Alle inzendingen over bonken

Het lijkt sodeju de bonk-bonk-bonk-bonk Bonkevaart wel!’…

Suizen in mijn oren Bonken in mijn hoofd M'n zelfrespect verloren? Nooit in mijzelf geloofd!…

bonk bonk geluid als ik door de hoofdstraat sprint dan zijn er momenten dat ik even, let wel even denk houdt mijn knalpijp het nog uit voor mijn fiat aan de volgende hindernis begint uw banden zijn versleten en de schokbrekers deugen niet meer go, had ik dat maar geweten smaalde ik naar de aapeekaa-meneer…

Bonken op de trap. Huilend pakte zij de pijn en sneed. Rust van binnen. Lange trui en een lach. Voor de buitenwereld, die haar pijn nooit zag.…

Ogen ontmoeten, daar zijn de vonken Glazen prosecco die klonken De passie maakt me dronken Hoe diep ben ik gezonken Mijn hart blijft maar bonken Ben ik erin gestonken ?…

De inca-lelie, zo werd onderzocht, Gedijde als ze metal hoorde bonken Terwijl, als er Cliff Richard-nummers klonken, Zo'n plant niet al te lang meer leven mocht De mens is dus in wezen als een lelie: Breng niemand groot met surrogaat of reli…

, klak, bonk, klak op de harde tegels tussen de benen van mevrouw C. door bleef steken onder een winkelrek De bedrijfsvoerder besloot mijnheer B.…

Vele liefdes zijn gezonken in het drijfzand van de lol spijts hun roepen en hun bonken was het maatje nu toch vol. De zomer begint te lonken de terrassen zitten vol de dametjes staan te pronken en brengen ons hoofd op hol. Vele liefdes zijn gezonken...…

vastgenageld loopt bloed door open ogen het zwaard slaat botten kraken door macht ontkracht oren bonken de mond schreeuwt longen uit het lijf opengeklapte ribben ontketenen gevleugelde geest vlieg bloedarend het offer is gebracht…

Op het deksel van de duisternis bonken de honden, en monken; maar de nacht houdt stram haar grafieten, haar loodgrafieten palm op de warmte van het licht.…

de zee zingt zacht haar lied het heeft geen coupletten slechts refrein eerst rollen dan sissen de zee zingt hard haar lied met bonken en klappen veel lawaai aanzwellen schuimbekken een applaus waterballet eindeloos doorgaan hard of zacht de zee zingt zo haar lied…

met afkeurende blik keek ze op hem neer vers gebroken scherven stonden rechtop in het tapijt hoorbaar was het bonken van een hart, terwijl koud zweet langs zijn rug naar beneden gleed schichtig flikkerende kaarsen waren stille getuigen hij slikte toen het klikken van haar hakken wegstierf…

Zittend Bewegend Schommelend Steil Langzaam Klaar Bijna Donker 3D Echt 3D Links rechts Waggelend Zoemen Hoger Zoemen Lager Pruttelend Geen communicatie Vertrouwen Pook Hand Programma Coördinatie Bonk Bons Bons Geland!…

lege stappen op het perron een schaduw aan de horizon wazig treingeel ergens ver een hemelsblauwe ster het doffe bonken van de trein verstoord zijn mijn gedachten alles is niet meer dan schijn verweven in stille nachten ver weg en toch dichtbij ben jij en de trein rijdt langzaam voorbij denk je nog aan mij mis je mij…

adem kwam binnen maar gaf mij geen lucht ik paniekte in nog dieper en sneller zuchten zonder soelaas alleen in ontspanning bleef ik mijn angsten de baas voelde mijn hart als een bonk zonder kracht wist van lekkages dotteren stands en defibrilleren ook dat als dit voorbij zou gaan ik het leven opnieuw mocht proberen…

mij tilt geen hinder ik vlinder erover hef mijn hoofd veruit daarboven eigen rust maakt stilte vrij geen zachtheid gaat teloor ik hoor het luide wel maar afgesteld het bonken sluit ik benoemend buiten in dit vrij verbeelde veld dringt kabaal geenszins tot mijn denken door…

toen wij vroeg opstonden zonder grimas zonder zonden zonder wonden zonder wonderen te verwachten vielen wij hard door de nevel, langs de gracht er is vannacht een nieuw soort gebracht het is als bliksem en later is niets meer als vandaag de lucht is grauw boven de wolken blauw de muren bonken hard het gras wordt steeds groener aan…

ratelend bonken uren van de helling minuten springen op in het stof van seconden dagen brokkelen af smelten zonder spoor weken drijven oeverloos voorbij maanden als een zee seizoenen golven in de oceaan waar jaren deinen geen vloed gaat hoger dan de hemel het springtij wacht die ene kans…

heb de treden gezien de voetstappen uit het verleden weer geteld het bonken en humeurig naar beneden klossen maar ook het stille sluipen als de uren korter bleken en het buiten ongehoord gezellig was het zachte hijgen in de trap bestijgen nacht verschralend in de mond het drama van ontwaken als je geest nog lag te slapen en jij…

ik zie zijn ogen gaan ze schrapen dromen van de muren jagen de fantomen na die spelen in de hoofden van de buren hij stookt hen op brandt ze in hun vuren en rookt ze langzaam uit het zal niet lang meer duren of angsten schreeuwen weer hysterisch hun geluid nu bonken hersens tegen wanden onbegrip de handen zijn gebonden er zijn geen…

Niet gekneed als een bonk grijze klei! Maar in pluriforme harmonie zijn wij! Ik! soms de brandnetel hoort er ook bij!…

Verdriet is soms een kraai, iets wat arriveert met dat verenkleed, rondfladdert, je denken ongehoord verstoort en je hart hard laat bonken. Die dagen van onmacht niet verkwikken. Het is iets van andere voornemens kunnen ook die wetten van de natuur het sterven gaan helaas niet opheffen.…

oude man waar ga je heen je haren wit en ogen vaal ver weg je gedachten je leeft in het verleden de toekomst is te kort je huid slechts een omhulsel broze botten weggeteerd het trage bonken van je hart angst klopt door je aderen hoe lang nog weet jij niet slechts de wetenschap het einde is nabij gevoelens en verlangens nooit meer want…

Hoe vaak moet dit nog gebeuren kleine barstjes, grote scheuren buiten gebroken, binnen verrot maar het klopt en het klopt en het klopt Zo houdt het me in leven weet bewustzijn is beleven Met mijn pijn drijft het de spot want het pest en het plaagt en het klopt In mijn keel voel ik het bonken Die oude motor blijft maar ronken Langzaam…

Ontzagwekkend heft hij zich op die rots één bonk trots golvende schuimkoppen doen zijn pralende protsheid glimmen maar nog groter is zijn dreiging aan de onderkant onzichtbaar of soms in schimmen wanneer je die grootheid wil gaan beklimmen alsof je steeds weer tegen het onderbewustzijn opbotst waarvan je dacht dat het…

er gingen heel wat treinen voorbij in mijn hoofd en voor m'n ogen zoveel dat ik de tel ben kwijtgeraakt af en toe op windstille dagen hoor ik ze nog in de verte het ingetogen bonken de cadans van wielen die op weg zijn naar bestemmingen in het duister en altijd maar met de onrust van reizigers die niet weten wat hen te wachten staat…

Realiseer je dat er Iemand staat te bonken voor een noodgeval..., een appèl dat je ijdelheid verdampt! Laat die modieuze fratsen dus maar. Richt je op in wat de GGD voor jou in petto heeft: dat je mag meewerken aan genezing. (Heel goed: het verband!) Ja, daar wordt de patiënt pas high van.…

ik jaag en jacht daal in de wereld af voel kilte van spelonken waar naamloos vuisten op de muren bonken geketend zonder licht probeer de hemel soms te raken in het ontwaken van genot om in overgave eens mezelf te vergeten in het schuldbewuste weten ik wil uren huren om gisteren te verdringen morgen weer te zingen de toekomst is…

Mijn buurmeisje intussen draait house van zoveel bpm door bonken begeleid van heimachines in de nieuwbouwwijk. Je kunt maar beter ff iets gaan doen met bollen en breipennen: moeiteloos sokken op maak van wol of van katoen want duik je in de koffer met een doos, dan zijn die nieuwe ritmes ff wenne…

Lachend pakt zij de scherven van haar zelfgeblazen huisje waar sterren geen barsten meer kunnen snijden in reeds blauw geronnen bloed aders volgen puur en ademloos gesneden lijnen langs links waar onregelmatig bonken geen kamers meer sluit doch hartnekkig tegen beter weten in volhoudt de laatste scheuren in de muren blijven wijken en…