lachen ziet, dit echt aan de buitenkant zit, en ik GENIET!!!!…

zal ik er nog zijn als jij over mij heen zult kijken en dat wat komt, ziet als onvoltooid dat jij in je verwachtingen het thans begrensde ergens, waar dan ook, zal mogen verrijken is het gras dan nog groen zoals wij dat nu teder betreden en mijn avond niet lijkt vervallen in een vergeten verleden weet je dan nog dat je danste spontaan…