Alle inzendingen over gewoonte

Blindelings levend, in het verlengde van hen die voor mij gingen tot hun dood, verwijder mij stilzwijgend van de vragen in mijn hoofd en van alle graven neem ik afstand van wat ik moest beloven, onmerkbaar de weg van het mijne, toch blijf ik ademen, lach ik uit gewoonte, dat is misschien nog het ergste van alles.…

Alpha scorpio zo ijl en vaag groot in glycerine de mens en z'n plaag buig nog dieper laag purper mag bitter smaken smaakt het laten we 't nieuw maken piraten en haak in enkelvoud up en down herinner de bittervis de chemie verdwenen zie het uurwerk tikken…

Het is wat in jou leeft wat jij de ruimte geeft veelal tijdgebonden onomwonden Alles op zijn tijd geheel voorbereid in dat levenspatroon leef jij gewoon Wat als je uit die vicieuze cirkel stapt op een dag zomaar uit een ander vaatje tapt Proef en ervaar eens wat je nu mist vertel me, heb je jezelf in wat bij jou past vergist?…

Avonden duren langer nachten maakt hij kort slaap doet sneller zijn entree doch als de ochtend gloort wordt het problematisch om kwinkelerend op te staan de middagdip zemelt tussendoor zijn oogleden dat leidt tot knikkebollen languit neemt de zitbank hem kerend naar de vooravond nou, dan weet je ’t wel.…

zoals ik elke ochtend bij het roeren van de pap door ‘t raam naar buiten kijk waar een tijdloos bewegend schilderij van wonderlijke luchten mij dompelt in donzig wit en blauw en grijs zoals ik de eerste geluiden om me heen beluister waar de stilte nog alle ruimte heeft, het licht nog teer en schuchter, de prille dag onaangeroerd nog ongevuld…

Naar gewoonte, loopt hij iedere morgen op gevoel, zonder zorgen in warme zonneschijn, wind, regen of mistgordijn. Naar gewoonte, bij avond al beuzelen, keffen en neuzelen, stipt, nauwgezet en krek tot aan zijn geliefde plek. Naar gewoonte, hou ik goed in het oog, gespannen als ’n boog de ronde kont van mijn hond.…

De vriendelijke gewoonte van het leven beveel ik u en ieder hartelijk aan. Tegen de dood moet worden opgestaan, want in de dood is alles om het even. De vriendelijke gewoonte van het werken is ook niet iets om uit de weg te gaan. Het mooiste is het werken zonder baan, om vrij te zijn binnen je eigen perken.…

Let op je daden, ze leiden tot gewoonten. Let op je gewoonten, ze vormen je karakter. Let op je karakter, het bepaalt je toekomst!…

de dichter heeft levenslang levenslang het heilig moeten is het heilig moeten hem tot een gewoonte geworden... uit die gewoonte groeien woorden tot een acceptabel vers zo vers als het brood van morgen morgen wanneer de inkt is opgedroogd zal de dichter wellicht zijn vers willen vertolken…

Rare gewoonte Om al bij de eerste beurt Ervandoor te gaan.…

Je leert wat wegen kennen – en wat gewoonten.…

Is het een gewoonte om weg te kijken Is het een gewoonte om te negeren? Wordt het dan niet hoog tijd Deze nare dingen af te leren? Burendag in het leven geroepen Om nader tot elkaar te komen Maar eigenlijk zou elke dag zo zonnig moeten zijn Dat het prettig moet zijn bij elkaar te wonen Toch?…

Houten versteende muren tussen wat te zien is, - ooit zichtbaar was wat nu in het verleden past - staat buiten de grens van blindeloos verlangen gevallen glas door geschiedenis aangetast. Veilig gedwee leven met slechts regelmaat, gaaf gekwetst door turbulentie gestoord. Geef me aan, ga me na, duw me door de muur van wantrouwen geeft antwoord…

’t is weer avond en mijn bed krijst voor de zoveelste dag op een rij de trap wordt hoger rond twaalven en een voetstap wordt een mijl ik tel mijn doden - de levenden zijn de deur uit- sleep en sleur mijn voeten vooruit want ik heb het mezelf beloofd morgen ga ik vroeger slapen morgen tel ik geen dood…

Het nachtduister ademt stille heimwee dansend rond jouw intieme gewoonte sterren zien kansen in jouw oeverloze kus nabij het zaaisel van dwaze dromen oefen je in lussen en plussen proef je de aard van het geluk en in de beweging van het proberen in taak van denkend verder leren blijf je een beginneling zonder ervaring maar wijs genoeg…

in het gieren van wind zal ik je horen de lach van jouw kind dat steeds wordt geboren het bezweert alle golven met muren van zand graaft geulen met voeten schept met verliezende hand je huist in gewoonte draagt sociaal als pak niet als gegoten maar vaak veel te strak als je dan thuis komt wieg je je kind geeft het de vrijheid…

met de macht der gewoonte rijg ik mijn tranen tot een parelsnoer en denk aan de mythische varkenshouder die parels aan zijn varkens voederde en stank voor dank oogstte…

Het was in ons verledentijd de gewoonte: slechte gewoonte dat vaders hun steun en toeverlaat met breiwerk achter de kachel verwezen de voorgrond het bed en fornuis de kinderen en alles dat er aanhing behoorde bij moeder bijzonder dat werkezels langer leven blijkbaar kunnen mannen die druk niet aan vertrekken eerder naar de eeuwigheid dan…

Gebroken ligt zij voor hem een klein meisje dat naar goede gewoonte haar vrouwenlichaam heeft afgestroopt bij de eerste aanraking wanneer hij haar te rusten legt en de scherven uit haar ogen streelt…

Mijn enige voornemen is om sommige van mijn gewoonten elk jaar te veranderen, desnoods in slechte zin…

Mijn gebeente verstijft koude kraakt in het niets leven houdt op met bestaan geniet van deze gewoonte mens, verafschuw me niet het is noch stof, noch as het is jezelf dat je ziet!…

De mens zit vol van die geplogenheden hij bleef leven uit gewoonte alsof hij in zijn lichaam hing met een kapstok en voetstuk behangen met te zware mantel En van de weeromstuit viel hij om…

Wie veel van háár houdt, heeft dus dikke pech, want kaal en glad is nu een ware rage. Wij willen op ons lichaam géén bosschage; het overtollig schaamhaar scheer je weg. Verbaast u zich dus niet als binnenkort de schaamluis een beschermde diersoort wordt.…

Een loper op de vaste ronden in de morgen, wanneer die rond gaat en weet waarin de gewoonte kan voorzien. Een gewoonte die voorziet in een jaargang; soms zwaar maar toch elke morgen weer in het rond. Die een loper gezond houdt in het leven. Die een loper rond laat gaan met de voeten aan de grond. Een loper kan het van een ander velen.…

roerloos hangt het blad de poes lengt loom haar lijf strekt trouw aan haar gewoonte een poot uit naar de vlinder die wit danst om de bloem in het donker huis tikt de klok de middag weg…

Je ogen zijn jong Verscholen in duizend rimpels Je handen zijn open Gehouden uit gewoonte Ogen als parels Handen vertrouwd en sterk Je lichaam klein Je geest zo groot Je ziel onsterfbaar Gebleven in breekbaarheid…

het uur (in stations wordt tijd bepaald door treinen en ik zocht het spoor naar huis op een perronbank uit de wind liet ik couperus rusten in mijn schoot macht der gewoonte die me tijdinwaarts ontvoert en ik sprak écht met hem) past nergens in…

gaan er -naar gewoonte- dicht bij avond Gaan er open bij morgenzon het aanbreken ......van dag Een lach ontwapent me schater-klaterlach van de bakker die er het dagelijks witbrood ..........bakt.…

net buiten het gezichtsveld van de vrije geest wacht de goegemeente die langs de achterdeur binnen sijpelt maatstaven zeden gewoonten verstevigd door de ketting van het goed fatsoen zoiets doet men niet op straffe van moord op het karakter…

Ze verschuilt zich achter leugens want de waarheid is zo hard dat de leugen altijd winnen zal daar ze overloopt van smart Ze verstopt zich in het liegen want dat heeft ze zo geleerd omdat liegen een gewoonte werd vond ze dat toch niet verkeerd Dus verstopt ze zich in leugens wikkelt zich er helemaal in weet zij veel dat de leugen immer…