Alle inzendingen over brander

de ellebogen vormen visitekaartjes bezoek ongewenst het branderige gevoel maakt krabben onafwendbaar…

Een breekijzer of branders om te snijden, Betonschaar, koevoet, bijl, bom, dynamiet, Zelfs met perfect gereedschap lukt het niet Om iets uit een verpakking te bevrijden. Pleur op met al die voorverpakte pakken, Mijn koninkrijk voor opening van zakken.…

Het geeft me wel een branderig gevoel, Nu Nederland een duo mee laat dingen, Dat eigenlijk niet uitblinkt in het zingen, Hoe moet dat straks in mei in Liverpool? Op deze wijze eindigt het nog laatst, Tenzij het zich in beter daglicht plaatst.…

in ijs heb ik je vormen bevroren geen natte vingerwerk maar zagen en grof boren met branders heb ik de details verfijnd jou elegantie meegegeven je transparant gelaat gedecoreerd met haar uit sneeuwkristallen jij bent het mooist van allen ontdooien als de lente komt zal je dan ook heel zwaar vallen…

branderige ogen solo ontwaken de schaduw volgt zijn eentonige weg energieloos ontbijt het huis tekent kribbel krabbel zijn geest is bevuild met zwarte regen automatische piloot op het werk herinneringen krassen zijn ziel Pffffff een lachend kind met negen vingers maakt een opening in het vastgeroeste deksel…

Bitterzoet branden de lippen, de zoutige smaak van de zee het branderig gevoel, de vrijmoedige geest ...laat ons juichen vrolijk en verblijd laat ons water scheppen met vreugde uit de fonteinen der ziel de bronnen der verzoening, laat de liefhebbers gerechtigheid proeven in het achterste gedeelte boven in de mond...…

en in die nachten waar ‘t beven onderhuids branderig wordt en zich het vlees in grauwe rafels van de liefde afpelt waar ik in nevels wankelend mijn gedachten zoek woorden zich in het bordeel der ijdelheid ontbloten waar zwerende angst voor stomheid elke verantwoording naar zich toetrekt en geel bloed door mijn aders drijft in die…

Op passie van branders. Koffieminnaressen en, liefhebbers van koffie, wachten op barista's, die koffie openbaren. Wonderlijke openbaringen. Gevoelens van liefde. Goddelijke vrede. Ontdekkingen. Geheimen. Smaak. Geluk.…

Lachen als voor ’t eerst De ogen zijn het zelfde, al zien ze alles anders Het leven vloeit voort, echter voor het eerst beheerst Het heden heerst, de toekomst lonkt, verleden tijd verdwijnt in alles branders Met achterom kijken kan ik niets bereiken Het beheersen van de nieuwe inzichten moet nog blijken Ik verbreed mijn dijken Het afleren…

Tiroler huisjes namen dragend als Gottes Heimat en Schwalbennest aangeharkte tuintjes op de achtergrond dwangarbeiders figuranten in burgerkleding aan de horizon torenden in de verte twee grauwe grijpers een witte schoorsteen stak boven de bomen uit nazi’s hieven het glas het waren altijd de anderen die stierven Aktion T4 brander…

Verlaten sneed een voorlaatste diepte, scheurde lucht om te ademen, branderig van geur brandde de ziel het weemoedige hart, sprong als een hinde over nissen van kleur. Enerverend bedelde zoektocht naar een oplossing, huilde weerstand als een kind in hem, tranen zacht..…

een niet te beschrijven gevoel denderend door hoofd stromend door aderen ze lopen ze slenteren ze ademen in mensen zoveel mensen tarot reiki kaarten aura was en spiritueel tekenen massages en diversiteiten aan cultureel erfgoed de kleurrijkheid aan stenen de genezende rijkdom wonderlijke figuren engelen boodschappen in jezelf gekeerd branderige…

Soms voel ik ze als branders en soms als waterlanders. Onder die sterrenpracht en grote volle maan zie ik vaak het nodige aan ontroering gaan. Soms ogen het liefdevol gebalsemde gebaren waar ik op mijn beurt dan steeds naar blijf staren.…

Ek loop nou op Paternosterstrand, waar branders die huil uit my spoel. ’n Albatros se krasgeluid my kom vertel; jy was net nooit, vir my bedoel.…

wil ek net, my doodgewoon, ek wees weg van skewebeelde van hoe mense met dieper geheime, na my kyk wil ek in myself wandel sonder vrees weg van die gejaag na roem, rykdom skulpies optel, na wulpse branders gryp wil ek in myself, van myself lees weg van mense wat veg oor grond liefde, mekaar om elk eerste plek, fnuik wil ek wees op plekke…

die ondergaat De zon, zijn branderige droge ogen zien aan de horizon van de wereldbol de kwetsbaarheid van het vervuilde geheel En hij trekt zijn conclusies: Wat er van nature is neemt gedwongen af wat menselijk blijkt is een afgedwongen toename van schijn van het wereld vervuilende zoeken naar zichzelf Ze noemen het “creatief zijn” “…

De blauwe meertjes voelen lokken voor mijn branderige voeten, maar we moeten door, de hoge huig oplopen, dorstig arriveren, ja, op 't terras! Met uitzicht op alle tanden, kiezen, roodgloeiend in de avondzon als Gods weidse open mond!…

Dat wat vele net uiterlijk wensen van de ander, tot je ze plots meedogenloos in liefde loslaat, beseffen ze niet dat hun bewuste wens vervult is, terug alleen, werkt rust en vrijheid dan als brander.…