Alle inzendingen over doek

Zittend naast 't houten kruis met gesloten handen verwerk ik beelden met stil geruis en voel mijn ogen branden. Met mijn hoofd gebogen sluit ik mijn betraande ogen begin ik in mezelf te praten waarom hebt U mij verlaten? Toen werd het licht na drie uur nacht U riep toen uit "Het is volbracht!" nadien werd ik bevreesd want U boog het…

Over bergen en door dalen wordt de grond bewogen door hen die niet meer stralen maar wanhoop in betraande ogen Hij heeft de deur gesloten waar het veilig was zo vaart men nu op boten en hoop is hun kompas Toen 't gezin voor hem verdween greep hij angstig om zich heen naar de hoge golven die hoop hebben verzwolgen Mijn geweten klaagt…

Kijkend in 't aards theater neem ik in gedachten mee druppeltjes van levend water samen vormen zij de zee Zeeën zonder grenzen nemen druppels mee druppeltjes van mensen uit onze eigen mensenzee Druppeltje uit de mensenzee vluchtend uit 't vreemde land 't kon niet verder met ons mee ligt als druppel op 't strand Door ons eigen onvermogen…

Magazijn vol haat werd leeg geschoten kogels van 't kwaad hebben 't oog gesloten Met geheven glas de vrijheid genoten daar op 't terras zijn ogen gesloten Pop muziek met kogel noten werd bloedfabriek die ogen sloten Liefde is verwaaid koelbloedig neer gemaaid onderbroken is hun reis in de straten van Parijs Geef de Liefde, neem…

Dromend op geboortegrond uit Syrië of Nederland kijken kleine ogen rond in het grote mensenland Spelend met zijn knuffelbeer zonder olie, geld of macht wacht een mensje klein en teer tot zijn flesje wordt gebracht. Lachend van geluk onschuldig kinderbrein gaaf en ook niet stuk 't geweten is nog rein Mensje op de tast naar liefde…

Muziek bespeelt de snaren van mijn hart die mij verklaren gevoel van onvoorspelbaarheid 't besef van jou aanwezigheid Muziek gevormd uit tonen t' Kondigt mij De Jezus aan in gedachten bij personen die naar Hem zijn toegegaan Muziek die mij doet dragen in gemis en in verdriet en met zoveel vragen 't is de Vader die mij ziet Muziek van…

Mensen moesten wachten ‘t Paradijslicht was gedoofd ‘t heeft aan Adams geslachten Zijn eigen Zoon beloofd God is ons niet vergeten we waren haast verloren maar waar de dieren eten is Gods Zoon geboren ’t lag gewikkeld in doeken als mensje, heel gewoon je kon Hem zo bezoeken de kribbe was zijn troon Handjes tegen baby’s mond eens…

In haar huisje arm en klein met zichzelf en met haar dromen en haar jonge meisjesbrein onbewust wat er zal komen Bevend en met angst bevangen toen opeens aan haar verscheen iemand uit de Hemelgangen plotseling was ze niet alleen 't Sprak haar toe met engelenmond nog nooit gesproken zinnen woorden die God zelf haar zond kwam bij haar…

Nog leeg en onbeschreven wordt wit papier verlicht in 't donker nu beschenen door vlammend kaarsenlicht Vlammen geven plaatsen door Van Bethlehem of Nazareth Bijbelboeken tussendoor vormen zo een kerstconcert Schaduwen op wit papier door kaarsenlicht verlicht 't heeft een mensje in vizier en tekent een gezicht De tekening geeft…

Oude boek net dichtgeslagen nieuwe open, zonder dagen boek nog lang niet uitgelezen vraag me af hoe dat zal wezen. wordt dit jaar ook uitgeschreven? is dit 't laatste in mijn leven? begin ik aan het laatste jaar? is dit het dunste exemplaar? zal ik zwart papier omslaan, zonder iemand verder gaan? of met gouden pen beschreven, van het…

Ik hoor muziek van kogels fluiten de akoestiek van harten sluiten Ik zie een pad gevormd door haat aan 't eind een stad waar liefde gaat Ik hoor de toon van geld en macht en een patroon van 't kwaad dat wacht Ik zie een stad ineengestort het mensenhart ...'t zelfde lot Er roept een mens nog klein en teer 't heeft een wens…

We zijn stil gezet later staat niet vast er geldt een andere wet we plannen op de tast We dachten het te weten waar we morgen stonden of waar we zouden eten we hadden ’t uitgevonden We zitten nu gevangen kijkend achter ruiten luisterend naar gezangen van vogels die vrij fluiten We zien de knoppen springen van bomen die ontwaken…

De stilte heeft bezit genomen een bron van nieuwe krachten deed woorden binnenstromen in tijd en mijn gedachten Woorden werden zinnen ‘t spreekt tot mijn geweten ‘t drong mijn hart toen binnen de Geest heeft het bezeten Door Liefde toen verlicht ‘k werd erdoor gevoed ‘t wezen wordt zo onderricht hoe het daarin wandelen moet ‘k Mag…

't Zit soms diep verborgen bedekt met haat en pijn 't worstelt elke morgen met waarheid of met schijn 't Zit vol hoop te wachten op erkenning en op recht die het leed verzachten met de Liefde onderlegd 't Hart kan niet echt stralen door een wond die open ligt als 't recht niet valt te halen blijft vergeving onbelicht Trots zal…

't Heeft daar stil gelegen voorzichtig neergelegd met Gods eigen zegen aan de mens gehecht Liggend in een stal in 't plaatsje Bethlehem 't zal mensen in getal genezen met Zijn stem Je zal het niet verwachten dat hier een Koning ligt uit menselijke geslachten maakt Hij het donker licht 't Is nu nog ongeschonden als Kindje klein…

Op zijn weg in vrije val dwarrelt daar een ijskristal samen vormen zij een vlok toen de wind hen samentrok Vlokkenspel dat binnentreedt vormen straks het witte kleed kinderen met een hoop geschreeuw spelen buiten in de sneeuw Aarde ligt in ’t witte bed om me heen een silhouet van bomen in serene rust dieren zijn in slaap gesust Op…

't Jaarboek zal straks sluiten met een Goddelijk signatuur 't zal met Zijn wil besluiten 't geschreven laatste uur 't Was voor ons verborgen hoe 't boek beschreven werd 't schreef wel elke morgen voor ons een nieuw complet We zagen water stromen op 't kleine nieuwe leven 't mag altijd bij U komen U hebt het zelf geweven Ook hebt U…

Hij zweefde over ‘t water nog voor de dag begon ’t kwam toen eeuwen later als troostend Pinksterbron ’t Mocht mensen inspireren in Woorden opgeschreven opdat wij mogen leren hoe wij toch moeten leven Als harten open gaan zal Hij Zijn werk beginnen ’t doet ons dan verstaan hoe Jezus te beminnen ’t Zal een dreiging vormen voor wie de…

Voor een dag begonnen was de mens nog niet bestond wel in Gods gedachten was ’t donker ’t licht niet vond Geen eind en geen begin de Oorsprong van het leven de mens er middenin zijn leven duurt maar even Aan ’t eind van ’t jaar gedenken hoe dat nu komen zou wil Here ons doen schenken van harte ons berouw Wil ´t hart toch doen verblijden…

De grenzen van mijn doek Zoek ik op, veilige begrenzing Van de eindeloze lijnen Die onder mijn handen Ontstaan - Gedachten die gedachteloos De vrijheid zoeken, kleur En uiting geven aan wat Er in mij leeft, Aan de diepste kern Van mijn bestaan…

, en er zit nog veel Flappie in oom Doeke.…

Voor mij ligt een doek het zijn de kleuren die ik zoek dat heeft te maken met mijn stemming op het doek heb ik geen remming daar laat ik mijn handen glijden en mijn spatels begeleiden golvend ga ik op en neer het doek krijgt nu een bepaalde sfeer de compositie is compleet het is net als dit gedicht een poëet dit schilderij bevat romantiek…

Zo staat ze nu voor mij in zwart – wit haast onmogelijk op mijn doek gegrift.…

ik klieder op het doek wanhopig de scheppingsdrang waar ik naar verlang en telkens zoek is het abstract is het kunstzinnig ik verf strepen met gemak liefdevol en innig uren later dan kijk ik naar het doek met verbazing van: yes! dit is wat ik zoek.…

omdat hij er geen doekjes om wond deed zij op zijn verzoek alles uit de doeken: haar hoofd, haar hals, haar schouders en haar lendenen. het open doekje dat haar ten deel viel bij het vallen van het laatste doek, bleek, bij nadere beschouwing, niets meer te zijn dan een doekje voor het bloeden.…

Het kind komt uit de doeken, omdat het in de wereld moet. En wat het uit de doeken doet is alles wat wij zoeken. Het is elk jaar het eendere verhaal; een kind, dat ons geen teken geeft of taal. Toch is dit zwijgend Kind, dat wij beminnen, ten einde toe het Woord van den beginne.…

Verliefd als de jonge(n)man die 'k Eigenlijk weer wil zijn Zwijgend kijk ik naar jou Zie schoonheid en hoe deze Zich ontwikkelt Door bedachtzame streken Van een zacht penseel Die glijdt over strak gespannen Doek Tot ons geboren, poëtisch Liefdesspel…

Dit zal het einde zijn: een witte doek Wordt over mijn lichaam uitgevouwen, Ik lig languit, de handen saamgevouwen, Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek.…

- Hierbij een doek, om die dan af te drogen. - Droog af, Margot, en laat mij stil vergaan!…

Jouw rug is mijn doek die ik beschilderen mag met vlinders zo volmaakt dat het plezier te lezen staat op je huid De pijn die het spreken van mijn naald vertaalt zijn de vleugelslagen in het bos waar jij van rups tot mijn geliefde bent ontwaakt…