Alle inzendingen over gereisd

We zijn gereisd over bergen en door dalen langs wijngaarden en door oude dorpen verstild in de zon We zijn gereisd samen in het hart - thuis van alle dagen en nachten En de tijd verstreek - wegen vergleden - en wij verstreken De avond viel en de boomkrekels zwegen De nacht kwam en in de diepe slaap tijd en lichaam vergeten…

Een man die met een andere man, die stierf, samen gereisd heeft is hem dit schuldig. ------------------------------------------------- uit: 'De simulatie van de schepping', 1989.…

een reis duurt korter met de wind in je rug een reis vangt niet aan met je rug tegen de muur met je rug tegen de tijd heb je niet gereisd je reis is het begin van het verdwijnen in het landschap…

Ik ben naar Kauai gereisd om de berg van het murmelende water te vinden: Waialeale, gelegen onder oneindige wolken waaruit momenten als regendruppels op me neervielen. Ik opende mijn mond en dronk van de eeuwigheid.…

Te veel gevechten heb ik gezien, te veel gejank van vrijers gehoord, ik ben altijd te ver gereisd. Een kijkdoos heeft mijn oog vervangen, Een bromtol mijn oor. Te veel modder, te veel krengen er in. Te veel vreugde.…

ik heb haar te boek gesteld als een opgezette vogel die niet fluit of zingt niet trekken kan naar het fel gekruide zuiden of als een machine of een verlaten goddeloos dorp in het dal daar beneden ik heb haar bekeken maar niet gezien betast maar niet echt gevoeld niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…

ik schijn in het verdwijnen mijn laatste zon heb nog een aantal planeten als zegen weg te geven een universum vol onbekend leven in de theatrale afscheidsregen heb te veel gereisd om de man met de zeis te ontlopen zag hem in de ruit hij lachte in verwelkomen ook mijn dromen logde ik uit…

Veel reizen heb ik Inmiddels achter de rug Van hot naar her de Wereld over gegaan, Gereden, gevlogen, Van oost naar west Van noord naar zuid Op zoek naar het Fijnste gevoel onder Mijn huid - overal Geweest maar nog niet Half bewust van het Feit dat ik gaandeweg Bij mezelf vandaan Ben gereisd…

ik sta voor een getijdentafel van een woordenzee, moe gereisd de haren warrig door herfstige wind mezelf tot taal te ontcijferen een reis van bergen achter de rug ook al was die supermooi, fantastisch goed pas nu mijn hart van eb en vloed weer thuis is volgt weer het alfabet tot nieuw herschikt gedicht…

Gereisd heb ik langs velden en wegen. Nooit kwam ik een parel tegen. Gevonden is nu de diamant. Ik vond hem in eigen land. Ik trad mijn eigen lichaam binnen. Daar kon ik aan schoonheid winnen. Op wegen van verdriet en smart. Vond ik de parel diep in mijn hart. Ik draag die grote schat nu mee.…

het stond niet in de krant de met kijken thuis wel opgevoede waarnemer heeft het waargenomen op de kijkersbuis door het hele land hebben ze gereisd weer niet gevonden de ellenlange lijst met immense potentie van vermoeid toch slapeloos verward en depri droef en redeloos wissel in de humeuren al die opvliegertjes alles in één moeite…

Alles van voorbij reist mee in je tas de dagen van geluk de dagen dat je verdrietig was Alle herinneringen zijn deel van je bagage vormen je basis worden je talent een deel van je entourage Je reis wordt steeds completer het reisdoel bijgesteld geen belemmering die nog beknelt De dagen van voorbij vormen…

Veel dichterbij gewild geworden, ernstiger nabij dan niet zo, nooit zo, niets van dat zo ver van mij vandaan gereisd nog voor je besloot aan te komen uit toch al lege handen verloren in te veel woorden gestorven…

Hoe hoog nog kan het dak mijn schreeuw de wind doorklieven de tijd voorbij gereisd een zucht in lucht bewaren een wachtwoord vol met hoop houw ik uit grauwe muren de hamer vastberaden de code in jouw kleur ik oefen barensweeën als wou ik jou opnieuw als zouden twijfeltouwen jou nimmermeer verstrikt mijn hand omvat de rand waarop je…

Ik reis met die trein, geen deur gaat meer open, het eindstation ligt buiten mijn bereik, maar daar aangekomen vind ik wel ok: ik heb altijd graag gereisd met het OV.…

Ten leste gaat het treinkaartje verdwijnen De trend is al een tijd gelee gezet Het analoge toetredingsbiljet Rangeert nu uit op allerlei terreinen Voor de allerlaatste volgers: wees niet bang En knip je ov-chipkaart met een tang…

als dochter van de zee heb ik aanschouwend gezeild met stappen de aarde rond gereisd als Lemster geboren dat gevoel raak ik nooit meer kwijt op mijn vaste stappen die ik zet met fatsoen anno 2011 (maar dat gevoel, dat begrijp jij maar niet, begrijp me niet verkeerd) vaandels waaien hoog de haven rookt blijde akkoorden boven alle klepperende…

We hebben ver gereisd zonder een huis Maar niet zonder een ster. Niet zonder een visioen, niet zonder droom. De weg lijkt eindeloos lang en ver. Maar Ik zeg je, ze is niet verder dan een gedachte. We reizen op het Licht Alle ballast overboord. Een reis op de wind.…

Nou heb ik zoveel gelezen over allerlei zaken, ik ben van hot naar her gereisd, als een zot, ik heb zoveel gedichten zitten maken, braken, ik heb het geheim willen ontdekken van God.…

Tegenover mij stond een lijst waar een landschap in werd gereisd, en waaruit tot overmaat raar werd gepraat. En ineens was dat weer niet waar en we zaten opnieuw naast elkaar. Wel blijft mij een bepaald gevoel van onzekerheid: wordt het niet langzaamaan tijd dat ik word opgehaald?…

Het inschepen was een hele heisa Wat wil je, met zo'n groot gezin Mijn vader was vooruit gereisd, om een huis te vinden voor dit gezin Heel laat kwam zij er toen pas achter, de scheepstoeter was al gegaan, dat zij een kind nog was vergeten, Die ergens op een kast moest staan De hilariteit rondom was groot Hoe kon je een baby nu vergeten…

De taal vergaan, de stem gedoemd tot zwijgen, zo ver van hier gereisd, om niet meer weer te keren, geen afscheid ook, geen zonlicht vol erbarmen. Waar moeten zij die blijven zich nu warmen, waar troost gaan vinden, woorden die iets zeggen? Geen duisternis dekt warm hen toe die treuren.…

mistig de indrukken uit die tijd waren vervaagd het tweede perron de tijd dat ze werkte plezierig en moeilijk daar was het derde perron haar lange huwelijk dat geen stand had gehouden op het vierde perron bleef de trein wat langer staan de tijd dat ze koos voor zichzelf in gedachten zag ze de vele mensen die met haar mee waren gereisd…

Al maak ik met de metro duizend ritten, Bij elke rit ben ik correct gekleed. De pantalon blijft stevig om mijn reet, Dat van ‘No pants today’ zie ik niet zitten. Nooit zal ik meedoen aan die flauwekul, Ik ga niet in de metro als jan lul.…

Wat baat ‘t veel gereisd in landen wijd-gelegen Zo gij niet in en gaat des Heren smalle wegen? Wat baat ‘t te bezien zo menig schone stad Zo gij het hemelrijk in ‘t harte niet bevat? Wat baat ‘t dat gij roemt van velerhande spraken Indien des Geestes taal u niet en kan vermaken?…

wordt zwart als de nacht lacht in een spierwitte melkweg waar miljarden fakkels helder schitteren omlijnd met figuren van vroegere tijden kleurrijk verschuilen objecten zich als onvoltooide schilderwerken ze wiegen in blauwe sluiers naast verstoten materie van wat ooit was de tijdgolf van het verleden door talloze lichtjaren heen gereisd…

Ik ben even naar het rijk der doden gereisd gelegen in het bloemperk tussen de zerken om mijn denken, mijn geest, mijn hart en ziel tot rust te laten komen, luisterend naar het zachte geritsel van het lover van de eikenbomen.…

Jeronimo heeft nog nooit gehoord van de Noordse waterlijster maar zij zijn spoorslags naar Vlieland gereisd en hebben gezien en vastgelegd. Jeronimo voelt zich klein. De geur van gras troost onvoldoende. Hij pakt zijn Lidlkijkertje en tuurt lukraak naar het westen.…

Net begonnen, lees jij je in zo relaxed en kalm als jij zit, is waarschijn- lijk jouw leven in elk geval op het moment dat jij hier werd vastgelegd 84 jaar geleden, zat jij in dit tafereel dit tableau van woordbegeerte, intellectueel Inmiddels ruim acht decennia verder in tijd wordt veel meer gereisd en nog minder gelezen Met 'Hotel…

maken, blijf leven zeiden wij, Oma wilde naar God en verlangde verlossing van de pijn Afhankelijk en eenzaam versus zelfstandig en samenzijn Ik zie haar nog staan, bij het vertrek van ons laatste bezoek Afscheid nemen viel altijd zwaar, ze zwaaide na tot de hoek Zoveel herinneringen, zoveel samen meegemaakt, veel gebeld Gelachen, gehuild, gereisd…