832 resultaten.
Andalucia
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 677 ooit
ben je hier verdwenen
maar
je spankracht is gebleven
ik leef
voor een geruime tijd
tussen de volmaaktheid
van je bogen
verzonken
achter witte zuilen
ontroert mij nog
de diepte van je ogen
in water
milder dan de wijn
dompel ik mijn handen
aan je fontein
hier ligt geluk
beloftevol geborgen
in de stilte
van je schrijn.…
Een tuin vol fantasie
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.554 'k Zag een tuin vol fantasie
'k zag er kinderen stoeien
met pijl en boog
'k zag er perelaars bloeien
de armen naar omhoog…
over bogen
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 263 sommige bogen kunnen
andere dan weer niet
altijd gespannen staan
klaar om wild te schieten
mocht de gelegenheid daar
de meeste bogen hangen stil
als geschoten trofeehoofden
aan het haakje in de schuur
waar ze schrijven over het stof
dat hun pezen allengs bedekt
mensen munten soms uit
in hun gebrek aan weten
dat ook bogen moeten bogen…
Bogen......
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 Ik tel de bogen
tel er vijf
het moeten er
negen zijn...
die de Maas
overspannen
in -licht gebogen- lijn
de rivier de baas
Ik ben aldoor
opgetogen
over deze brug
die verbindt....
het warmbloedig rood
van Brabant
met het zomers groen
van Gelderland.…
boog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 de buitenkant van
wat men zeggen
of schrijven wil
laat zich zelden
vangen in een
woord alleen
het is als water
dat zich vertakt
in rivieren
wat binnenin
gebeurt is een
duistere zaak
een gesloten boek
een enigma
zoals je wilt
een onzichtbare
oceansche rivier die
diepe zeeën zoekt
hoe stroomt taal naar
buiten hoe vinden…
Kyudo
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 163 Haya draait naar rechts
De otoya draait naar links
Kosmische balans…
Echtpaar
poëzie
2.0 met 20 stemmen 3.462 De vrouw is voor de man, wat voor de boog, de pees,
Zij buigt hem, maar gehoorzaamt hem;
zij trekt, maar dient hem steeds.
Tezaam een nuttig paar,
Is zij niets zonder hem, en hij niets zonder haar.…
Boog van de schepping?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 Door de boog van de schepping
aan te spannen sluist het beeld van
gisteren door het innerlijke oog.…
Groter dan zijzelf
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 Meisje in al
Je eenvoud
Zorgvuldig door
De Eeuwige uitverkoren
Krijgt een boodschap
Die te groot is
Om in een keer
Te bevatten -
Je buigt je hoofd
Voor het grote licht
Dat komen zal, en
Stemt in al
Je eenvoud in
Met woorden die
Groter zijn dan jezelf…
De boog in de wolken
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 365 Toen het licht
van de zon
de regen bescheen
zag ik Uw
kleurrijke boog
om mij heen.
Door Uw belofte
wist ik Uw blik
gericht
op die boog
en daaronder
was ik
in een bijzonder
ogenblik
zichtbaar
met U verbonden.
bij Genesis 9 : 16
“Als de boog in de wolken is
dan zal Ik hem zien, zodat
Ik mijn eeuwig verbond gedenk”……
Omdat ik zag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 Het was van elf hoog
dat ik mij voorover boog
en beneden mij een vrouw
'van voor de oorlog' zag,
ontredderd heen en weer lopend,
tastend, wijzend, wijkend: waarheen?
Zo vast van plan te bereiken,
maar nu, bij vluchtend licht
aan het einde van de dag,
niet meer wetend waar te kijken.…
De boogschutter
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 Was ik het die de boog spande,
of bracht de boog mij in de hoogste spanning,
trof ik doel, of trof het doel mij.
Dit alles,
boog, pijl, doel en ik
onscheidbaar verstrengeld,
in het schot,
daarin is alles zo helder en zo eenvoudig,
dat de pees midden door mij heengaat.…
Over de regenboog.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 141 De boog die je misschien
Weleens aan de hemel hebt gezien
Die springt nogal in het oog.
Maar weet je ook misschien
Hoe een kleurenblinde de boog zal zien ?…
Regenboog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Niemand lette erop
tot het water over de bergrug heen
het meer in stroomde
Het regende de hele zomer
een dichte grijze lucht-
zee stortte zich
als een wereldoceaan
over de aarde, een dik vel
beukend hout kwam boven
drijven, let niet op de dieren
Kijk niet of er mensen bij zijn
je weet het wel
de oude wereld
borrelt nog een beetje op…
De berusting
gedicht
2.0 met 24 stemmen 12.294 .
---------------------------------------------------
Dit gedicht van Mark Boog (1970) verscheen in het jongse nummer van Hollands
Maandblad.…
Zoals het is
gedicht
4.0 met 9 stemmen 7.272 Zoals het is: zo, zo
wil het gezegd zijn. U begrijpt:
dat het niet anders is. Dat zou
een ondraaglijke schande zijn die bovendien
elke noodzaak ontbeert.
We laden onze zinnen, leggen aan.
gaan in mogelijk genot ten onder.
Op afstand, zo is beschikt,
zullen wij onze karige daden beschouwen,
erom lachen, misschien huilen, nooit aangesproken…
HET AFSTOTEN
gedicht
2.0 met 147 stemmen 45.423 Het afstoten van het overbodige,
bespreken van het aanwezige,
aan het mislukte zo min mogelijk
betekenis toekennen,
zoals aan het ontbrekende -
het is verre van gecompliceerd, allemaal.…
Over de wateren zweeft de twijfel
gedicht
2.0 met 28 stemmen 12.281 Over de wateren zweeft de twijfel,
ziet ons, grijpt ons,
maakt ons genadeloos tot wie we zijn.
Dat is dus alvast goed afgelopen.
Nu nog slechts van ons af te slaan
zij die aan ons vooraf
bedoeling wensen te zien.
Nog stuurlozer, nog zwalkender gaan wij.
Kijk maar. Nergens heen.
Het is de bedoeling bovendien
dat wij daar niet aankomen.…
Oud geluk
gedicht
4.0 met 67 stemmen 16.750 Oud geluk (niet te koop)
in oude kamers. Is dat niet mooi?
We wisten al dat de zin van de ervaring
de herinnering is, en dat daarbij desnoods
de ervaring achterwege gelaten mag worden,
maar zo helder zagen we het zelden.
Je sloot de deur, keek me aan met ogen van fluweel,
glanzend glad van ouderdom,
en achter de deur stierf men er op los…
Troebel tij
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 761 mist is mijn angst
in dit troebel tij
gedreven ben ik
maar nog niet
vrij
in dit donker water
is geen plaats
meer om te zijn
en verander
mijn gedachtenstroom
in zoete wijn…
Atleet
gedicht
2.0 met 27 stemmen 11.775 Alle ramen zijn open. De geluiden van binnen en buiten
mengen zich; mengen zich met het licht en de gedachten.
Uiterst verwonderlijk is deze lijdzaamheid. Met handen
waarin geen zand en ogen onder leden wachten we lang.
Het zeggen is bijkomstig. In de verste stilste hoeken
is er plaats voor, tussen het gebeuren, naast het wachten.
Er beweegt…
Klein Huis
gedicht
3.0 met 33 stemmen 10.755 Klein huis, maar gooi er eens een bal doorheen
en het wordt groot. Zie al die meters,
zijn ze niet van ons? En slenter eens alsof
je niet weet waar je heen gaat: ruimte rekt
zich geeuwend uit tussen de muren. Zie:
het dwalen dat de kamers met elkaar
verbindt is witgeverfd. Er is een trap,
een kapstok in een kast, wat deuren. Als
een landweg…
Liefde
gedicht
3.0 met 44 stemmen 17.587 De lucht ligt als een blok op het land,
onzichtbaar en massief.
Je gaat gekleed in de kleur van je haar,
in je ogen, je passen en je woorden.
Je bent hier en elders. Ik draag je me na
en huiver. Je bent te groot misschien,
of te dichtbij. Je onbereikbaarheid
is onvergeeflijk. Kon ik een vogel zijn -
maar de nauwkeurigheid ontbreekt me…
Lichtval
gedicht
3.0 met 44 stemmen 17.380 Als ineens de zon de schaduwen
opzij veegt naar de verste hoeken van de
kamer, kijken we op maar zeggen niets.
Ik buig me naar het stof, neem af,
jij strekt een been om naar de keuken te gaan.
De richting staat elegant gecomponeerd
lichtval te verdragen.
Over de tafel hangt een gesprek.
We hebben het verlaten,
we bewegen ons nu schuchter…
Wij zijn uit de dood geboren
gedicht
3.0 met 14 stemmen 9.761 'Wij zijn uit de dood geboren', zegt de een, 'en worden
aan de navelstreng binnengehaald als een vis aan een lijn.'
'Welnee', antwoordt een ander, 'wij gaan gestadig voorwaarts.'
Een derde haalt zijn schouders op.
Die laatste heeft gelijk.
Het belang van lichamelijke oefening is niet te overschatten,
en in het denken schuilt de dood…
Men verdraagt zich maar moeizaam
gedicht
2.0 met 12 stemmen 7.499 Men verdraagt zich maar moeizaam.
De spiegels van de tijd
en de controleposten van de dag.
Als adem vergaan de wolken nergens stokkend,
mij benomen weliswaar maar prachtig.
Het scherp gestoken zolderraam,
als gat onovertroffen,
en het dagelijks bewegen;
men zal er maar tussen vermorzeld -
verontschuldigingen als wormen door de dag,…
De dagelijkse taken
gedicht
3.0 met 19 stemmen 14.559 De dagelijkse taken: het oprichten van het standbeeld
dat ik ben geworden, het bedekken van het lijf, drinken
van koffie, het ontmantelen van de plannen van gisteren,
het enzovoort. Het nogmaals opschorten van ongeloof.
Ik geef me over aan je onthutsende aanwezigheid, je
ogen. Dat ze me zien is nog het vreemdste, dat ze
leven zijn en vol…
Er was het hoofd
gedicht
2.0 met 20 stemmen 7.221 Veel is vergeten, veel herinnerd,
veel veranderd, omwille van de goede vrede
in het malende hoofd, dat woedend wint
wat het lichaam verliest: snelheid en onkunde.
Noem het roes, noem het nevel. Woorden komen later.
Omheen de verzamelde zintuigen watten, wolken, iets
beschermend verpakkingsmateriaal,
want ze zijn scherper geslepen dan ooit…
NAAST IEDERE WIEG
gedicht
3.0 met 53 stemmen 11.315 Naast iedere wieg een fee.
Moeder wringt. Vader knarst.
De fee zegt: ‘Nou ja, we zien wel.
Ik wil mijn voorspelling
later graag preciezer formuleren.’
Aan de lianen die het licht ons toewerpt,
zwaaien wezentjes van wezenlijk
onbegrepen aard: wild, vrolijk, angstaanjagend ook.
En geen zonsondergang om tegemoet te rijden,
geen dagboek om…
Niet
gedicht
3.0 met 17 stemmen 6.190 Elkaar dan niet te kennen,
ineens. Of al heel lang: altijd.
Niet, het gaat hier om niet.
Sommigen zeggen dat dat,
precies dat, het essentiële moment is,
het moment ‘niet’,
dat het daar om gaat.
Maar dat is wat sommigen doen: praten,
altijd maar praten.
Muziek in een lift.
Hadden ze gelijk, ze zouden zwijgen.
----------------------…