Alle inzendingen over helder

De zee is golven meer dan zat Ze willen altijd bovenop En dan dat schuim op elke top Of ze de beste zijn van ’t wad Al dat gebulder lijkt een straf Ze rollen bollen steeds maar door Als ‘t even kan kruipen ze voor De zee wil van haar golven af Ze drijft hen langzaam naar de kust Alwaar ze op gezette tijd Hen één voor één het land op smijt…

De trots van heel de natie is ontruimd na bommelding omtrent de Eiffeltoren liep menig dagjesmens totaal verloren gelukkig heeft het explosief verzuimd. Vergeefs? Toch zou het menigeen verbazen indien men hoog van de toren was geblazen. (26 februari 2011) http://www.nu.nl/buitenland/2455854/eiffeltoren-weer-ontruimd-bommelding.html…

Herfstblad in de lente je bruine kleur en je dorre huid steken eenzaam af tegen de voorjaarskleuren ik haal je er moeiteloos tussenuit. Je verdwaalde blik weet mij te vangen en houdt mij vast totdat ik zie een ongekend groot verlangen naar de jaargetijde van melancholie. Je wilt mij de lentegeur ontnemen de geur die jij niet meer herkent…

in elke druppel van de dag rijgt geschiedenis aaneen in herkauwing stippel ik ze uit in de kruissteek van wind in de serene mistigheid bouwt het zich op in helderheid in het gesternte van andere tijden in tragedies en verrukkingen…

Als ze dwaalt tussen de sluier van nevel maar de weg naar helderheid niet meer vinden kan. Wereld Alzheimerdag 21 september2011…

waarom schrijf je dan nog, vraag jij het is mijn groet, antwoord ik aan gezichten in de ramen, veranderlijk in het stilstaan tussen nieuwe en oude bomen zonder ochtend, avond of eindbestemming zo ben ik ook jou en wat we weten, weerloos achter het dunne vlies van woorden en in vrije kamers van verte waar dagen aan de grond…

Ik ben dwangmatig geweest Dat Zit nog helder in mijn geest Hoe ik dat Nu wil beseffen Dat Kan ik niet verleggen Dat kan ik nu wel beschrijven Soms blijft dat nog wel kleven Maar Dat is ook leven…

ik wilde woorden schrijven tekens van de taal eenvoudig als gras lichte woorden hebben hun eigen leven zijn uit de ziel ontsnapt sober en sereen ingetogen kleuren op het schrijverspalet lagen strijken fragiel penselen op wit papier schitterend transparant jij pakte het schildersmes zei dat eenvoudig als gras onhaalbaar maar…

Zoals het is: zo, zo wil het gezegd zijn. U begrijpt: dat het niet anders is. Dat zou een ondraaglijke schande zijn die bovendien elke noodzaak ontbeert. We laden onze zinnen, leggen aan. gaan in mogelijk genot ten onder. Op afstand, zo is beschikt, zullen wij onze karige daden beschouwen, erom lachen, misschien huilen, nooit aangesproken…

Hij is belastinginspecteur en haalt z'n hart op aan een vrouw van lichte zeden. 't Gerucht wordt echter niet door hem bestreden, dat hij d'r met gemeenschapsgeld betaalt. Hij zegt: 'Bij fraude ben ik niet betrokken; het is normaal, dat wij met met euro's dokken.'…

Ik wou dat ik een lamp had in het trappenhuis van mijn ziel. Elke trede een tijdelijke verblijfplaats om even op verhaal te komen. Ik houd van de regelmaat van het opgaan en neerkomen ervan. Met berekening kunnen we de willekeur van ontwrichting temperen, terwijl mijn dakloosheid gewaarborgd blijft. Het bestaan neemt zo vorm…

het was één lange nacht van opgaan in elkaar die ons zuiver licht bracht het vloeibaar worden een helder weldadig stralen bereikte alle cellen in het lichaam trok vuur uit alle botten weg naar waar het nodig was om te zweven naar de top je warme gloed reist mee in mijn oneindigheid geeft nog elke handeling zin…

eenzaam staar ik in de verte waar de sluier van de mist langzaam verdwijnt alsof hij wist dat ik hier sta te zoeken naar een beetje helderheid voor mijn sombere gedachten en zegt: nu is het tijd om je hoofd te laten rusten even stil te blijven staan en je gedachten stilletjes even weg zien gaan roerloos staar ik in de diepte langzaam komt…

helder niet meer dat is geweest hoewel de elementen schreeuwen huilen laat ze even voel de leegte in mij voel de leegte helder als nooit tevoren helder verloren…

wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van de gebalde vuist wit de gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit het roerloze doek dat leeg op beelden in pigmenten wacht wit is de razende storm die jakkert over een verloren land wit en helder…

lichtende sterren als zachte zonnestralen hemelse sferen…

kijk genietend hemelhoog zie vastigheid luchtig vluchtig vervliegen lazuren windstreken aquarelleren nieuwe wolken…

In het helderste licht in die prachtdroom zag ik jou nog altijd aankomen, naar me toe treden slechts met één enkel gevoel overeenkomstig met één enkele reden: vrede!…

zien én helder voelen...…

buiten donker, frisse winterkou in deze nacht zo helder dat 'k me op de juiste huid gevlijd, mijn adem in die van jou verglijdt alleen jouw stem nog geldt, en dan het dromen, wegzinken in het onbegrensde veld.…

ik heb een mens liefgehad een mens met fouten en gebreken die toen ik lief had van geen betekenis leken maar met de jaren groter bleken dan toen ik liefde dacht…

het was goed dat de zon scheen dat alles was gezegd wat nodig bleek, gedaan dat de narcissen op de tafel geurden, rond hun witte kroon een mooie dag, oprecht en zuiver in mijn huiver school de kilte van de dood al was het nog zo duidelijk de liefde voor dit kleine dier gebood me sterk te zijn haar zachte vacht nog warm onder mijn…

Glashelder zijn je idee en mening je opvatting, redenering Je doorziet wat goed en fout blijkt Wat verder reikt dan bodem of kurk van 't glas Wat de drank of vloeistof was.…

een hemelsprei van licht zal vurig branden al lijkt het inktzwart voelbare leegte in het hart je bent een uitblinker in het doen en laten kies zelf de richting houdt de zon in de gaten zij is doorzichtig oprecht in al haar stralen wie struikelt zoekt steun en klimt weer naar boven pluk de lichten en blijf in jezelf geloven…

Met dank aan Coenraedt van Meerenburgh en zijn snelsonnet van vandaag _____________________________ De zaak is helder, namens 't koninkrijk Zat Conny met een mini one love speld Die als symbool tegen 't zere been niet telt Pal naast die Palestijns gezinde sjeik Een zakelijke zege zonder franje Gelijk het inspiratieloos Oranje…

Ik ben een drager van het leven in en met mij gaan sterke krachten bestaan vele wegen en inzichten ben ik levend in dienst van veler lichten.…

Woorden buitelen als stenen en zeggen zoveel liefs of zoveel naars; ze openen de zolders van 't verleden, verbloemen wat er eigenlijk gezegd moet worden, maar openen ook helderheid en licht en vreugde. Woorden buitelen en vallen stil en ademen doorheen de ruimte.…

Kussen Liefdeslied 'k Heb jou lief Wil laten zien 'k Heb jou lief Geen Corrosie Jij bent de vrouw Gazelle in mijn dromen Helder als water Bergkristal Jij bent de vrouw In mijn leven gekomen 'k Zie jou vaak En overal Een ruimte, jouw kamer Opengeslagen bed Mooi.…

Ik weet het nu Nu ik het weet is het goed Zo goed dat alles mag Alles mag want het is goed Het is vrede nu Nu alles helder is Zo helder kan het leven zijn Ik leef in het moment Het moment dat is het nu…

vrije vlucht de grenzen te verleggen, een zucht naar te ontdekken oorden, in het belang van haar bestemming kromt de tijd en de wereld om haar heen, ze openbaart zich in rechtschapenheid, trouw aan vastberaden norm, intuïtie zonder woorden, windpauze in een opgestoken storm, perceptie van een ongeschreven waarheid, ten alle tijden helder…