Ze stonden daar getweeën wat te praten
Versoepelingen krijgen nog geen vaart
Het nieuws op deze persco had zo’n baard
Maar anderhalve meter wordt verlaten
We mogen straks dus naast elkaar gaan lopen
Ik moest maar weer deodorant gaan kopen…
is hij, alleen
een fragmentarisch man
soms hilarisch, maar meestal
betreurenswaardig
met zijn pen, zijn blik
oneindig, ja, onnoemelijk
ernaast gericht
hij heeft geen weet
van het leven, hij schrijft
inkten stokje in de hand
en droomt zich weg
naar papier dat scheurt
mocht hij stinken,
hij zou ruiken naar de dood
maar hij gebruikt deodorant…
En het lukt mij maar niet
om de codes van hitsige vrouwen
te ontcijferen
ik interpreteer hun tekens
allemaal als onbedoelde uitnodigingen
zoals die ver omhooggestoken arm
die mij haar zwaar behaarde okselhaar toont
donkerbruin en glanzend van zweet en deodorant
als een verwijzing naar haar schaamhaar
neem ik aan
ik kom nooit verder dan…