Alle inzendingen over geel

Gare dood ligt over vier uur met de poten ten hemel geheven op tafel Ik voorzie weinig tot geen fatsoen rondom dit gastronomisch grafje (de som van onrust en schijnheiligheid gedeeld door de tijdseenheid nul vermenigvuldigd met de massa van het gevogelte) Tenslotte is God al sinds enkele millennia van zijn taak ontheven door Willekeur…

Snel haalt men ‘code geel’ weer uit de kast Een vlokje sneeuw, wat onderkoelde regen Het komt van boven maar het is geen zegen Een laagje ijzel, Leiden is in last Op Drakensteyn schaart men zich rond de haard Code oranje! Beatrix verjaart…

Ik haat geel. Je hoeft toch niet tot geel te gaan, stop dan bij rood. Dat gaat niet, ik weet nooit wanneer geel komt. Soms komt het voor rood, weet je.…

Bemoste treden prikkelen buiten mijn bereik mijn fantasie Hier is vergeten een koning gestorven, een geest heeft hij niet achtergelaten, een schat misschien maar je zou alles moeten afbreken om dat te weten te komen en langzaam gaat het zo ook wortel voor wortel, spriet voor spriet, druppel voor druppel regen, zon…

Mooi geel hé zo een geel appeltje ach zeg ik hou er de dokter erbuiten kijk eens hoe mooi…

De lucht was geel als gele chrysanthemen - weien goudgroen in fonklende atmosferen - van misten - goudgesmolten horizonnen - door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd. Een gouden licht ter wereld, gouden twijfel, overal, overal, koninklijk twijfel, twijfelend goud, gouden vertwijfeling.…

in voorzichtig durven plukte drie turven hoog de gele narcis wat hij niet wist dat geel de lente opent die hij deelt verrukt dacht hij bezit te claimen keek groots om zich heen waar zon zijn pagina met geel had vol geschreven hoe leven voorjaar speelt…

ik kijk naar haar, als in een droom ze blaast haar pijn in een ballon rent hem na, prikt hem lek gele vlinders vliegen ze blaast naar krokussen kleurt haar wereld zonnegoud en ik roep, help haar kleur haar wereld geel ze lacht, ik lach met haar mee maar nu moet ik snel gaan want straks kloddert de nacht haar gele wereld modderzwart en…

Ik zag in de lente de eerste krokusjes geel, wit en paars zo dapper en zo teer In de zomer zag ik gele zonnebloemen wiegend in de wind ze volgden trouw de zon Ik zag in de herfst vlammende kleuren geel, rood en oranje zo schilderachtig mooi In de winter zag ik blauw, oranje en geel de warme kleuren van de winterviooltjes Ik…

over hoge treden en met de gele maan, over de trage lange rivier, zo zijn ze gezellen, onder werelds deken, de moede gele maan en de eenzame man, raken in z’n kano onder de gele maan nooit uitgekeken gedwee, getwee naar een verre vrije zee berust op de zwaarste en langste tocht, langs droomschappen onder een moede gele maan stroomt de…

Zonnebloem, gele pracht lijk zijn voeder zon die kracht schijnend op stoep, straat ordinair balkon geel, penseel linnen doek als schilderij in gebonden boek Vincent v Goch bestaan ze nog Jouw gele bloemen mensenhoog vrijend met de zon ordinair op ons balkon…

ik zie je lichtblond vlassig haar de bleekgele kleur van het paard de geel gevlekte velden de zonnebloem in je hand het suurlemoengeel van de sterren het amarillo van de wilde bloemen ik voel het okergeel waarmee je ons lijven schildert in doffe goudgele tinten ik proef de honingsmaak van het gele saffraan de gele kleur van zwavel…

Bermen langs de snelweg kleuren groen en geel, boeren kleuren als de bermen. Waar geel het land kleurt rond een overall wacht de veestapel op stal.…

Waarom rood de kleur der liefde rood verbiedt zoveel gevaar stop als randje van verbod geel…. zonnig vrolijk kleur geel! en je mag het spel nog spelen.…

ik had je zien lopen voor de grote rood rijzende maan aan een dichterlijke horizon het landschap straalde mystiek in gewijde stilte waarbij langzaam rood naar geel verschoot jouw passen dansten in het gaan voorbij en terug langs een wassende maan waarvan het licht tot gezicht verijlde in het diepste donkerblauw uit de universele…

En 't lijkt of ze nu wel overal zijn, de wereld is vol met een gele goudwijn…

de ouders zwoegen vullen gele snaveltjes de grootste het eerst…

uiterst sappig geel en rond lig je voor me op de grond je groeiplek heb je rijp verlaten ik kan je daar niet liggen laten je was nog wel een beetje groen toen mijn mond je beroerde en ik schichtig rond me loerde of niemand had vernomen dat ik je tot me had genomen je ligt zwaar op mijn maag al lustte ik je graag je geur je smaak vergeet…

hernieuwde sneeuwval en licht, afscheid van een reeks vormen. En dan opstaan; wat je precies voortdrijft weet je niet. (W)interzicht? Het omstandig ramenlappen van het tot berstens toe zelfstenigend huis. De klok uit de toren jatten en vlug je tenen intrekken. De klos chaos wikkelt zich af.…

er is heel veel om ons heen om op af te dingen zoals het wezen der dingen ik zie het niet ik hoor het niet ik proef het niet ik ruik het niet ik voel het niet ik denk het niet nee er is niet veel ik denk zelfs helemaal niks om af te dingen op het wezen der dingen…

In het ochtendwit ben je opgestaan en je hebt toen je mantel van licht aangedaan om in stralend geel aan de hemel te staan en gehuld in oranje de nacht in te gaan Ik heb je gezien heel vroeg al vanmorgen en toen je vanmiddag de planten verzorgde ik zag ook hoe wolken zich voor je verborgen ga nu maar slapen, we zien elkaar morgen…

gitzwarte paarden staan tussen gele bloemen zwaaien met staarten het dorp met rode huizen verhult zich door bomengroen Tanka…

juist, dat zijn vleierijen met bloempjes en lieve woordjes bestemd voor je mooie oortjes verpakt als zoete lekkernijen zo, ik schenk je een bos viooltjes in gele en blauwe kleuren inhaleer... alle heerlijke geuren en koester, levenslang deze kleine symbooltjes!…

in het oog springend het geel van forsythia schot in de lente…

helling vol bloemen gemene deler is geel de zon inspireert…

Mijn handen rieken van uw reuk waar ik uw steel en blaren kreuk, o gulden Afrikaantjes, en 'k hou van u zo veel en teer als straks uw parkskens gloeien weer saffraan-goud in de laantjes; ik riek u dan zo bitter-fris, onaards en vol geheimenis.…

Kracht van kleur In rood, geel, bruin Een palet van Vergankelijkheid Gele gloed Gekleurd' ogen Waas van zomer Verzonken. Verglijdt -W-I-N-T-E-R- Kracht van winter 'n Witte deken Over rood, geel, blauw Kleurenpalet van Het nakend voorjaar Helsinki, oktober 1998…

Gele deur. Zolders als parkjes, en aanrecht als matras met horloge en sokkenloos op koude tegelvloer. Vaarwel.…

Uit het duister van de nacht draven kudde vermetele veulens, ze slaan helse vonken uit de met leer beslagen edelstenen, hoeven trekken strepen vuur over dat vermaledijde uur, drijven massa’s wolken terug achter de streep van mijn horizon. Alles wat geweest is heeft het tij beweend, de zweep en het scherpe bit van de gelopen…

Langzaam rijdt de zomerwagen vroegtijdig de lentedag binnen even kijkt de warmte verrast op maar sterkt zich daarna weer lui uit op het fluisterende zand de wagen lost het heilige geel en verse oker uit verre dalen de wind zwiert de maankleuren in tovercirkels en reepjes plezier als een tekenblad hangt het zand in dwergduintjes tegen…