Alle inzendingen over blouse

Thorbecke streelt adelheid waar ik niet mag een blouse kijkt naar haar die mij niet zag ---------------- uit: Mammoeth mijn muze (gedichten van een leraar) (1968)…

op het perron raken tenen van een kind mijn blouse. met zomerse armen bedekt het me met adem. ik wandel in zijn wolken naast je zo intens dat ik durf van je te houden.…

schets verdreven zijn de laatste dunne nevels het hemd vliegt uit warme stralen stormen aan in het heetst van de strijd schuift een stoel nabij witjes wacht een blouse op de ontknoping…

De zon misschien die regenjas of wintermantel overbodig maken zal het vest de blouse in geel? Krijgen we... een ons voorspeld deel van de wende van zon?…

Woordspelingen waardoor men zich verrast voelt steeds anders bedoeld…lees en hoor Rock & Blouse Rok & Blues Rok & Blouse Rock & Blues Dezelfde klank steeds anders geschreven, door elke zin een ander gevoel geweven Doch dit geeft slechts een klein stukje prijs uit een berg van woorden die onuitputtelijk is.…

zinderend de dame in de blues vlinders vlammen bij haar binnen blauw verspringen haar zinnen mailt ze vers van uit d’r blouse?…

ik zag je in het park tussen alle nieuwe nuances van groen en tere bloesems de wandeling was bleu met de winterblues nog in de kop maar jij ontaardde blozend met een ontknoopje extra, ontgroende mij in de knop…

De vrouw die bij de sjeik zelf autorijdt En er geminirokt op straat durft lopen Met van haar blouse één piepklein knoopje open, Is daar een hoer, een ordinaire meid. Wél heeft de sjeik – vrouwvriendelijk – een troef: “Mijn harem heeft voor haar een eigen poef.”…

Mijn lief is op het oog behoorlijk zedig, de blouse tot aan het hoogste knoopje dicht, make-up vindt zij een ordinair gezicht, haar rok verhult de enkels zelfs volledig. Maar ’s avonds is ze echt niet te weerstaan. Voor mij trekt zij een doorkijkkapje aan.…

Mijn lief droeg een blouse waar ik van moest blozen het blauw viel uit mijn ogen. Strijkend langs haar dij tot aan haar roze plooien ik voel nattigheid.…

vrijgevochten tanden bijten zich vast in de nek van de vijand het vlees smaakt nergens naar toch spat het bloed op mijn witte blouse het vuur spat uit je ogen en brandt mij geheel terziele dood aan de liefde van mijn woorden want jij hebt mij nooit gehoord…

balpen en een zonnebril zat worden nu jouw tepels hard Die blouse staat je zoveel meer dan goed met zoveel minder ondergoed M’n hart brandt als een gigantische fakkel die onophoudelijk met het meest brandbare gas wordt gevoed Je staat voor me zoals ik je het liefste zie En met één been staan we al zo goed als in het beddengoed…

Zo wou ik dat het altijd zou blijven Je blonde lokken los En door je blouse, even, De zachte ronding van je borst En onder je wenkbrauwbogen Omlijst door perzikhuid, zo puur Je blinkende scherpe ogen, Helderder dan azuur.…

doolhof van dwarrels losse bladeren bruin herfst wordt winter in herinneringtuin daar kijk ik terug grasland vol bloemen groen, rood en wit teveel om te noemen 't is simpel prachtig sandalen en blouse voel weer de warmte als in een roes het mooiste is nu m'n denken aan toen vol van verwondering over ons en de zoen…

of ik nog een keer langskom, vraagt ze ’t liefst op zondag, dan bakt ze appeltaart ze veegt haar handen aan haar blouse en schaterlacht om iets dat uit het niets haar brein bespeelt ze pakt - de hand van god - en streelt de kaft dood, zegt ze, alle schrijvers zijn dood ik ga nu slapen, geef jij de kat wat eten ik slik op tijd mijn woorden…

Je zegt ik wil dik zijn of echt dun, niets daartussenin en je trekt je blouse omhoog en demonstreert. En wanneer je je been over dat van mij legt is dat zonder meer schaamteloos. En dan vraag je nog of ik me amuseer. -------------------------------------- Uit: 'Instructie voor een ober', 2004.…

Hij speelde de zomer in mijn haar met lange pianist vingers die slank een naar een in mijn mond glijden de hete vochtige lucht van eind juli verspreidde zich op de woestijnheuvels onder mijn blouse zijn zoenen, zijn adem mijn getril, mijn gegiechel onze dans van verlangens broeierig als in een kippenhok koeien in de wei wachten om gemolken te…

De hemelsblauwe blouse, de zwarte rok? Sneeuwstorm verwacht. Heerlijk: laat het jagen. In de aarde sneeuwt het niet. Ik zal vragen niet te lachen als ik huil. Mijn moeder hoor ik roepen in de kist: god heeft zich goed vergist. ------------------------------ uit: 'Amazonen', 1996.…

Vanavond was er op een feest een vrouw die nu aan drie kinderen en een man leed maar die toen wij met elkaar eens dansten vanuit een witte blouse oneindig lekker geurde en alle beloften van zachtheid die zij te bieden had, in haar dicht genaderde haren en oren met zich droeg.…

weduwlijk beweegt ze richting marktkraam bestelt er kaas, een halve portie dat is voldoende nu zoals het tafelkleed net past op de hoek van het tafelblad en groot genoeg is om één bestek te dragen ze oefent in haar monologen waar vergissen nog menselijk is als ze zich omdraait en vraagt -vind jij die blouse ook mooi- en ze weer…

Zij draagt een kanariegele rok en een pimpelpaarse blouse. Ze draagt een rode en een groene sok. En d'r haar is een en al kroes. Zij loopt op schoenen met hele hoge hakken en plateauzolen. Haar ogen heeft zij achter een roze zonnebril verscholen.…

Als men me vraagt; wat vind je van deze prachtige jurk, blouse, plant of wat dan ook, verzin ik geen smoes of lieg erom, wanneer ik het niet mooi vind, zeg ik eerlijk dat het niet mijn smaak is! Dat eerlijkheid niet altijd gewaardeerd wordt, blijkt vaak uit de reactie, en toch zeg ik het, om DAT soort dingen, lieg ik pertinent NIET!…

Blouse in de warme wind gevuld als bollend zeil, bezeilt de zon , haar maan tussen huid en hemel,de eclips van het bestaan ontstaat de blozing van een omhelzing, kom in de armen van het windekind wat tussen witte donzen en naar naakte wolken voert zich tot een speelse lichtval om de monden spreidt, de bron van oorsprong tot een brede…

de uitstraling en kleuring van haar transparante ruimhartige blauwroze blouse voeren mij terug naar gelukzalige decennia waarin Carmiggelt succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het…

ik zit er weer tegenover haar haar open blouse haar strakke taille zo zit zij daar haar lange benen, over elkaar en ik zak weg...…

De dure blouse, een krijtgestreepte, – pas nog hangend in haar kast – nu een gekreukt hoopje aanzien bij mijn vuile was.…

Op het zwarte schoolbord krast de griffel van verwijt blouse op onkreukbaar schort omlijst gezicht als krijt de mond zich opent en woorden gedoopt in bitterheid de kleurloosheid ten top somberheid bleekt witter beperkt zich niet tot de vingertop een schoolse jufferfrik, saai, sober en formeel, maakt de eerste jaren top of strop aangesteld…

Maar is haar lijf nergens zo gesloten door haar tepels ontsteld in de blouse uit gêne in de schaamte willen vluchten als vlinders uit een meisjeshand. Haar zachte mand kent nog niet de weelde van een volwassene beminde in haar schoot wat haar geliefden met haar deelden, als vlinders uit een meisjeshand.…

Maar is haar lijf nergens zo gesloten door haar tepels ontsteld in de blouse uit gêne in de schaamte willen ontvluchten als een vlinder uit een meisjeshand. De zachte kern kent nog niet de weelde van een volwassene beminde in haar schoot wat haar geliefden met haar deelden, als een vlinder uit een meisjeshand.…

Uitdagend kruipt zijn blouse los -Verraad hult hem in gulden kleden gebed in`t eeuwig, lengt het heden- onscherp vaarwel in hallo`s blos Ze voert hem uit zijn scha corso -Schuift licht zijn zijde noire aan kant charmeert hem van zijn apropos- ten einder wassend bolster spant Vurig slokt zij dees bleke glans -neemt over rouge gelijnd email…