Alle inzendingen over diadeem

Zoektocht door intellectuele oude plunje van vele denkvermogens Tussen een mengelmoes van edele en onedele metalen schittert de Hemelse diadeem met Edelsteen het goud uit de rotsbedding.…

brillen zonnebrillen in den hand op het hoofd ook op de neus met logo zonder logo gezichten zonder ogen brillen als diadeem te grote brillen lijpe brillen het is weer brillenweer…

Parmantig zit je naast me Met gekamde haren en diadeem Je bent mooi, een spiegeltje van jezelf en voor de wereld. Ik kijk in je oogjes en zie de ongenerfde schoonheid, Speciaal voelen en de wereld Is van ons een glimlach lang. “Mamma komt mij ophalen hè”…

'K voel mij de mens niet meer dan 't dier verwant: Mijn voortijd eer 'k in kunstige infuzoren; 'K vervloei, hen ziende, in schem'ring vreemd verloren, Waaruit tot mijn ziel Brahman is ontbrand; De vonkjes eer 'k, uit wier heilig verband Ik ben, een vlam, meer dan hun som, geboren, Zoals een Boeddhabeeld, dat als een toren Over de wereld…

zich door zon niet laat smelten is de kracht van gewetenloze mensen als kemphanen staan zij tegenover elkaar en kakelen als de kippen die het moeten bezuren en nauwelijks nog eieren kunnen leggen staat daarom even stil bij de zachte wind die overal om ons heen is en geurt naar lelies en gras bedekt met dauw zegt het kind met een diadeem…

Lichtjes, lichtjes zag ik veel, iedre drop was een juweel, onder diadeem van licht zag ik toen jouw jong gezicht. Elven-liedwijs mij toen ving ringsom in de toverkring, vogel-licht toen zweefde ik mee over 't groen van klaverzee.…

Vooraleer de vroegste vogel zingt Vooraleer de hemel baldakijnt Het gulden diadeem der dageraad In 't rozevingerig palet verschijnt Van Eos die het oog der dag omlijnt De heldere diamant die rijzen gaat En vooraleer Aurora's gloed begint De nachtelijke duisternis verdwijnt Nog voor de haan zich driemaal horen laat Zijn in het primordale…

Roest voor diademen. Al 't minder kleine is groot voor de geringe. Een reus alleen kan nietigheid verdragen. Hij schept behagen in de kleinste dingen: Aardschokken, volksoplopen sprinkhaanplagen. -------------------------------------------- uit: 'Alle gedichten tot gisteren', 1994.…

De prins uit vroeger tijd gaat op een briesend paard door gevreesde woestenij tart loerende gevaren zijn zwaard en diadeem blinken van strijdlust blijmoedig zoekt hij moeizaam veroverd geluk en geheel zelf behaalde roem diens dapper vertrouwen woont in het dennenzaad dat zich berustend _ toch vol hoop aan de grillige wind geeft als haast…

Hoe moeilijk is het te bevatten dat een mens aan dingen went, een avond als deze niet herkent als een diadeem uit vele schatten. Toch nog vroeg naar bed gegaan lag ik naar 't plafond te staren, tellend de dagen en de jaren dat iets moois me was ontgaan.…

Nu spit hij hier naast hoge chrysanthemen, zoetgeurende asters en de zonnebloem, Voor wie ooit bogen zoveel diademen? Maar hij zwoegt voort en taalt niet naar de roem. Want straks als in zijn tuin de kopers komen moet alles proper zijn aan pad en plant, en 't blozend ooft moet gloren aan de bomen of 't zo geschonken werd uit open hand.…

Het teerste, door schaamacht'ge scherts verzwegen, Het diepste, dat in half ontveinsde daad Zich buiten waagt, half bang dat 't zich verraadt, Half hopend, trots in enen en verlegen; 'T heiligste, dat langs laat begrepen wegen Mijn ziel opvoerde tot haar hoogste staat, Had ik aan sterke herinn'ring's gouden draad Tot diadeem voor één…

– en scheen een schimme, Wijl ’k om haar hoofd als diademen klimmen En dalen zag der starren gouden pracht. O liefste Mijne! éer ik een gróete vond – Ave Maria! ruiste ’t door mijn ziele, En heel mijn ziele ruiste U toe – één zucht...…

We bouwen aan trappen die naar de hemel stijgen hoog prikt het skelet door de blauwe aanblik die zich met diademen van sterren verlicht, rijzen tekenen van twijfel, ontmoediging en frictie aan gene zijde van onze horizon.…

Ga maar zo lang wonen in die kustlijn grilliger die diafane golfslag dat oogverblindend land van vuistdikke korrels en heel veel wit licht Ik zal je bezoeken in de diadeem van je haar, je zomerpaleis van zout en de baklucht van mijn liefde zal het parfum zijn dat je draagt, de dunne halsdoek.…

Dat nare kroontje kan nu af; toon nu De diadeem van haar, die groeit op U. Die schoenen uit; betreed dan veilig Dit bed, der liefde tempel zacht & heilig.…

Dat nare kroontje kan nu af; toon nu De diadeem van haar, die groeit op U. Die schoenen uit; betreed dan veilig Dit bed, der liefde tempel zacht & heilig.…

het leeg latwerk en ijl en wonderlijk veeg wordt er hun weefsel, een web verward met open gaten en flard bij flard, een ruigte, die bindt en samenhoudt het kantige hek, het ruwe hout en ordeloos omgeslingerd is als grillige voorjaarswildernis volgroeid; en midden in dit struweel een verdichtingsbegin, een grijs juweel, bestoven parelen, diadeem…

Ik zag Zo even reeds het lichten van de ster, De page die mijns vaders kleed draagt, ver Achter het Oosten wacht de maan, een zweem Van blank licht zwelt al van de diadeem. Daarom vaart wel. Van hier. Maar vaart al zacht, Want gaarne wilde ik mijn eerste nacht Dragen in stilte.…