Alle inzendingen over fornuis

Ik kook voor jou mijn lief, mijn hart ik borrel en ik bruis boter en room ik stoom en droom van jou aan het fornuis ik sis en smelt totdat je belt je komt weer later thuis © Hannelly…

een wijs man zei ook dat het gaat om de kleine dingen zoals het branden van het lichtje van het fornuis zoals een kus bij een afscheid of een troostend schouderklopje als je het nodig hebt een man van het straat zei ooit eens "het gaat om de kleine dingen" een kleine man, met een grote wijsheid…

Toch ben ik bang dat ik je binnenkort moet gaan vervangen maar als je dat wilt mag je boven het fornuis blijven hangen.…

weet u nog dat ik met bungelbeentjes aan de formicatafel, waar wij samen kopjes thee dronken voor het warme fornuis u was zo moeder in uw boezelaar ik zag u zo gaarne het beslag kneden met uw sterke rode armen u hield van mij meer hè, mama meer dan van die walm drank en tabak die dan wankel verscheen die alles verpeste en waarmee u naar…

een tijger ontploft in mijn hoofd klauwen grauwen in het denken katrollen worden aangetrokken hersenspinsels rafelen uiteen wilde spinazie wordt geserveerd met dwarsgebakken frietknispers het vuur brandt eeuwenlang in het zwartgeblakerd fornuis knekels en schedels glanzen op het vierkante aanrechtkastje de tijd verpulvert mensenlevens…

Zij steekt dan het fornuis aan met onbeantwoorde vragen, en ‘n pondje zorgen. Na wederom twee slaappillen vat ik alsnog de slaap, maar ik weet zeker dat zij weer komt, waarschijnlijk al morgen.…

de aarde is niet langer plat doch redelijkerwijs het fornuis braakt gekookte melk het gas vergeten er smoort een vroege ochtend in lichaamstaal en hoofdelijke stemming we hebben onszelf onthouden toen iedereen vergat ons te weten hoe vind ik mijn huis terug voorbij de kruising van wegen een streep licht tussen nachten of mens onder…

Elke zondag gaan we trouw naar ons moeder toe Een grote pan soep op het fornuis lacht ons altijd toe...…

ik lente de dood in de herfst van het schaduwwezen, geen buizenstelsels langs anale wegen, slechts onbegrip is het fornuis waar de rapen gaar worden weggezet er sijpelt angst, ergens waar het niet had moeten zijn wellicht zijn de woorden onbemind, maar het geschrevene stapelt zich met recht tot de driekleur in enkelvoud evenwicht…

trilspin sprinkhaan en huisslak, wandelen de keuken in oorworm en pissebed, zilvervis en dopluis dit zijn mijn vrienden over het plavuis snuittor en dagpauw, roofwants en lieveheer kale en behaarde bosmier zie ik meer en meer over het petroleumstel, uit de gootsteen dit zijn mijn vrienden om mij heen in de broodkast, in een meelpak, over het fornuis…

Hier hoorde ik als jongen een uiteenvallende briket ritselen in het fornuis en dacht: het klinkt als zilverpapier dat terug tracht te komen uit zijn verfrommeling. Ik borg dat op voor later - voor nu. ------------------------------------------------- uit: 'Hora incerta', 1993.…

Er schuilt een dichter in mijn huis Ze doet me telkens weer verbazen Ze laat het sneeuwen met de Pasen En kweekt pioenen in haar kluis Huilt middenin het feestgedruis En zweeft ongrijpbaar door de mazen Er schuilt een dichter in mijn huis Ze doet me telkens weer verbazen Ze drinkt haar thee uit borrelglazen En strijkt haar plooien op ‘t fornuis…

verloren en is nu een eenzaam krot de deur staat nog wel open maar de planken zijn verrot griezelig kruipt er schimmel op de wanden in de voortuin zwiept de wingerd ferm zijn takken door het raam tussen distel en brandnetel ligt een bordje met een naam dat verpulvert onder mijn handen er knagen kevers aan de balken een vosje slaapt in het fornuis…

Dampende bruinebonensoep staat te pruttelen op het fornuis... De neuriënde boer, hangt zijn pet op een haak en wrijft in zijn handen; na twaalf uur werken, nu eindelijk thuis...…

ze wou graag dansen voor publiek maar het lukte niet nu draait ze soms op straat thuis rond het fornuis achter de kachel als het gaat naast het ledikant en voor het bedje van haar kind voor het bloemetjesbehang danst ze uren lang en spiegelt ze zichzelf als de miskende elf omdat ze het niet eerlijk vindt en voor haar man ze fantaseert dat…

Het eten staat op het fornuis en buiten kreunen zacht de bomen in de winden van oktober. Hoe donker is het huis. En dat ik heel alleen alleen moet dragen, wat reeds zolang geleden is. Ik nooit voorkomen kon. Daarstraks was er een teer gebaar, heel even was ik weer diep in de waan van een gedachte, ver in de droom van gisteren.…

Een geriefelijke stoel straks misschien de bank ogen dicht wachten op de vertrouwde geluiden een bekende die de trap af- en opgaat, weer naar beneden komt de post valt op de mat de brievenbus sluit zich weer de ramen staan open op het fornuis stooft het eten zich klaar verspreidt de geuren door het huis ik wacht op het openen van de deur…

Het eten staat op het fornuis en buiten kreunen zacht de bomen in de winden van oktober. Hoe donker is het huis. En dat ik heel alleen alleen moet dragen, wat reeds zolang geleden is. Ik nooit voorkomen kon. Daarstraks was er een teer gebaar, heel even was ik weer diep in de waan van een gedachte, ver in de droom van gisteren.…

Bij de muis, met zijn eigen fornuis. In zijn o-zo-luxe hol, at hij zichzelf helemaal vol. Er was eens een bij, zoem zoem zoem. Helemaal vrij, van bloem tot bloem. De een is zoet, de ander minder. Niks wat hij moet, geen enkel hinder. Poef bij de muis, die was niet meer thuis. Poef bij de bij, die werd even minder vrij.…

Het was in ons verledentijd de gewoonte: slechte gewoonte dat vaders hun steun en toeverlaat met breiwerk achter de kachel verwezen de voorgrond het bed en fornuis de kinderen en alles dat er aanhing behoorde bij moeder bijzonder dat werkezels langer leven blijkbaar kunnen mannen die druk niet aan vertrekken eerder naar de eeuwigheid dan…

groei, geloof en kennis prezen De kinderkerk eenmaal ontrezen Sleepte ik bevoegdheid in de wacht Waarna ik vurig heb getracht Het evangelie voor te lezen Uit wat Het Boek der Boeken heet Ik was een bezienswaardigheid Kreeg dikwijls ongetekend schrijven Waarin men niet al te discreet Mij wees op wat God had verspreid: U dient achter ’t fornuis…

Floris fluitketel was heel vermetel op het fornuis Hij was erg eigenwijs wilde tot elke prijs zijn gelijk in huis Hij wist het altijd beter werd dan steeds heter tot het kookpunt was Ging overal tegenin wilde altijd zijn zin fluitend op het gas Koken en razen stomen en blazen men werd het zo zat Al die herrie ach getverderrie…

Floris fluitketel was heel vermetel op het fornuis Hij was erg eigenwijs wilde tot elke prijs zijn gelijk in huis Hij wist het altijd beter werd dan steeds heter tot het kookpunt was Ging overal tegenin wilde altijd zijn zin fluitend op het gas Koken en razen stomen en blazen men werd het zo zat Al die herrie ach getverderrie…

De keuken, ooit vol van geur en gebraad heeft geen spit meer en ook geen fornuis. In de grote zaal toont alleen de schouw nog iets van de vroegere rijkdom. Een klok staat verloren in de gang, triest en kaal, alom bladderend stuc. Overal woekert het wilde groen, door geen snoeimes meer te bedwingen.…

“Ik pluk er vijf om vuur te stoken, dan knalt het -grroem- in mijn fornuis, en acht om -grroem- kaduuf te koken, dan ruikt het lekker bij mij thuis. Nog tien voor -grroem- mijn jaarlijks bad en twaalf gestrikt met stinkend smik: een -grroem- boeket voor griespardat, die houdt van schoonheid... net als ik!…

Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur.…

Hier mogen zich alle smaken vergaren van het Jodelland, wiens klankengeruis fijntjes samenspeelt met oven en fornuis om kunstbeleving bij smullen te baren.…

De boodschap van dit alles is eenvoudig: er is altijd een reden een keuken te bedenken maar meer nog zie hoe alles wordt vervangen de meld, het brood het goede van de messen in de keuken en het langzaam uitdijende fornuis. --------------------------------- uit: 'Zo is de zee', 2001.…

Geboren uit een boerenkool getrokken uit de klei zie ik ze aardappels rooien die roestige ijzeren mannen op gebarsten houten klompen met een kenau achter het fornuis als ze dampend worsten eten schildert een man met een oor hun geweten achter een ezel in het land van de blinde koning genieten de meiden van vette aal staat de dorpsgek…

pseudozwangerschap en sterrendom En Jezus schoof zijn voorhuid als een ring Beweert Cathrien van Sienna om haar vinger Miraculeus zo’n vreemde binnendringer Te gek voor woorden zo’n actieveling Christina Ebner nam haar hart eruit Een groots effect had passie op een bruid Habijt, extase, dwangbuis, gekkenhuis Een ander kroop in oven of fornuis…