Alle inzendingen over duwen

Ik neem geen afscheid er is ook geen reden toe misschien maakt het dragen van de dag mij zo moe veel meer dat afscheid vooruit duwen niet over de schouder kijken nee, nooit afscheid.…

Al breekt de herfst nog zo hardhandig los, ik voor jou: klein schild van licht, Al slaan depressies nog zo stormalarm ik voor jou: wind in de rug, hulpmotortje van je fiets, duwtje.…

En zij duwen, duwen en duwen maar schreeuwende woorden en rust gevulde pillen- en hoe moet gevoelloosheid mij leven geven? Ik ken die rust, ik ben die rust, die ontkenning die door aderen sluipt de levenloosheid die in ogen kruipt, waar ieder woord naar afstand ruikt.…

ik lig hier al een behoorlijke tijd om mij heen het hout hard drukt het tegen mijn rug en ik duw terug tegen de duisternis voor het licht ik weet nog hoe het verdween met een stroef geluid de laatste lichtstraal overspoeld met duisternis tot er niets meer scheen en ik duw terug mijn gewicht als wapen licht als doel weten ze niet…

In vliegende stoten nadert de dag dat ik en jij in 'wij' verglijden opdat wij voortaan voor en tegen en vooral het heen en weer belijden. Ach, laat mij talmen, geef mij een zwachtel, want ik ken het goede voorbeeld niet en kan je bovendien niet altijd volgen, zo hier met mijn kluitje in jouw riet. Rek mijn respijt, vier de verbinding…

opstijgende mistflarden duwen mijn zicht buiten beeld…

Siamese meeuw koppen aan elkaar geklonken duwen en trekken…

terug op mijn schreden moet ik een stap en dan nog een met gestrekte armen duw je mijn log geworden gewicht…

ik wou dat ik een sneeuwklokje was ik zou mijn kopje pas na kerstmis omhoog duwen wat zou ik me onder de grond verkneukelen…

Slapend drijft de fuut; kop in veren, wind en golf duwen hem zacht voort.…

De tijd gaat door maar ik sta stil Ik heb pijn, verdriet weet niet wat ik wil Troost kan ik niet aan alleen wil ik niet staan En toch duw ik iedereen weg…

De die-hard Saab-freak valt zonder techniek en zal bij panne moeten duwen :(…

Zijn weerwoord; daar moest men doorheen kijken, om iets te zeggen te hebben was een duw in de goede richting onontbeerlijk; dat zou men ook kunnen zeggen over zijn mislukkingen.…

Duw niet op de chasse maar plak een vlieg op de douchewand!…

Ik ben dichtbij En vier armen Duwen onze handen Naar jou en mij We omvatten Iemand anders En worden zo Iemand anders Heel langzaam Dringt het Tot me door Ik ben nu Een heleboel meer Dan even te voor…

voor de grap duwen voor de grap slaan tot dat die ene dag komt dat je voor zijn kist moet staan…

Geef me een duw En ik geef je te leen Een lawine van stenen, ruw. Maar niemand duwt. Ik blijf staan en ween Tot de storm luwt En weer ben, een gewone steen.…

Overal waar ik zal gaan zullen mijn woorden komen Ze duwen me naar voren en zachtjes leun ik terug Op woorden gedragen zijn mijn handen Die vlug schrijven een weg vooruit…

voor de grap duwen voor de grap slaan totdat die ene dag komt dat je voor zijn kist moet staan…

Ik wring, ik pers, ik duw, ik zing, ik vecht, ik druk, ik stuw, ik dwing, prestatie aan de darm voorafgaande het billennat, de dreiging van een spetter kleeft verticaal, een poepje, van de binnenvetter…

ik lief je ik droom je ik zie je ik dans je ik kus je ik omhels je ik ruik je ik praat je ik hoor je ik voel je ik duw je ik verdriet je ik ween je ik derf je ik verlies je ik haat je ik had je liever lief…

wat zijn wij toch waanzinnig pathetisch in ons onmetelijk zwoegen koppig blijven we de kei van eigendunk een berg op duwen de goden lachen om het futiel herhalen van menselijk onvermogen…

Verbreek het zegel bij het etiket En haal de lichtslang dan uit de verpakking Bevestig 'm dan onder de bedakking Van uw gloedjenieuwe minaret En probeer door op het AAN-knopje te duwen 't Volk met lichtsignalen waar te schuwen…

de laatste zonnestralen duwen regenbogend donderwolken naar het oosten de maan stamelt haar weg naar het zwerk en weet zich omgeven door sterren morgen doet de zon, oplichtend, weer haar werk…

Vaak trek ik aan je haren of scheld je zomaar uit, duw jou zonder bezwaren hard lachend door een ruit. Zo’n rotjeugd te ervaren, dat blijft je altijd bij dus over dertig jaren denk jij nog steeds aan mij.…

Dwingend duwen Gelaten ontvangen Het afscheid van toen Is de aanvaarding van nu.…

Toen je klein was stond men al voor je in de rij Dringen,duwen,douwen eerst ik, dan jij pas-op de plaats voorbij Al dat wachten op onschuld en onwetendheid Brandend van verlangen tot jou keuze hen bevrijdt.…

Dwingend duwen, gelaten ontvangen. Het afscheid van toen is de aanvaarding van nu.…

Dan ga ik met je wandelen en duw je langs madeliefjes, stop ze in je haar en lach tegen je, daar laat ik het bij.…

kom mensen sla de hand ineen en duw, wat op het pad versperd ligt: duw weg die grote, zware steen strooi rozen - waar de groef mee dicht kom mensen doe de hand omhoog en vang de wolk die in de lucht hangt verdamp de bui dan blijft het droog strooi zaden waar je zon mee vangt kom mensen sla de hand te saam en demp het meer…