Alle inzendingen over hoorn

Daar ben je dan dreigend rood verstoppen kon ik me niet dus krab me maar open krijs me onder met je afschuwelijke stem kwijl je vochten over me heen lik me met je ruwe tong beknel me om je harige borst bijt me in mijn vlezige nek omfloers me met je hete adem trek uit mijn haren duw je hoorn in mijn zachte buik wat ben je duivels ik kreun…

Dat je schat iets later is, kun je nu horen Een protestoptocht, een file richting zee Het werkgeluid van een prostituee Elk excuusgeluid downloadbaar naar je hoorn Zelfs voor een huilend kind werd er betaald Maar die werd er voor 't proces weer afgehaald…

Boe laat altijd aan Appel denken, smijtend met verf in een volmaakt patroon ontstond een kleurrijk wezen duidelijk herkenbaar gevaar met hoorns nog, zwarte, witte vlekken op de huid een uier op barsten verlangen in de buik…

Mijn oorlogspad brengt me hier Tussen bomen, langs water Vrees koude noch pijn Nu wacht ik hier Eenzaam in deze bittere stilte Het geschal van hoornen Banieren in deze sacrale wind Ze kondigen ons aan Gelederen van krijgers en vechters Op mijn oorlogspad…

kijk ze daar nu staan de een nog vuriger dan de ander debatterend tjonge het lijkt allemaal zo echt zo waar zo heel veel belovend Floor voelt zich thuis in haar nieuwe huis voor haar geen koeien met gouden hoorns ze heeft haar keuze gemaakt vrijheid schittert in haar vleugels…

Steigerend op de rand van de klif de bok - de rode draad om zijn hoorns raakt los. Een nachtvlinder dwarrelt over de rekenaar – indachtig word ik al die kinderzielen en wij zijn hier om het te noemen. ZONNELEEN De sequenties van Amos 31…

nu de dag voorbij is, zijn wolkenluchten en sterrenhemel verdoofd nergens dringt nog geruis door tot hoornen oorschelpen we vermoeden enige stilte ontstaan door luisteren, dit is het resultaat van fluisterstenen gehoor en met stomheid geslagen zijn we ingenesteld in onze ademloze vallei…

Het is licht ontwaken in mijn slaap raap bereid me de runen van het pad dat de leegte me zal weerspreken in het vaderhuis het kruis sinds de verbanning ben jij de koningin zing verse hartenkreten als mistige hoorn en toorn in het netdichten met de stille twijgen in herfstlicht is het goud te zwijgen.…

Een onderzoeksbureau heeft laten weten: De klantenservice loopt niet steeds gesmeerd, Te vaak is er een klant die gefrustreerd De hoorn woest op de haken heeft gesmeten. Ik stel hier die conclusie aan de kaak: Waar zit bij mijn mobiel dan wel die haak?…

Als ik gebeld word, spreek ik in de hoorn Mijn moedertaal uit voorzorg zeer correct. Als men mijn afkomst aan mijn spraak ontdekt Dan is dat immers in mijn oog een doorn.…

Kijk toch eens aan hoe ver je het kan schoppen! Heel Holland heeft ze op tv gezien, de broers en zangtalenten Ben en Dean. Hun populariteit lijkt niet te stoppen. Nu ik ze tegenkom op ieder net, heb ik m’n stoel maar andersom gezet.…

de uitgelaten honden ruiken waanzin en bezingen lust de trotse hoorns verklappen klanken van het levenslied der driften dat van ver de omstreden passie voelt en ziet van de verheven jager die zijn schone prooi tot zwijgen kust bezeten door de smaak van victorie en het brandende verlangen om datgene te raken wat slechts levenloos bezit kan heten…

met de trein naar Hoorn het is nat maar ik zit droog een bekende doet wat schoonmaakwerk en vindt dit mooi relaxed in Hoorn stap ik op de stoomtram een enkeltje naar Medemblik we passeren Wognum, Twisk en Opperdoes dorpjes met een geschiedenis de route kent veel moderniteit autowegen en terreinen voor bedrijven niet zo heel nostalgisch…

vragen ongevraagd zij kan beluisterd hij verdrinkt in haar op voice mail klef zijn handen trekken alsmaar rode rozen aan en in de haak hij slikt haar stem vermaalt hem elke dag helder koel zij ademt regelmaat haar zien is horen uit een hoorn horen zien lijken hem te vergaan…

En nog steeds, op de strandjes bij Warder, tussen Hoorn en Edam, vind je schelpen, kokkels, strandgapers vooral, uit de tijd van de Zuiderzee die pas zijn losgewoeld, opgestuwd, aangespoeld. Er staat me nog heel wat te wachten. ----------------------------- uit: 'De Gids', mei 2012.…

de moede schreden uit een droeve herfst mijn thuis geworden zij dienen mij niet meer nu open ik een nieuwe dag op vleugels van vertrouwen nu vlieg ik weer mijn blindheid zet nu koers naar onbekende rijken een witte duif stijgt op naar hoorn des overvloeds en rijkdom van een volle zomer nu vlieg ik weer…

Neil, de man in plastic, is geniaal Hoorns van blik konden hem niet bekoren Met zijn vuvuzela ging hij scoren Hij verdiende zo reeds een kapitaal Vele fans zijn echter totaal niet blij Hij doet er nu dus ook oordopjes bij Bron: Uitvinder vuvuzela loopt nu binnen met oordopjes door Bas Benneker op 925.nl…

traag rolt de mystiek van een verre hoorn door de melkige nevel bomen met hun kanten takken zweven boven het witte niets tegen vervagende bosranden oergeluid tot de onzichtbare einder de weemoedige roep van bezinning op deze verre heide herinneringen aan een ver verleden gedachten komen tot rust in de intimiteit van de sluimerende…

Kijk naar de mensen die hijgend een weg zoeken in hun ijzeren monsters Kijk naar hun starre blik omdat het plastic van de maatschappij zich in hun gezichten vastzet Kijk naar hun klauwende handen en zie hoe zij met trillende botten graaien in de hoorn des overvloeds Luister tenslotte hoe hun adem sidderend wordt uigedoofd door versmelting…

Waai uit over velden en bossen in triomfgeschal van hoorn als blaasmuziek of zachte harp streling van zintuigen laat horen jouw intense drang te genieten bevredig ons verlangen met rust in toonaarden van velerlei klank wanneer licht de dageraad kust tot de avond vervult met dank de dagen zijn gevuld met liefde.…

Hij verloor en, monklend, gaf 'n kopergroene, slechte duit, en de winner, wederjonstig, stak zijn hoornen snuifdoos uit. ---------------------------------------------------------------- uit: Dietsche Warande en Belfort, jaargang 1905.…

Fraai gesitueerd aan de route van die mooie Express der Tsaren Lijkt een vreemd oord Brede straten van West naar Oost naar Noord Met die lijn kwam de handel Russisch, Siberisch en lokaal; tijd stuurt mensen en trein Hoorn met oproep in te stappen; voorwaarts naar het eind- station, zo'n drieduizend kilometer verder- op…

vaarwel is het stoomschip de lange reis en het zwaaien met een witte doek zwaaien nog voorbij het ogenblik dat je slechts een stipje ziet bezwerend blijf je zwaaien hoe droef en ver de hoorn ook klinken mag vaarwel is het zout dat over je wangen naar de lippen stroomt het is de smaak van zilt vaarwel is de glimlach die…

weten hoe de geur het huis van kastelozen scheurde en de nasmaak van de honger naakt de machtelozen kleurde hoe vernederd de vernederden hun droom zagen vergaan tezamen met de rechtelozen die hun lege handen treurden Want wie schrokte zou verstenen en in gulzigheid verbenen tot een boom die in de hete zon geblakerd werd beschenen met een hoorn…

het snel verschikken van je vingers in hun bezigzijn de snelheid van reageren was niet meer aan te leren alleen routine gaf nog structuur naast concentratie die meestal licht chaotisch de overhand kreeg was een boodschap sturen geen sinecure toch was de lach op je gezicht weer goddelijk toen jij na veel gedoe hard in de hoorn…

Wat zou je ervan zeggen als ik je spontaan zou bellen zou je de hoorn erop leggen of me over alles vertellen Wat zou je denken en doen als ik voor de deur zou staan krijg ik dan een dikke zoen of zeg je me dat ik kan gaan Wat zou er door je heen gaan als ik gezellig naast je had gezeten zou je een arm om me heen slaan of wensen dat ik…

Wanneer ik de hoornen zie lichten over de barricades van je leven sluit ik mijn ogen en zie je stille tranen van binnen Wanneer ik de witte vachten voel langsstrijken onder mijn handen en de eenhoornigen mijn ogen vertederen wens ik je alle sterkte toe Wanneer ik in hun ogen kijk, eenhoornen van de nacht, schitteren zij nog mooier dan…

Nu ze hem beslopen heeft van ver stokt haar adem om zijn hoorn. Blijkt hij een moeder. Grijs en ver kijkt het oog uit een oudheid van leven het lijf is gekleid door grond zo onbekend, dat zij zichzelf verloren voelt, zonder leidraad verdwaald op de aardbol.…

het oermt over akkers dringt in kale takken winterkou ronde toon, verzoening die boze geesten verjagen zou adventstijd in Veele Giezelbaargbloazers luisteren nauw signalen, liedjes blazen melodietjes met hun hoorns in touw twee helften boomstam hol samengevoegd klinken vol en diep, kilometers wijd midwinterhoorn in Westerwolde de oude…

de mensheid bezien in het generaal met de oudere mens meer speciaal leeft met een bewogen verleden hetgeen bij uitstek geldt voor de beroepschauffeur die jarenlang door de week tot vervelens toe altoos goed humeur tussen de plaatsen Hoorn en Sneek naar op de radio al is vastgesteld zonder ook maar enig lussen met toch de afsluitdijk er nog…