Alle inzendingen over archief

het lichaam is een archief dat sporen uit een verleden draagt las hij en hij hield de hand op zijn hart waar verloren liefdes gaten in geslagen hadden zijn schouders hingen van de last die de nooit uitgepakte rugzak meezeulde ach hoe licht zou het leven kunnen zijn dacht zij het hoofd hield hij recht…

Opgesloten in mijn hoofd zit een geheim archief met daarin opgeborgen woorden van mijn lief. Woorden die ik nooit vergeet maar altijd zal bewaren woorden die mijn ziel hebben beroerd in al die afgelopen jaren. En dat geheim archief zit voor altijd vast gelast niemand kan het openen omdat op die lasnaad niet één sleutel past.…

zo werd jouw leven een happen naar lucht, een gat in het archief. -------------------------- uit: 'De sprong', 1983.…

die xi en poetintrump met té veel franje en ego’s groter dan een echt zwart gat totdat een kudde wormen lekker vrat en korte metten maakt met hun campagne gedichten punt nl en ochtendkrant zijn andermaal het eerste in het land…

"Photo" beeld moment levenstijd fractie licht In archief voor eeuwigheid vastgelegde sluitertijd door en in herinnering subjectief vergroot naar oneindigheid.…

U ziet ik heb mijzelf oneindig lief Het is in deze show al vaak gebleken Dat ik het allererudietst kan spreken En kijk eens hoe reusachtig mijn archief En dat ik om mezelf niet lachen kan? Ik lijd aan het syndroom van Zwagerman.…

In het archief van m'n ziel zoek ik naar antwoorden die ik niet meer wist maar nu zie ik de contouren in een helder profiel antwoorden gehuld in uitbundige pracht in m'n hart verankerd met verheffende kracht…

Pardon, ik zoek het archief van deze stad Helaas die is daarnet verdwenen Een goede raad: neem vlug de benen Een verzakking sloeg een gapend gat Dat is niet eens te verwonderen Ze hoorden het al vaker in Keulen donderen…

de overbodigheid van vragen het onbestendige verlangen opgeslagen in het archief van al wat is geweest en dan tóch bij vlagen de grote verwondering van de dichter verwondering om dat wat ik dacht dat niet was er toch blijkt te zijn het geluk die zucht van blijdschap om een tinteling in het bloed die mij doet beseffen dat ik leef…

't Is dat missen, onverminderd en blijvend liefhebben, ongehinderd 't Is het zout uit nutteloze tranen en de dromen die zich waarheid wanen 't Is dat beeld, bewaard in 't archief, van betere tijden Ik mis je, m'n lief…

Het geheugen biedt nostalgisch archief.…

Anna, Hannah en Reinier Die zusjes van Ireentje Wüst En 't neefje van Hans Achterhuus Die waren gisteren nog hier Met Natan (zonder h) en Suus Die kletst de oren van je kop Ze zei niet eens ik ben de Bob Maar ging goddank op tijd naar huus Ik krijg van haar altijd een tic Maar Ada geeft mij echt een kick Met zuster Anna heb ik schik…

in de schaduw van ouderdom probeerde hij zich overeind te houden maar zijn hoofdrol was gespeeld in de tongval van poëzie zwegen zijn woorden en bleven hangen in het archief van zijn brein zijn schrijven zal natrillen in verscholen beroering van zijn graf waar poëzie zal regenen in samen gewaaide dauwdruppels in een oneindig verlangen…

Zoekende naar het heden Starende naar het verleden De leegte duister in het geheel Carambolerende gedachten Holle echo’s van woorden In een propvol archief De herinnering verslijmt Het heden afglijdend De toetsen steen van erkenning De verwarrende witte knoop Onder volle rode lippen Sprankje ...stip error…

Het gebouw, dat Friese oudheid bewaart, bemint stille stemmen uit elke tijd, tot bescheiden, blijvend bestaan bereid, binnen sterke muren van nodende aard. Strenge laden, onverstoorbaar bedaard, voelen zich somtijds door schuiven verblijd, waarbij opbeurend licht langs hun wanden glijdt: verborgen woorden springen op, zijn vermaard. Voortdurend…

je schudt het stof af van je rug als jouw dossier nu wordt geopend ik hoor je lach nog altijd geroodkoperd leeft nu in mijn handen als een lenteduif vliegt op voor even zomer en de herfst uit zag je oogsten in je vlucht het ongetemde leven je keert nu niet meer terug noteer met een herinneringszucht jouw weergaloos verlaten uit archief…

je zit in mijn archief want ik heb je eindeloos lief natuurlijk ben jij al lang uitvergroot maar je kleding werd te bloot ik heb jouw foto’s in allerlei poses ook die jou heel lichtjes doen blozen zij zijn mij het liefst omdat je daar voor even je ziel laat leven jouw lach en ogen zijn mijn carrousel gewoon omdat zij mij…

Buiten ritselen blaren: de herfst tikt bladen vol met herinneringen voor in het archief van mijn geheugen. De regen bestempelt ze met "geklasseerd" en slingert ze in de modder, globaal.…

Mijn geest zit vast opgesloten in mijn eigen ik een archief vol verspert het mijn gedachten En door de naden van beslotenheid drupt het onvermoede ongevraagd voort vallend in die kloof van peilloze duistere diepte soms zie ik vaag daarboven die uitgestoken handen En als ik dan bloedend omhoog klauter mijn vingers die liefdevolle handen…

Mijn besluit tekent vaste vormen op de spekstenen muur geen hoera maar boekenkunst legt de twijfel naast de bladwijzer ben geen archief van oude woorden maar een lei met vage vegen doch is er het zwijgen die mijn jeugd krast op de voegen van de oude kansel Het zou nu morgen moeten wezen maar vandaag wil niet verdwijnen hoe kan…

die éne dag, waarop het hemelblauw dwars door de toppen van de hoge peppel schijnt die éne middag wanneer alles in een grote harmonie passeert de zon, de bootjes door de Vliet voor het Archief van de Gemeente langs de kat die als een sfinx blijft zitten op een steen de hond, die schaduw zoekt en ik, in schommelstoel met plaid, die warmte…

voor is gemaakt om met veel geld elkaar geruisloos te passeren en dan nog iets van de ander te leren bij een geur is odeur gevoegd in combinatie met de tandeloze lach die toch het zuinige naar boven bracht in een extravert en joviaal ogend type goed voor het onderscheid in de typering van het eenmalig verschijnen in het archief…

voor persoonlijke groei Met voorbeeldige gesprekstechniek stond ik eerst serieus op zijn tenen gaf toen lachend een schouderklop Ik speelde hem de bal toe (raakte net nog zijn schenen) pakte hem terug en kopte in Hij kon er mee leven, beloofde verbetering ik zette mijn handtekening, maakte een kopie met een zachte klik sloot zich zijn archief…

als museumstuk gekend het goud op snee de wulps gekrulde grote halen in tijdloze levensverhalen zijn voorbij het handgeschept papier waarop vezels streden met de letters van de kroontjespen verleden tijd woorden kaatsen in het naamloze zwart wit het onpersoonlijke gezicht op emotieloos A-vier nog is het eind niet zoek ons archief…

op een grijze maandagmorgen in september zag je zonder het te weten voor het laatst de Drentse hei een seinwachter zag alle 93 treinen voorbij komen niemand vroeg naar de kleine gevleugelde opgeborgen nu in een vergeelde map een nagenoeg leeg dossier achtergelaten in het archief in schaars vermoeid papier rust…

mij niet goed zijn bijgebleven met die oude kinderwagen heb ik bij weten nooit gereden was zeker ooit mijn oma’s heden tussen stof en grijze raggen vond ik tassen met generaties wintergoed dat niemand meer zal kleden ik werd verrast door de vele dozen boeken die ik waarschijnlijk ooit gelezen had keurig verpakt was het klein archief…

De foto en het negatief; De beelden uit het menselijke archief Van de een en de ander en hun egotwisten. Wat Osewoud niet is en Dorbeck kan zijn Valt in de realiteit niet te bewijzen.…

Carierremonster Achter een bureautje bij het raam Een rolgordijn ontneemt het zicht De PC's fluisteren zacht haar naam De geur van het kopieerapparaat De spiegeling van de PC op haar gezicht In haar slipje sijpelt zaad Het archief staart haar stoffig tegemoet De fles spa blauw voor het gezond Alsof je langzaam leeg bloedt Geen weg terug…

van één tot de griffioen die zich in het heden manifesteert de tijd heeft geheeld, de tijd heeft genomen en gegeven, doch tijd is een schermutseling van kommer en kwel - doch let wel - laten we de euforie aanbidden en de kwalijke zaken in oude juten zakken te water laten edoch, het brein dat pijn en leed heeft opgeslagen in een archief…

Men zou zelf die schilder willen zijn om het aardse linnen te bekladden in de kleuren van de regenboog de diversiteit te bewaren om dat mythisch beeld in z’n archief op te slaan het betreedt een bont verlichte weg voor nu, voor later en voor altijd.…