Alle inzendingen over gezoem

midden in de nacht begint het gezoem opeens zit ze rechtop wat is er, wat is er bromt slaperig haar man hij denkt aan een mug ze doet een lampje aan pakt pen en papier schrijft snel een zin…

En stoor je niet aan die bij met zijn gezoem. Jij die het leven weet te bekoren en de volgende dag dat gezoem niet meer zal horen.…

Toen het zaadje ging groeien Kwam uit het niets een mooie bloem Men zag de schoonheid bloeien Door de bij met zijn gezoem…

de grond bezaaid met sierlijk groen en overal gezoem gefladder en gefluit ik luister en verstil vermoed een glimp van hoger hand…

En uit haar kamer kwam al dra gezoem, gekreun en o la la!…

Van muggen- zo bekent de Dalai Lama- Wordt hij in zomernachten soms gestoord Toch mept hij ze niet dood, daar dat niet hoort En blijft hun hinderlijk gezoem een drama Dus innerlijke vredelievendheid Leidt met gemak tot innerlijke strijd…

Bij haar dodenmis geen gezang maar pure stilte zo was zij eenmaal over was het ook echt voorbij daar hoorden geen liederen of woorden bij misschien alleen een zacht gezoem door lippen stijf dicht op elkaar en tranen zonder gesnik.…

Het bos geurt fijntjes; veelstemmig gezoem klinkt op: paardenvijgenlied!…

Gerinkel in de bus waarmee je rondrijdt, gepiep in het intieme restaurant, gezoem stoort 's zondags zelfs de predikant... Mobieltjes zijn niet slecht voor de gezondheid; maar klote voor je bloeddruk is het wel, dat eeuwige luidruchtige gebel.…

Bevrijding weerklinkt alom in het gezoem der fietswielen op het asfalt, in het geroezemoes op de terrassen. Vrijheid. En tegelijk: de beklemmende massa, de uiteengespatte bubbels, de vervagende geborgenheid.…

de felheid van de geest belicht de pinksterbloem de bijen neuriën gezoem de geest is langs geweest de geest kleurde de kern gezoem fleurde ook mij de pinksterbloemen in een rij paars in een groene berm met Pasen vertraagde de groei altijd waren ze dan in bloei nu hebben ze hun naam terecht bewezen de bloei met Pinksteren langs ’s Heren…

dag malle liefjes dag vol madeliefjes dat mag op zo'n mooie roze kaart met rode hartjes en gezoem van bloem naar bloem met rode lippen en gezoen van toen, van toen mijn lief, mijn lief toen ik nog wat jonger was en hartendief…

Vouw het einde van de wereld wat op en leun, Leun overmoedig over de rand van vlezig geluk Laat krijtwitte vingertoppen glijden over het water van de eeuwigheid Doop Ik waad wel Hoor, het gezoem van de tijd Word maar warm…

moge het groen de lucht de geur het gegons en gezoem ons verlossen van deze over alle seizoenen heentrekkende eeuwige herfst (uit de reeks gedichten over "climate change")…

Ik hoor gezoem in de zon Niet langer die lege momenten Maar een nestje op mijn balkon…

Mijn bloed bevat gewild aminozuur Ik hoor dus rond mijn bed frequent gezoem Maak licht, zoek dader en dan klinkt weer boem Wat rest is een rood vlekje op de muur Dat ik toch bijdraag aan veel muggenkroost Beschouw ik - krabbend - als een schrale troost…

Niet kunnen slapen Onophoudelijk gezoem Nare steekbeesten Altijd maar op jacht Ze kunnen ons bloed drinken En doen dat ook nog Krabben tegen jeuk Beter om niet te doen maar Onvermijdelijk Spray, rollers, kaarsen Al wat belooft te helpen Helaas tevergeefs Dan maar terugslaan Flinke mep tegen de muur Weer een moord…

Geen geraas deze morgen alleen geruis en gekwaak zachtjes nog voorzichtig en gezoem huidbedwelmend gestreel van achtergebleven engelen een gewaad dat in de doornen steken bleef en het lekte verholen uit vissen spartelden op de waterlijn en hapten ademloos toe het was de stilte vlak voor de verdoving…

vind mij in de wolken zoek mij in de zon gevleugeld of gevlinderd uitgevlogen of in cocon plant mij in de aarde ruik de geuren van een bloem hoor mij tjilpen als een vogel als een honingbij vol gezoem verwar mij niet met leegte herinner hoe het ooit was vier dagelijks het leven stamp in iedere plas…

ik dans een bloementuin kleuren zingen om me heen mijn sluiers zijn wat nevels zon verdampt ze een voor een bomen zien mijn naaktheid groen en ruiselen verheugd takken wuiven want in mij herkennen ze hun jeugd de middag zindert in het zacht gezoem van bijen geuren vlagen in de wind op bankjes gaan verliefde ogen vrijen ik dans…

kuierend is de gang door mijn welriekende gaard overeenkomstig mijn vaak toegedachte luie aard ik heb mij aan wat komt dat komt overgeven en het vreemde als verzuurd vruchtwater tijdig afgedreven bij een boterbloem verscholen in het gras sluit ik de ogen en hoor al een vroeg gezoem hier zet ik me neer en word zeker, als vanzelf…

En steeds weerom is er doem-doem, zijn roep om kom in een gezoem. Was zij maar hier. Zo moest het zijn. Simpel plezier maakt rotsen fijn. Hij was een man, Hij zong zijn lied. Wie dat zo kan, vertreedt verdriet.…

Zal ons onder veel gezoem koninklijk met zijn honing verblijden.…

Gevleugeld gefladder, geruisloos gezoem. De stilte doorbrekende Echo die koen De slag der gedonder voorafgaand verlicht met stervende flitsen en dood bliksemlicht.…

een zonnegele paardenbloem staat trots en stevig op één been 't bloemhoofdje hoog opgeheven naar de zon, hij trilt heel even als een bij met zacht gezoem een rondje vleugelt om hem heen zo zelfbewust in 't licht te staan bezadigd deinend in de wind ik heb het stiekem nagedaan en voelde mij weer even kind.…

(1) winterwarme stal snuiven, gezoem van vliegen de volmaakte rust (2) eruit! staart omhoog schonkige lijven rennen lente in de bol (3) kauwen herkauwen loom in het zomerse gras ogen op dromen (4) striemende herfstbui dicht bijeen, kont naar de wind en de kop omlaag…

‘k hoor een fel gezoem van tere vleugels. Langzaam trekt mijn hand zich terug. Aardhommels hebben bezit genomen van een eens statige pol Engels gras, die nu lijkt opgegeven. Toch zit zij vol met leven. En elke week tik ik even tegen dit gras en hoor de door vleugels gebroken stilte.…

Ik woon vlak bij een lijkenhuis Je ziet er niets Ook is er niets te horen Behalve het gezoem van ventilatoren En van de doden niets dan goeds. Daarachter licht het kerkhof Je ziet er niets Ook is er niets te merken Behalve een paar scheefgezakte zerken Als drempel voor de eeuwigheid.…

Bijen kun je horen met hun gezoem en strijken neer op een bloem; en zuigen allen de nectar eruit. De lente is ingeluid.…

de zon heb ik voor je gekocht met een goudgele maan en het zilver van sterren een handjevol zee kreeg ik mee om het begin van de dag in stilte te dopen langzaam gaan alle ogen weer open klinkt het gezoem van machines die lopen is dit nou de wereld die steeds maar blijft hopen dat de nacht ooit voorbij gaat en niemand zon…