Alle inzendingen over arriveren

't is een echte plaag, maar ik ga niet langer dralen, ik drink me 'n stuk in m'n kraag als... ik er nog arriveer vandaag.…

Sint en Piet waren lichtelijk aangeschoten Het was die avond reeds hun zoveelste adres Ze waren al door hun voorraad pepernoten Dronken jenever proost klinkend uit de fles Totdat Pieterman het niet meer zo zag zitten Bij het arriveren van hun laatste huisbezoek Zocht een perfecte plaats om te gaan pitten En viel prompt in slaap bij de televisiehoek…

draait rond, kent vele vormen van diepe stilte tot felle stormen Elke keer een stuk gerijpt tot het in een ander wiel grijpt Weer de hele cyclus rond weet niet meer de plaats, waar ik stond begin maar weer in het Oosten waar ik mijn ontstaan vond Het hele wiel zal ik volgen tot ik erbij neerval en zwicht kennis vergaren en verzwolgen arriveer…

Een stem roept dat ik zo dadelijk zal arriveren waar ik moet zijn. Enkele pendelaars staan al minutenlang in het deurgat. Anderen springen pas de laatste seconde recht. Het zegt vast iets over hun karakter. Weer zet de trein zich in gang.…

Maar, terwijl ik aan het lopen ben, zie ik mezelf al hoopvol arriveren. Wat heb ik dan bereikt? Mijn bestemming! Mijn levensdoel! Liggen, staan, zitten of lopen. Zo simpel verloopt ons leven. Denken we. Denken is, als het oppompen van een band. We stoppen daar mee, wanneer onze band hard genoeg is.…

Bendes voeren oorlog Ellende overal Dat dit zo snel gebeuren kon Een stad zo in verval Door het vele water In New Orleans Bush spreekt van een kans Alles wordt mooi herbouwd In de spookstad zonder hulp nog Sterft vooral jong en oud Door het vele water In New Orleans Pas na een aantal dagen Komt er eindelijk iets op gang Soldaten arriveren…

Terwijl in het oosten de opkomende zon blinkt die warmte geeft, hebben wolken uit duizenden kleuren haar omringd, met wie ze samen verder zweeft, om te arriveren waar een regenboog ontspringt.…

De weg naar jouw hart is lang Ik arriveer nooit, ben ik bang Maar ik blijf op het beste hopen Ik zal over deze met doornen bezaaide weg lopen Met vallen en opstaan kom ik eraan Mijn trots en eigenwaarde heb ik allang laten gaan Angstig kijk ik een keer om me heen Het is hier zo verlaten, ik ben helemaal alleen …En de nacht is koud en zwart…

Ik sloeg meteen terug Stilletjes wachtte ik ’t even af als nu mensen zouden arriveren terwijl al het donker mij omgaf kon ik hem niet meer smeren Zachtjes sloop ik door het huis en zocht overal sieraden en geld Ten slotte vond ik toen een kluis en brak hem open met geweld Stil wilde ik de benen nemen toen ik in haar slaapkamer keek…

Een Sinten film en een Sinten aankomst een Sintenkraam en Sinterklaas iedereen die heeft een mening over het veel te vroeg arriveren van Sint en Pieterbaas.…

Achter de Schipholse ordehekken Stond een horde Bietelgekken Omwege hun eerste arriveren Ze horendol te venereren En de zoetgevooisde heren Die in het fruit en veetelende Blokker Na een urenlang schwärmend anticiperen Overrompelend van leer trokken Brachten hun hartveroverende muziek Op een bühne in de veilinghal ten gehore En toen dromde…

Al bij al adem ik steeds weer nieuwe creativiteit en inspiratie die als verschillende luchtlagen zich een weg banen langs het fijn netwerk van haarvaatjes, aders en slagaders om uiteindelijk te arriveren in een onverwachtheid en veranderlijkheid bij mijn breekbare-en-kwetsbare.…

Al bij al adem ik steeds weer nieuwe creativiteit en inspiratie die als verschillende luchtlagen zich een weg banen langs het fijn netwerk van haarvaatjes, aders en slagaders om uiteindelijk te arriveren in een onverwachtheid en veranderlijkheid bij mijn breekbare-en-kwetsbare.…

hart, maar je wilde vrij zijn, ik weet het zo goed daarom neem ik stil afscheid, heel even liep ons leven parallel heel even maar het was er wel, de wereld stond stil toen je mij even in je armen hield Ik kijk naar de jaren die we samen hadden op onze reis, je liet me zien dat het oké is me zelf te zijn jij die nooit aankwam Je zou nooit arriveren…

Mij niet bewust van enige gevaren Toog ik dus onlangs voor een feest naar Haren Zoals zo vaak met dorpen in het Noorden Verwachtte ik van God verlaten oorden die Sfeer, rumoer en energie ontberen Maar het bleek anders na mijn arriveren Want wat een bruisend dorpje trof ik aan De straten bleken vol publiek te staan En grote groepen waren aan…

De blauwe meertjes voelen lokken voor mijn branderige voeten, maar we moeten door, de hoge huig oplopen, dorstig arriveren, ja, op 't terras! Met uitzicht op alle tanden, kiezen, roodgloeiend in de avondzon als Gods weidse open mond!…

Ik vroeg bij de hotelreceptie of ze konden Checken of een vriend van mij Zou arriveren Missschien zaterdag, zondag, zijn naam is ... Maar nee nee nee. De vrouwen toiletten op het instituut Bestonden niet, wel die voor gehandicapten Dus dan plassen we daar Nee nee nee.…