Alle inzendingen over korf

Je gebruikt een korf als huis. Je bestuift alle bloemen, maar de koningin wacht thuis. Samen kunnen jullie hard zoemen. Je woont met een vrouwelijke koning. Je praat door middel van een dans. Je maakt heerlijke honing, met behulp van een bloemenkrans. Je vliegt in een zwerm door het land en je bent niet zo groot.…

ik korf de liefde van de schijn in één fles wad aqua blue steriel tot goed besluit van kans en keer unitas…

Jammer is dat de korf, als zijnde maatschappij, weer roept, op jacht naar honing, is waar de korf de Bij op beroept. Uitgeput na ontvangen liefde en verlangend naar meer, lonkend, selecterend neemt hij weer deel aan de korfs vertrekkend verkeer.…

mijn muil korf ik geluidloos blijf vooral rustig ademen anders ontplof ik met een knal neuzels en treuzels zijn zo precies zij beproeven mijn geduld irritatiepunt kookt over…

wat een armoe zoemt de koningin de korf is zowat leeg er druipt te weinig honing in waarschijnlijk door de slechte bijenstand en wordt het ook steeds linker voor de imker moet hij straks zijn hand ophouden bij de bijstand…

Nog eerder zou ik met een egel vrijen of ging ik met een wrattenzwijn van bil, liet ik mij pijpen door een krokodil of zou ik vreemdgaan met een korf vol bijen, een tongzoen geven aan een waterbuffel, dan dat ik ooit met Geert of Rita knuffel.…

Buigend Het stug meegaand Pitriet Vergramd zijn geest Over alles wat was geweest Mooi gemuild de korf Die zonder die ellende Nooit was geweest In zielsverwantschap opgedragen aan Bob, Arbeidstherapie jaargang 2011, Academisch Ziekenhuis Groningen…

door de kieren van mijn korf glipt mijn glinsterende fantasie in verfrommelde woorden mijn eigen warrige wereld in ik zie violen in mijn koffie dode hazen teksten typen klinkers dansen op de straat hoeden hoofden afhakken het leven gaat te vlug voor mij het volgen valt mij zwaar, als letters in hun handen wrijven fazanten met dakpannen…

uw bijenvader is dood hang het zwarte strikje om de korf zo los dat bij de minste wind ook dit teken vertrekt jullie kunnen vrijuit gaan zonder het hinderlijk volgen van de man die meer beloofde dan hij ooit waar kon maken aan bloesem en aan was ----------------------- uit: 'Blikschade', 1975.…

Recent Indiaas onderzoek toont aan De mobiel verstoort het magnetisch veld De bij navigeert nu tegengesteld Komt nu uitgeput bij zijn korf weer aan Denk nog eens wanneer je zit te bellen dat Maja het niet zal navertellen Bron: Telefoonsignaal slecht voor bijenpopulatie op niburu.nl…

Zie je iemand lopen met een fiets aan de hand, zoekt een getergde fietser in korf, tas of mand, staat ergens een fiets op de kop aan de kant, een teil water gevuld tot de rand, een blikken doosje op een uitgespreide krant, dat betekent in fietsrijk Nederland: lekke band!…

In de rieten korf naast dat heerlijke bed, soezen twee slangen, giftig opgekruld. De twee slangen die geduldig wachten op haar laatste teken.…

Wie met een kroontjespen, houtvrij papier Een schetsboek, oliekrijt en tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oost-Indische inkt Het waagt de regenboog te imiteren Die zal ook van een regenboog beweren Dat honingbijen zoemend rond hun korf Broodnodig zijn voor bleu en karmozijn Turquoise indigo…

Laat je niet leiden door slechts emotie 'k Tel na het rivierzwemmen, de druppels op gebruinde huid Na een uitmuntende barbecue hout in de vuur-korf Samen doen, samen zijn, nu slechts woorden Stort onze vriendschap niet in 't blauw kleur de hemel gelijk zon in mogelijk diep, dieper, diepst rood Onmin is onzin…

Het juliet heftig, een zon morst vlokkig zijn licht in de korf van je schoot. Het fruit moet nog meuken het land moet nog zwellen, het meurt er naar moer, naar zaad en naar drab. Omhoog valt een blauwvoet. Van liefde krijgen we vleugels en van verlangen het lef om op te stijgen.…

wind vindt het kind van haar dromen door een kier in de hemel wolkt de schepping paradijs in korenblauwe ogen blikken je speelt maan omdat de nacht te donker is om God te zoeken in de velden slapend tussen witte doekenhelden de wereld vlindert naar haar zin, de rest komt er niet in, geen honing wordt verworven door de geest te korfen…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

naar waarheid leven vaak uitgeschreven 't verraadt vervuilt om 'm heen ziet liever de korf aan gemuild dagen slijten ook zonder sprekend spook laat hem zijn onvergank'lijk zijn in stilte van den verlaten buitenwijk waar men met auto's plat rijdt naar de pleinen van de supermarkt waar de mensen bulderen met honden zonder zakje…

Gelezen in het Oude Testament Hoe God bestraffen kon, razen en tieren Bedreigen kon de mensen en hun dieren En hoe Hij zich gedroeg; inconsequent Hij sprak zichzelf dus tegen, permanent Hij hield van pest en schurft, nee goedertieren Dat was Hij niet bepaald, wanneer Hij gieren Als lijkenpikkers aandroeg; het serpent Je baktrog en je korf…

alsof ik door spinrag kruipen moet in diepe ravijnen springen door het donker lopen over onbekende wegen de storm trotseren in je stem (zo is de weg naar jou) met naakte armen de honing uit de korf van bijen stelen handen vol edelweiss plukken en uit de hoogste takken het gaafste fruit meebrengen (opdat je mij opmerken zou) maar…

Bijen verbreden het raamwerk van de korf, in een klap slaat het dagboek dicht zonder dat de zuivere honing werd verschoten. Het rommelt in de horizon vlakbij, het zorgt dat de tijd stilstaat, gemuilkorfd door het spiedende stof die geen beweging toestaat, een vertragende hitte waarmee het zwervend landschap werd overgoten.…

hij plantte een zaadje van verlangen in vruchtbare grond koesterde het voor droogte en kou zorgzaam beschut het groeide voorzichtig doorstond de sei- en andere zoenen werd trotse jonge boom de kruin vol sappen bruisende belofte van schaduw en oogst lente verraste met bloesemkroon en zomer bracht licht het najaar een korf vol ideeën…

Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Die is voorgoed voorbij nu en vergeeld De trap des ouderdoms is opgedoemd Koningin af, geen dar die om haar zoemt Geen imker en geen korf, geen honingteelt Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Te lang heeft ze haar innerlijk…

de honingraat weerstand kent ze amper nectar moet naar de koningin dat monstrueuze lijf dat leven uitpoept alsof haar leven ervan afhangt werkers, soldaten en darren vadsig beetgenomen zouden eigenlijk moeten reageren als door een wesp gestoken zelfingenomen roem dans als een vlinder steek als een bij flikker dat logge lijf de korf…

Bloot lijkt ze wel op haar van Willensdorf Verzond die ooit een bodemloze korf?* Vanaf haar terp beziet zij deels de Waal Zij denkt aan klokgelui en magazijnen Kaars, zandzak, schop, het hele arsenaal Dijk van een wijf, oervrouw, Eva van staal Geen vloed zal ooit haar moed laten verdwijnen *iemand afwijzen…

Regelmatig kwam uit de hoogte zwart door korf gevallen wanneer bezweren eigen gezeg-den stede vast wederkeren zelfde laken ‘n pak van het gallig hart Waar zijn woorden latent aan prille schijn ooit slachtoffer geweest van uw schreien verkracht nog voor de ontdekkingstocht die gij zelf toch ook graag trekken mocht Zoveel schrijvers die zichzelf…

Onbewaakt ogenblik: dat is het kantelpunt val uit de tijd - ga niet gewillig heen druk de schelp aan je oor, ga tekeer tegen het doven van het licht, je eigen bloed Onbewaakt ogenblik waarin je opschrikt en de dichter in je hoort gonzen als een gulzige bij op zoek naar bloemen ieder woord zijn eigen kleur die hij opzuigt en thuis in zijn korf…

De Ruiten Aa ging op de schop kiepkeerl met de korf op zijn rug het sagenland is terug.…

geef dan de hoop niet helemaal op, kom maar bij mij, bij, dan leef je weer op 'k dep je wondjes met duizendblad, masseer je sprietjes met wat rozennat 'k vul je kussen met potpourri, zing zoete wijsjes met jou op m'n knie 'k geef je drankjes van kamille en zorg voor je was en was je billen 'k poets je korf, neem bloemetjes…

Norselijk-krommende schroeve die telkens, in duizelig buitlen, biedt viervoudig de wind neigend een nijdige nek: 'k zinge u; en 'k zinge u, o vlerken die spant als den schoft van een trek-os, maar die teder en licht zijt als de vlerk der kapel; motor, 'k zinge u en ronk in me-zelf als het dommelig ronken, ('lijk aan de deur van een bie- korf…