Alle inzendingen over dacht

Waar heeft ze het over, als ze weer eens over moeder sprak, ik had het mensje amper gekend nu ik ouder wordt, denk ik, wat heb ik gemist!…

Hij kleedde je in ondergoed verdraaide licht de linkervoet compromitteerde toen het been Een paar seconden bleef ik staan want waar kwam het idee vandaan dat jij hetzelfde bent misschien Zo onafhankelijk en stil staren jullie door mij heen wat is er in mijn ziel te zien? Ik zocht naar een verschil zoveel lijk jij op haar de etaleur…

ik heb je geoogst nieuwe voren geploegd maar je land ligt nog braak heeft de lente tegoed toch schijnt de zon en groent de natuur maar jouw zwart ligt erbij alsof de winter nog duurt waarom kon je niet groeien in de herfst van de zomer je rijpte volop en kleurde zo mooi in de wind van je dromen ik heb me vergist dacht je meerjarig…

ik lees je zinnen-beeld en samen paradijzen we de wereld als de tijd zich weer verveelt in het dichten van de gaten nu de zonde niet meer speelt toen jij mijn Eva werd zag ik opnieuw de slang ze ontkronkelde mijn dromen sliste vorkend langs de bomen wist mijn zwakke plek al lang ze prees de appelmacht die ik verboden dacht…

Natuurlijk is ondergetekende wederom schatplichtig aan onze fabelachtige, ingenieuze, technisch begaafde, ongenaakbare, doch bij tijd en wijle toch ietwat eenkennige eeneiige tweeling Theo en Danes, die hun licht hebben laten schijnen over het laatste uur van de brokkenpiraat in de Arena... ________________________________ KAPISTEIJN Ooit voer…

Wel gek hoor, zei de Gorkumse agent De tijd dat wij de poederpost bestreden Is toch al gauw een jaar of twee geleden Uw voorval is uniek en ongekend Maar ja meneer, u weet hoe of het gaat: De TPG bezorgt wel meer te laat…

Hij dacht daar drijven woorden Op het water die niemand voelt Ze gaan kopje onder dacht zij Golven bedekken koude taal Dacht zij er is hier niemand nog We wandelen alleen Langs rechte lijnen Hij dacht wat als we nog een keer De kronkelpaden nemen Bij de zoute druppels op het zand waar zij dacht Hij dacht nooit meer aan die dag Toen ze binnenkwamen…

Ik dacht, het overkomt gewoon een ander Ik dacht: het overkomt mij niet Ik dacht een soort verheven te zijn Maar dat dacht de ellendeling dus niet.…

"Wij zijn een stel geoefende piraten. Een scheepje kapen is een peuleschil. Je vaart er heen en houdt je dan muisstil. Zo hebben ze totaal niks in de gaten. O nee, ik zie niets meer. Hé, wat is dat? De zon verblindt me: 't is een Frans fregat!"…

Ach waar is die Erasmus nou gebleven Leeft hij nog wel in deze tijden voort Wordt hij nog steeds gelezen of gehoord En zijn gedachtegoed nog doorgegeven Ik rijd eroverheen en weer terug Bedankt man....voor het bouwen van die brug…

Dacht die is gek, eenling, geniaal – misschien ook niet - van een andere planeet. Dacht kanniewaarzijn! Die sporen niet; buitenstaanders uit een andere wereld. Dacht, hoe is het mogelijk? Duplicatie van het kwaad, uitgebannen emotie en individualiteit, buitenaards. Dacht, pas op! – kijk uit! - Ze grijpen de macht.…

Wat ‘demissionair’ nou echt betekent, Dat snap ik niet, want Els praat rustig door, Nu roept ze weer, ze schaamt zich er niet voor: “De wachtlijsten zijn dus verkeerd berekend.” Daarom mag volgens mij nu wel gesteld: Minister Borst: u bent echt uitgeteld.…

De geelstaartwolaap zei: “Ik heb zopas Vanuit mijn schuilplaats in de nevelbomen Een zeer bijzonder zoogdier waargenomen Dat naar ik meende uitgestorven was. Maar die veronderstelling was dus fout: Er liep een mens rond in ons nevelwoud!”…

Toen je zei dat je dacht dat je wist wie je was dacht ik ik wou dat je was wie je denkt dat je bent…

Daar sta ik dan Op dat spoor Turend naar die bocht Zoekend naar wat je dacht Die laatste momenten Flitste je leven aan je voorbij Dacht je aan je vrouw Je kinderen Aan mij Of dacht je aan niets Was je gewoon bang Voor die klap En dan…

zij kermde onder zijn heftige liefde hij dacht dat zij een orgasme had hij dacht fout zij had aderspat…

altijd maar de levende lucht   dat altijd maar altijd maar het rimpelende water   de middag   je huid ik dacht dat alles altijd maar   ik dacht dat nooit hier nu langs het lange diepe water   dat nooit ik dacht dat altijd   dat nooit   dat je nooit dat nooit vorst   dat geen ijs ooit het water  hier nu langs het lange diepe water   dacht…

alles achter me laat ik los alles dat wat niet was wat me leerde me genas van alles dat ik dacht dat ik was alles wat ik dacht dat ik was laat ik achter dat was…

Dacht dat jouw stem klonk in stilte van mijn heimwee toen ik voelde dat ik wegzonk in toevalligheden dacht dat ik bekoring voelde in opnieuw beginnen omdat ik je had losgelaten en gekoesterd met gevoelens in alles vergeven dacht dat je mijn stem hoorde.…

Ik dacht dat ik wist wat liefde was. Ik dacht dat ik wist wat trouw was. Ik dacht dat ik wist wat vriendschap was. Maar jij maakte er O.T.T van... Ik weet wat vriendschap is. Ik weet wat trouw is. Ik weet wat liefde is. Ik weet dat ik van je hou en ik wist dat je mijn vriend was...…

Ik dacht, en misschien dacht ik te veel, dat jij wel menselijk wezen kon, maar als je voor mijn deur zou staan, zou ik dan weer opendoen voor jou?…

Ik was en ik liep Ik dacht en ik sliep Over bomen en het gras Dacht ik dat het was Ik dacht en ik droomde Over Geluk dat stroomde Ik wilde je zoenen En jij zoende mij In het hoofd waaien wolken In het hart woelt de onrust Gezocht naar dat ene Ik was er bijna maar nog lang niet.…

zo dachten wij verbeelding in het zwerven en het spreken van raven het hoofd dat alles voelt door steenslag, tot beneden of op de vlucht ik trof hem in een zwarte jas zijn taal gelijk dacht ik weer zo'n man niet alles is hemelhoog zo dacht hij regen zonder woord…

Hij schoot vanop het trottoir rechtdoor de weg op. Blik op niks. Niet eens op het zebrapad, want dat was er niet. Alles dichtgooien was de enige optie. Hij kletterde onderuit. Verdwaasd keek hij ons aan. De pijn moest nog komen, pijn heeft geen haast. Hoeveel geluk hij heeft gehad, beseft hij wellicht niet. Ventjes van pakweg veertien doen…

de slaap was vannacht onberispelijk aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok die grijnzend naar me keek, vele dromen brachten de kers terug en werd gelegen in een toef van een zoet roomhartig verlangen de bochten in de weg werden verlegd tot wijde hoepels met een enkele strook die het vluchten bleef behoeden daar de omtrek van de nacht zich…

Ik dacht ik dacht ik dacht ik dacht ik dacht zoveel. Wat bleek ik bedrogen te zijn door eigen geest want niet de zwarte trage duisternis leegte vreesde ik maar het uitnodigende alomvattende dansende licht.…

Wist je dat In deze stad Een man (Een grote dan) Bij de Turk wacht (En aan jou dacht) 'Uw Kapsalon is klaar' En ik dacht Aan jou haar…

Gisternacht dacht ik aan jou liggend op de bank wakker door een jengelend teer Gisternacht dacht ik aan jou irriterend ook aan de gedempte klank het gesnurk van mijn ouweheer Gisternacht dacht ik aan jou fantaserend ondertussen -van liefdevolle omhelzingen- och, was ik maar jouw kussen…

onderweg ik dacht: ik ben er en: ik wil er blijven ik dacht: ik kan blijven binnen deze ommuurde tuin verborgen voor tergende demonen die me verjoegen naar godverlaten oorden stil luisterend rustig ademend onder het bladerdak onrust vond moeiteloos zijn weg en ik dacht: ik kan hier niet meer zijn ik was opnieuw onderweg…

Een man oud en stram, dacht dat ie nooit aan de overkant kwam. De jochies langslopend in volle draf, dachten oh god die leeftijd wat een straf. Maar oud als ie was en geen haast iets te halen, dacht de man goh wat zullen die jochies van al dat gehaast balen.…