Alle inzendingen over daal

Ik zag mijn lot, En snikkend - lachend, vond ik 't pad naar 't dal.…

zesjaren dal Zie ik dat het goed is…

Op het moment dat je weerloos bent slaan ze toe in niets te vergelijken met wilde dieren de beschaving uit het boekje literatuur voor ambtenaren en jij in het verdom hoekje ze laten je liever bodemloos dalen in het dwalen van verhalen leggen je geen strobreed in de weg als je weggelopen bent van hun rede op het moment dat je om hulp…

De randen zijn zwart de zon staat laag mijn hart is vol smart zorgen tot aan mijn kraag Het licht raakt de bodem niet het binnenste wordt niet belicht het is niet vreugde wat men ziet het is iemand die zwoegt en zwicht Om te komen uit de diepte zichzelf zoekende te kijken op de paden die hij liep al vloekende Hij moet zichzelf vinden…

bereikt eindelijk vond ik de rotsspleet en nu daal ik in het donker af naar mijn verborgen dal…

Veel Oost-Germanen hebben zich beklaagd dat de redactie van ons dictionaire het volk discrimineert dat ooit met flair Romeinen en Carthagers heeft belaagd. Vandalen zijn het namelijk luidruchtig oneens met de omschrijving "vernielzuchtig".…

langs donkere gordels en kale top kijk je tegen de berg op verlangend de hoogte te krijgen aan de voeten het moeras van de stilte uiteindelijk zit er maar een ding op genoeglijk rondsoppen en niet denken aan toppen…

Dan zal ik zonder knots of staf, mijn eigen weg wel vinden, door de dalen van duisternis en dood. Terwijl ik nerveus en angstig in mezelf mompel over tranen en een verloren stad, die ik niet eens meer kan herkennen aan de horizon.…

Ik haat je, Van Dale (van a tot z) Betweterige kribbenbijter Egoïstische letterzetter Gerangschikte woordenschijter Jij durft “democratie” te verklaren Jouw regime is dictatoriaal Je hebt voorkeuren en steeds bezwaren Jij meedogenloos woordentribunaal Ik zoek je, Van Dale (van a tot z) Gepaternosterde dwingeland Vermaledijde taalpuritein…

Een onzichtbare wereld van oorzaken en motieven de waarheid slechts een idee als een dagroom bij wijle die gedachten beheerst Wijlend in het trage dal blijf ik kijken naar de zon die zich nu en dan laat zien tussen overhellende rotsen wat is het klam hier benee geen warmte om te klampen Maar oponthoud voedt de twijfel verloren woorden…

raak me aan sla me er door geen kans geen gehoor de vlam zwakt af slaap door de dag niemand weet waar heen niemand geeft laat het maar met rust genadeloos is de kus kus van eenzaamheid niet op voorbereid bergen verzetten de geesten gezelschap geven geef me een berg om af te dalen dalen naar het dal het dal van eenzaam verval…

Zie 't wijde dal, in zachte sluimering verzonken, omsluierd van het dikkend duister, - eindloos ver, geruisloos, lichtloos, als van d'avondwijn nog dronken. Ginds pinkt, verdooft, pinkt weer één pinkelende ster.…

Toen het dal Ik verloor mijn weg en hervond hem tussen de wateren en bossen tussen de velen paden strek ik me uit en kijk omlaag over het dal Het uitzicht ligt smetteloos voor me onwetend wat er verder voor me ligt ben ik nu zoals ik geloof dat ik nou eenmaal ben Toen het dal De muren waarin ik vastgeketend zat liggen ergens…

een rijpe vrucht gevuld met de puurste nectar van liefde het landschap ademde regenbogen en nu met zijn nieuwe heersers: razernij en wanhoop is er van de levendige stilte en schoonheid nog weinig over hier en daar een bloem die ik met al mijn kracht losruk uit protest tegen de vrije wil een reis van leven op dood van bergen en dalen…

Ik loop door een dal, verlaten alleen met mijn wanhoop weet ik nergens waarheen maar ver, heel ver, heeft iemand mijn schreien gehoord en de Herder brengt me weer naar een veiliger oord!…

in wij dalen de dalen uit in diepere dalen dalen wij dan.…

In die stille maand november Alles kaal, dor en leeg Sta ik in een verlaten steeg Geen gedender. De regen spat op mijn gezicht Op de kalen bomen Ik hoor het water stromen Doe mijn ogen dicht. Ik sta aan de grond genageld Ben bevroren van binnen Sta te verzinnen Dat het hagelt. In mijn hoofd giert de pijn De stenen op mijn gelaat Pijn die…

In je ogen zag ik een liefdevolle zee Uit je mond kwamen hemelse woorden Waren er maar meer mensen die dat hoorde Nu ben je weg, waarom nam je me niet mee? Ik heb geen idee hoe het met je gaat Ben je ziek of nog in leven? Was je maar thuis gebleven, Ik hoop dat je dadelijk weer voor me staat We moeten allebei niet bang zijn voor gevaar…

Nooit zal ik aan jullie wennen Jullie weten niet wie ik ben Of wat ik ben Jullie willen me niet kennen Zo voelt het als jullie tegen me praten Ik voel me alleen en klein Jullie hebben me verlaten Ik heb er genoeg van om alleen te zijn Ik ben niet sterk genoeg om op te bloeien Tot een sterk persoon uit te groeien Het zal mijn tijd nog wel…

'Dag meisje op het strand, Wat een mooie bal heb je daar! Kom, geef me je hand, Dan krijg je van mij een ijsje' Samen lopen ze door het zand. 'Amy waar ben je mijn meisje?' Mamma gaat staan Zakt weer terug in het zand, Ze had Amy nooit verteld niet met vreemde mannen mee te gaan. Dag kindje op het strand!…

Op de bergweg hupt de volle maan met me mee -- dal na dal na dal.…

Van Dale viert en Nederland verkoos - zo werd jongstleden dinsdag openbaar - tot mooiste woord in 150 jaar een kei van ver: het woordje ‘bolleboos’. Hoe is het mogelijk dat dit woord won, terwijl men ook op ‘dichter’ stemmen kon?…

Het stille dal Adem van water, welt vanuit zuid, langs groene oevers, zonder geluid, de wind wendt zich af, hier woont de tijd...…

Eenzaam de terugweg moeizaam de obstakels steeds na iedere bocht volgt weer een nieuwe te veel afgedaald in jezelf te veel afgedwaald van je ik toch het doel nog steeds voor ogen je wilt hier uit nooit meer die heenweg naar beneden…

Lelietje-van-dalen heel speciaal, spreken met geur en kleur hun eigen taal. Een taal uit de natuur geboren, iets wat je alleen met je hart kunt horen. Lelietje-van-dalen geplukt in gedachten, in staat om alle pijn te verzachten. Hun geur bedwelmt mijn gevoel, als water zo zacht en zo koel.…

ik weet in het dal ligt een meer zonder mist kan ik het zien nu kijk ik trefzeker richting dal naar het meer het is mooi zonder meer…

Van Dale wordt op die manier niet dikker.…

hoofd Klimmend langs ravijnen, zonder val Soms dwaalt m’n blik af Naar beneden, naar het dal Daar zie ik jou dan lopen Roep je iets ?…

Van alle gulden heuvelkammen kentelen lijnen, die lenig naar elkander wentelen te zamen vloeiend in het dal, als fijne ideeën, die heur draden mengelen, uit elke geesteshoogte, en samenstrengelen tot één harmonische gedachtenval.…

als tienjarige droomde ik van een wereld met een zwembad vol naakte haremdames waar het eten naar boven gebracht werd in automatische boodschappenmandjes daar werd alleen door automaten gewerkt alles geregeld door groen en rood licht weg met oranje en de twijfel en oorlog alles enen en nullen en helder inzicht ondertussen het zwembad drooggevallen…