Alle inzendingen over kei

Ik weet het nu heel zeker, jij bent echt een kei.…

Keien je vindt ze overal keien ze zijn in duizendtal keien die steeds uitdijen op landerijen ontelbaar in tal Keien waar komen ze vandaan keien ze liggen zelfvoldaan keien in lange rijen allemaal keihard niet kapot te slaan Gletsjers kwamen vanuit het noorden hier en ze wreven als schuurpapier de rotsblokken glanzend rond en glad…

de beeldhouwer De kei een hart in het stenen beeld...…

Voor mij Ben jij een echte kei, zacht en rond gesleten, Mooie vormen vormden woorden, Ik heb het al geweten: Met jou wil ik versleten raken, Samen een klein wonder maken, Samen een klein wonder zijn Ik heb het echt geweten: Met jou wil ik versleten raken, Samen een klein wonder maken, Samen zijn.…

ik wist het licht voelde donker in slecht zicht hield me staande op de keien waar anderen glijden nog had ik perspectief geen wanhoop in ogen die niets meer geloven je zwaaide en het was geen afscheidsgroet dat deed me goed jij bepaalde richting in mijn leven zonder direct leiding geven met lieve compromissen maar naar het…

Al doe je keien in je zakken denk nu maar niet dat ik daarom stop want met het grootste gemak én met mijn liefde voor jou til ik je op. Sommige liefdes gaan nooit voorbij.…

Mijn vader is weer godenkind, hij heeft zijn graf verlaten, nu ik hem hier niet meer vind, kan ik overal met hem praten. Ik krabde aan het verse mos om zijn geboortedatum te lezen, gekerfd in een weelderig bos, uit de hunnebedden verrezen. eens geestesmoe geweest, nu voor eeuwig verlicht, zij merken niets, de hoeven van de herten op het…

Een kei zit vergroeid zijn gezicht tussen wat mos en klei kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich een kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en de vriendschap wordt bemint.…

Ik ben te dom, ik ben te dik Ik ben in niets een kei. Ik spiegel mij aan iedereen Maar wie spiegelt zich aan mij?…

Hij was een KEI in taal, hij was een ROTS in vertalen, hij was een cabaretier die zalen stil kreeg, hij was een STEENGOED mens, te lief, te zacht en nu, dood! Hij verlegde de steen in de taal deed dat kei goed en nog voor ie goed en wel afgekoeld is, wordt hij al zo gemist! Rust zacht en vermaak ze daarboven!…

verguisd en vereerd moeder aarde is een kei want was zij een mens was zij allang geëxplodeerd…

een gouden koets ratelt over beschaduwde keien de hoedjes van Prinsjesdag staan al weer op Marktplaats…

Ik ga jou opvoeden tot een kei. Je bent nu 6 en gaat naar groep 3 Een nieuwe fase: daar gaat ons kiki. De wijde wereld in leren lezen en schrijven. De overgang is zwaar Je vindt het moeilijk dat is waar. maar weet je meisje je komt er wel. Nu is het nog zwaar maar wacht maar.…

Meestal een kei. Want die is nog harder in ‘t gemeen. Handen die grijpen om te slaan. Een wereld vol woede, Zoveel onrecht wordt ons aangedaan. Geef ruimte aan de woede. Ga maar een stapje opzij. Alleen aan God is de wraak. “Ik zal vergelden,” zegt hij.…

als keien op de maag liggen mijn vragen daarbij ontlast ik ook nog traag dus komen de antwoorden na vele zware dagen…

kei neig rimpelt het aan de oppervlakte verdwijnt na overgave geruisloos diep (neig: heel hard – Herzeels dialect)…

zittend op het balkonnetje prikken de keien muren mijn hoofd lek de wind neemt mijn leven mee o algarve…

Onneembaar kloppend fort, zelf ingenomen. Een wapen schiet tekort als de pijn moet komen. Als de liefde is ontloken, het hardste steen gebroken, en de moordkuil dichter wordt. Dag dromen.…

De dove kei leeft in het presto van de negende. Verticale speren trillen - mogelijkheden en mythen - in de krater van het oor. Het moment in een Bachcomputer. Kolibri's in zeepbelhuid hangen roerloos in het brein. Parthogenese. Con- en destructief. Schelp en schroot. Hummingbirds. Brain-hovering.…

heimwee meereizend in ons hart de stilte die we dragen in innerlijke lagen het onbeantwoorde van die septemberdag de dag van je weggestorven lach je in verlorenheid koos voor het grijs toen, ja toen zweeg voor jou elke vogelwijs * ik schrijf in poëzie onze gedachten dichtbij breng naar de stenentuin wat woorden voor een kei…

de grond is omgewoeld maar de keien zijn gebleven aarde lijkt weer vruchtbaar voor het zaad van eens geweten ook onkruid van herinnering schiet op in onbewerkte bodem het kent nog geen verbijstering jaagt alles tegen het harnas in ik heb mijn bloem de zon en maan gegeven haar kleur verbijstert het heelal ze neemt de tijd voor eeuwig…

Naar verluidt (zie Bart Adjudants snelsonnet van vandaag) zal het podium in de ArenA van Johan Cruijff nog eenmaal worden bevolkt door diens al even beroemde generatiegenoten the Stones, een nog levende legende... hun laatste optreden... hun laatste show... een afscheid als een laatste groet... een laatste roffel op de drums... een laatste…

Je lijkt totaal onbewogen maar ik zie de pijn in je ogen als je jezelf lijkt te vermoorden met je harde, messcherpe woorden die eigenlijk, voor mij waren bedoeld, maar die je zelf kei en keihard voelt…

O, waar moet dat nou toch henen Sint heeft een schimmel tussen zijn benen Dat komt, hij is constant aan het rijen Op het dak en op de keien 't Zit van zijn kruis tot aan zijn tenen…

Het leven van een bodybuilder kei en kei hard Jaren lang trainen super hard Met gewichten lopen stoeien dag in dag uit De hele dag maar eten want je moet vooruit De spiermassa te kweken doe je niet op je gemak Maar mensen vergeten de bodybuilder heeft ook een hart Ze zien je buiten lopen en denken kijk dan kijk dat Die patser met zijn spieren…

oogde meer facetten je ving de zon, brak licht tot kleurige rozetten jij werd de bron die zand en stenen scheidde jij bent de laatste die ik stapel tussen keien omdat ik bij je kom…

'Voor je 't weet zijn we allemaal lijken: een kei is de tijd in 't verstrijken, dus wég met m'n bout,' zei ze boud, want ik houd er niet van om m'n tijd te verstrijken.'…

ik voel me een kei! alles kan ik nu aan. ik zal stevig in m'n schoenen staan. alles wordt nieuw. een nieuwe start. ik zal wachten op jou... alles.…

'Op schaatsgebied ben ik een kei,' dacht de crack, 'welk een hulde treft mij!' Op het ijzer ging 't snel en hij voelde zich wel, maar het goud ging z'n neus toch voorbij.…

wat zijn wij toch waanzinnig pathetisch in ons onmetelijk zwoegen koppig blijven we de kei van eigendunk een berg op duwen de goden lachen om het futiel herhalen van menselijk onvermogen…