inloggen

Alle inzendingen over aas

53 resultaten.

Sorteren op:

TROMPE L'OEUIL

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 548
ik was een visser in een ander leven en wierp mijn aas uit in het koele meer of nee, een veerman en voer heen en weer van oost naar west, was eindeloos omgeven door bergen die als hooggeëerd publiek op spiegelingen staarden van het water hun hoofd op hol gebracht door zacht geklater dat tegelijk applaus was en muziek de vakjes blauw verschoten…

een zonnige ochtend

gedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.309
blinde schermutselingen in het omstreden grensland: in het jonge zonlicht gaat het oude weerlicht nog even volledig verloren de rest is pakpapier, houtwol journalistiek, psychologie, voort- planting, het uitstellen van zelfmoord de romankunst, heldendom, lafheid, liefdes als lieveheersbeestjes bijtend, als vliegen wegvliegend naar ander aas…

Niets

netgedicht
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 891
Als voor de ratten strooien ze er hun aas Maar ik ontwijk de val. Buiten verstrooiing zoeken. Soms struikelt hier een kleuter Of een herderin blaat naar haar schapen. Dan hol ik zuchtend naar de wei. Geen zon kan mijn bloed verhitten.…

een hart verloren

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 860
je wang een dwang onbedwingbaar om te kussen terwijl jij verlangend naar dansende ogen kijkt het zal niet langer gaan om te beheersen wegdraaien is niet eens een optie meer want ik wil niet minder, dan raken, kussen, strelen niet eens dat mijn hart nu sneller slaat maar slechts het lekkere dat jij me brengt jij hebt gevangen waar ik het aas…

Een gedicht

gedicht
2.0 met 165 stemmen aantal keer bekeken 31.898
Soms lijkt het net of er iets uitkomt: hapt er een vrouw in een aas. Maar soms gooit er een hand plots een kaart op: je moet bekennen. Je aarzelt, weet het niet, hijgt, bijt een stuk uit je lip: onmiddellijk is de hand er met leukoplast. 'Dank je wel', zeg je. Maar moet je nu ook al de heer en de negen opgooien?…

Drie geslaagde veranderingen

netgedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 229
Ooit hapte hij als visje in d'r aas. Hij is toen als de neten gaan verhuizen en liet de boel de boel. Hij vond algauw een nieuwe baas en ook een nieuwe vrouw, waarbij hij zich niet wéér erin liet luizen.…
Aubrey20 juli 2009Lees meer…

Spiegel bij nacht

netgedicht
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 357
Jagend over barre grond bloest, eenmaal met de kop in aas, haar gierenkraag en gaat ze op hinkepoten rond. Gevangen is ze in de ommegang van zon en maan. Het zweven heersend in een ander rijk vegeteert ze tot de zon weer aan de hemel prijkt.…

God zou de ziel vergodlijken door smart

poëzie
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.337
Stinkende mestvlieg werd ik, die op drek Aas van het gore en vunzige, en bevlek Met vuile spot 't mooiste van 't mensenhart. Mijn ogen hunk'ren naar de ellende heen, En gaan gulzig te gast op elk gezicht, Waar lach van leed wreed-ingevreten ligt, En 'k denk gretig: 'Hij ook, niet ik alleen!…

Hoge Raad

netgedicht
3.0 met 58 stemmen aantal keer bekeken 988
Een Hoge Hoed en gestreept gras langs zijn kuitbroek geen blauw oog te zien achter de schutting Marjelle draagt graag botten naar haar hooizolder op roze pantoffels schuift zij door de wintertuin Mondjesmaat wankelen haar manke afdwaalkinderen citroengeel verpakt in glas, aas voor haaien Fijngestampte wurmen mengen zij met brood…

Ontkenning

snelsonnet
2.0 met 31 stemmen aantal keer bekeken 2.504
Een worm lijdt aan een vishaakje geen pijn Diens zenuwstelsel is te onontwikkeld Ook grote hersenen zijn niet geprikkeld Zodat zo'n haak de worm echt worst zal zijn Zo zijn de mensen vaak ook ongevoelig Maar dat maakt deze tijd niet minder woelig…
Ko de Laat8 februari 2005Lees meer…

In memoriam mijzelf

poëzie
3.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 4.435
Door vijanden omringd, Door vrienden in de nood Geschuwd als aas dat stinkt, Houd ik mij lachend groot, Al is mijn ziel verminkt, Mijn lijf voor driekwart dood. In 't leven was geen dag Ooit zonder tegenspoed. Ik leed kwaad en deed goed; Dat is een hard gelag. Nu, in verloren slag, Strijd ik met starre moed.…

genadesteek

netgedicht
3.0 met 47 stemmen aantal keer bekeken 17.492
1 in de arena zwellen de geruchten tot een gifwolk de keizer keert zijn vlakke hand een halve meter boven de schoot een wenk die kwade tongen sust onder hem een ovalen bekken de walm van ranzig zweet zuilen stutten de gevels met een krullend blad bekroond gieren staan vleugel aan vleugel te reikhalzen naar het aas dat nog wemelt…

VEREEUWIGDE HELD

hartenkreet
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 155
Zelfverzekerd speurt een gier naar verhoopt aas, gelijk zoeklust kalm verkent, oneindig vindt. De aanvoerder vertrouwt onbevangen een zwervende prediker zonder huis, wiens wonderwerk weergaloze zegen geeft.…

Horror waanbeelden en bezuiniging taferelen

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 117
het begon zo ongeveer in de tijd toen ze elkaar wijs maakte dat wat niet aanzienlijk is ook niet bestaat, er klonk bijval en applaus onder de gelijkgezinde dieren onvrede sloeg de pan uit en de raaf is er in gevlogen smulde van het aas van wat was begonnen gewekt in het boze bed woede duisternis en verdriet met de halsstarrigheid…

Spiegel bij nacht

hartenkreet
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 506
Met nevels omhangen zonder zicht met niets om handen doods en dicht waart onder haar spiegelende huid het donker rond zoekt ze naar beelden van her jaagt die hun holen uit naar de barre grond waar ze hen op snelheid klopt en haar kop vervolgens traag in hun aas verstopt Onderaan de nek bloest een gierenkraag ...…
Villanelle11 augustus 2006Lees meer…

De rozen

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 3.488
Ik heb ze zien bloeien Bij ’t ochtendontgloeien; Nu hangen de bladen en storten in ’t stof Tot speeltuig der stormen, Tot aas van de wormen, Tot schaamte van d’op haar zo pralende Hof.…

Volharding

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 2.526
snaken naar het brood, Noch lichte vlam, noch zwaard van bloede rood, Noch scherpe bank, noch ketenen gespannen, Noch goedverlies, noch knevelen of bannen, Noch hoge macht, noch diepe waternood Noch tijdsbeloop in leven of in dood Noch wan-geloof der licht-vervoerde mannen, Noch duivels list die menigen verschrikt, Noch werelds aas…

Aan de waterkant

hartenkreet
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 565
De vis is door 't aas verraden Dan vangt aan, de ongelijke strijd, het topje doorgebogen... Ten lange leste, ligt de dapp're vis, gevangen op het droge. Honger of mededogen? De visser stelt zichzelf de vraag. Maar ziet het leefnet vol, de pan dus gevuld, deze vis heeft geluk, vandaag.…

Zonder Boudewijn

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 108
hoopte hem genoeg te hebben gegeven en een muze heeft ook haar recht op een eigen leven tussen de spetters van zoëven. hodie mihi, cras tibi knarste er door jouw mooie hoofd, toen je zijn grafmonument bezocht, je had hem heel wat anders beloofd, maar dat zal voortaan anders rijpen, zoals hij met Goethe communiceerde en ik op jou aas…

visserslatijn

netgedicht
5.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 971
We praten elkaar lege zinnen, de dobber wacht haar kans, en terwijl we elkaar soms een half woord geven, is er geen brasem, zelfs geen voorn die het waagt in die halfstomme woordendans het aas te grijpen om ons te verstoren.…

Zielzucht

poëzie
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 3.062
In 't gewemel En gewoel Rondgedreven Door een leven Zonder doel; Prooi der stormen; Aas der wormen; As van stof; Heb ik 't leven Weg zien zweven Als een boomblad in de hof. Wat 's de blinden 't Ondervinden Van het licht, Zo 't zijn stralen Onder 't dwalen Op hen richt?…

Een simpel gebed

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.767
Regen die de visser verjaagt met een lege fuik en aas dat wemelt Het zog van een laatste schip verdwijnt in spatten ‘Een reus drinkt uit een rietje’ zeg jij. We dralen langs het grint. jouw hemd toont delen van borsten. Het klaart op. De zon nipt aan de stroom, vluchtige slierten. Jij rekt je uit, jouw romp slikt haar stralen.…
Wimper3 januari 2003Lees meer…

Drie koningen geven handen vol leven

netgedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 412
De tijd kruipt huiswaarts in de Randstad Wegen voelen als vijanden die men schuwt Buslijnen rijden rond op ringen kruipen over het pad Niet prompt verwarmde wissels lijken niet te ontdooien Hoelang kost het de NS om het juiste spoor te ontvlooien Sneeuw voelt als aas vermengt met pekel Het oogt als een zwaluwloze hemel heeft een hekel Aan…
Meer laden...